Þjóðólfur - 12.12.1863, Blaðsíða 6

— 26 —
annari sfiiopri ást.'pí'n hpHr itann ckki hreift Jiví; Jta?) sýnist
Kka í angnra nppi, aí) þegar rhttrirm til at) upptera land-
skuld af einni jtirísu, er afleiíiíng af eignamtti eigandans,
blýtr sá sern lieinitar landsknldina aí) sanna eignarrett sinn
yfir jórííinni, ef ábúandi eigi vill kannast vik;, at) hann si)
eigandi hennar, og ef áblíandínn byggir Jjessa neitun sína,
eins og áfrýendrnir gjfira, á því, a% þeir ætla sig eiga ábýli
sitt, vir%ist meb iilln nau’ósynlegt, aí) Jtrætan nm eignaréttinn
fyrst sí) útkljáb met> dnmi, og þaí) verílr þá at) vera þesssók,
sem landsknidina heimtar a?) útvega diim fyrir því, aS hann
se. eigandi ábýlisins, átren hann geti kratizt ser dæmda land-
skuld af þvi, því sá dómr, sem í þessu tilliti dæmdi honnm
rhtt, til landskuldar, hlyti aí> ganga út frá því, a’b honum bæri
eignarrettrinn yflr ábýliun e'br lángtuin meiri rettr yflrþví, en
sem hann heflr hiif<)aí) málií) um, en hinn hoflr neita?) a% honum
bæri. Mál út af landskuld er og strángt tekib skuldamál; en
mál um þaí), hver si) eigandi jarþar er eignaiþrætumál, og
eiga í þeim málum eptir N. L. 1 — 7 — 1, sem hér gilda í því
efni, a?) takast mefidómsmenn, en ekki í skuldamáltnn, otr
þeim máium, er rísa út af landsknld. Allar ákvarbauir Iag-
anna um þaþ, a?) mehdómsmenn skuli takast í eignarþrætu-
lnálum, yrbi meí) iiilti þýhíngarlansar, ef menn gæti híití-a?)
slík mál, scm landskuldamál, og iátií) undir þeim á úbeinlínis
hátt dæma ser eignarréttirm1'.
„pareí), landsyflrréttrimi þannig af Gllