Þjóðólfur - 22.08.1862, Síða 7

- 145 -
rí'tta skal, sleppi eg) og biíi hvern ab leiíirfetta þær í sinni
bók, þannig:
í nr. 45, versi 5., hendíngu 4.: þin á leifcr.: þíoa’ á
- — 54, - 3., — 11.: sorgardal — sorgarsal
- — 72, - 1., — 1.: þanu mikla — þann hinn
mikla
_ 73, - 1-, — 2.: Vaknn, — 0, vakna!
- — — — 2., — 1.: hljómum helguro lei^&r.: hljóm-
inn helga
_ — 151, — 2., — 3.: mæta leibr.: mæla
_ — 152, — á-i — 3.: Miskunn, slík leibr.: Misk-
unn slík
_ — 159, — 1., — 1.: síbast leibr.: síbust
- — 160, — 8., — 6.: eg eg — eg er
- — 194, — 13., — 1.: leibrétt: Ur garbi svo þig
- — 198, — 1., — 5. og 6. leibr.; : því lýsi vor verk,
oss,
- —- 225, — i; — 3. og 4.: — leib; þásálirmarg-
ar gleíjast.
Entifremr kannast eg ekki vií) tværsíWi heniitngar í 6.versi
sálmsitts nr. 153, eins og þær eru þar prentabar; í handriti
inínu voru þær þannig: Og mælir: drekkib allir af:
þaí) er míits blifts hií) raui)a haf.
Auk þessara villna ern þaí> einkum abgreiníngarmerki,
rángsett eíía vautandi, 6em laga þyrfti (t. a. m. í 10. sálmi,
2. v., vantar hiigg (comma) á eptir megni og í sama versi
er rángsettr depill í staþiun fyrir ivístíng (colon) á eptir
gegni; í 143. sálmi, 2. v., 4. h: lífiþ, nú fyrir: lífií)
n ú, og ó n d f.: ó n d ! 0. s. ftv.) en bæii eru þetta smærri
gallar, og allir geta líka tilsagnarlaust leilrétt þá.
d.
— Verzlnnin — byrjaííi hér í Reykjavík ogEyrarbakka,
eins og vant er, meb óákveínnm „prísum“ á allri íslenzkri
vórn, en allfóstum á kornvórunni: rúgr 11 rd., baunir 12 rd.,
bánkabygg 13 rd.; eins á annari útlendri vóru; kaffe 32 sk.,
sikr 24 sk., brenuivín 18—20., rjóltóbak 48—52 sk.; sama
verí) segir „Norilanfari" á Akreyri í Júnímán. Vestmann-
eyakanptnenn kváiiu upp strax í Júuí sitt veri): rúg 10 rd.,
bánkab. 12 rd., hvíta ull 40 sk., tólg 22 sk., saltfisk 20 rd. eía
22, harþan fisk 26—28 rd.(?) En hér íEeykjavík, Hafnarflrþi
og Eyrarbakka vildu kaupmenn engu lofa beinlínis nm þetta,
hcldr þeim prísum beitii), „seto beztir yr?)i“. Hér í Keykja-
vík mun fyrstu dagana framan af lestunum eigi hafa verii)
svarai) út á meira en 36 sk. fyrir bvíta ull, 20 sk. tólg, 28 sk.
inisl. ull, 22 rd. saltflskr, en þegar lifnaíli aísókuin var svar-
aÍ) út 40 sk. fyrir hvíta nll, 32 sk. mislit, 22 sk. tólg, og þar
a?) auki 2 skild. á hvert pund, í feríakostnai), eiia fyrir „ai)
flytja nllina híngai) fram bjá Eyrarbakka". Saltflskr mun nú
kominn upp í 24 rd. alment, og talaÍ) um 25 rd., er einnig
ríkari bændr skuldlitlir munu ltafa fengib lofori) um hjá sum-
*um kaupmónnum, harir flskr 32 rd., og þaian af minna, eptir
gæilnm, lýsi 25—26 rd. tunnan, eiir 10 mórk kútrinn. Æi)-
ardún mnn bér hafa komizt upp í 6 rd., og má ske meira hjá
einstóku mönuum. Líkt veri) þessu mun bafa verii) vii> kaup-
staiina umhverfis Breibafjóri), nema saltflskr minna, bákalls-
lýsi 28 rd. mei) íláti, en þorskalýsi a?) eins 24 rd.; rúgtnnnan
var látin í Stykkishólmi á 10 rd., bánkabygg 12 rd. Framan
af kauptíi) var í Múlasýslukanpstöiium veri) á kornvörn (og þai)
„léttum og kjarnlitlum iúgi“) sama sem hér sybra, og eins á ull.
(Absent).
— I gamalli druslu eba skrifubum blöbum eptir
hann afa niinn sál., sem var prestr á Vestfjörbum
á næstu öld, fann eg í vetr þessa stöku;
þó ei Garbar gæfist mér
gremr mig ei núna,
viti menn eg ekki er
í ætt vib biskupsfrúna.
Ekkert er þar vibteiknab um, hvort meint sé til
Garba á Akranesi eba Garba á Alptanesi. J. I.
(Abseut).
Eg get ekki þakkab, sem vert er, og mér í brjósti býr,
velgjörbir þær, sem margir góbir menn hafa aubsýnt mér,
einkum síban eg 1858 varb munabatlaus ekkja í þurrabúb,
meb mörgum fóbrlaiisum börnum. Mebal þessara velgjörba-
manna nafngreini og sérílagi þessa: herra faktor Sveitt Gub-
mubmundsson á Búbum, er, auk margra anuara velgjörba vib
mig, heflr tekib eitt af mínum föbrlausn börnum til uppfóstrs;
systur hans, húsfrú Onnu Gubmundsdóttur á Btibum, sem
bæbi í orbi og verki heflr margvottab mér sitt góbgjörba-
sama hjartalag vib þurfandi; herra Árua Sandholt í Iíaup-
mannahöfn, sem í mörg ár heflr anbsýnt mér rausnarlegar
velgjörbir; herra faktor Bjarna Sandholt, bróbur hans í Kaup-
mannahöfn; hiun valinkunna heibrsmann sgr. Jón Vigfússon
í Vatnsholti, sem heflr tekib til uppfóstrs eina af mínum
föbrleysíngjum ; herra timbrmann Tómas J. Jónsson á Búburn,
er nú í vetr heflr ab sér tekib einn af munabarleysíngjnm
minum, og ennfremr herra snikkara Halldór Sæmundssou og
konu hans Gnbrúnu Sæmundsdóttur og mebhjálpara sgr. Sæ-
mund Gubmundsson, öll á Búbum. þessi fáu en hjartanlegu
þakklætisorb, og sú innilega ósk mín, ab hann, sem sér og
endrgeldr allt, sem vel er gjört, minnist í náb velgjörbarmanna
miuna, er allt þab endrgjald, sem eg get í té látib.
Búbum í Snæfellsnessýsln 28. Febr. 1862.
Solveig Bjarnadóttir.
— þab liefir orbib í undandrætti fyrir mér, aö
geta opinberlega veglegra vibskipta míns fyrri lán-
ardrottins prófasts sira Jóhanns Kr. Briems á
Ilruna vib mig, útaf leiguliba-ábúö minni á eigu-
arjörbu hans Oddgeirshólakoti. Eg haf&i þá jör&
til ábú&ar um 9 ár, en 2 næstu árin þar á undan
var eg þar fyrirvinna. Nú þókti velnefndum jar&-
arhúsbónda svo ntiki& til þess koma, hvernig eg
sat jör&ina og cndrbætti hana, a& hann gaf mér
ab skilna&i 50 rd., og finn eg mér skylt, a& geta
opinberlega þessarar veglegu og a& eg ætla sjald-
gæfu me&fer&ar á leiguli&a, bæ&i í þakklætisskyni
vi& þann, sem úti lét, og ö&rum jar&eigendum til
athuga Og upphvatníngar. Bræbratúngu, í Júní 1862.
þorleifr þór&arson.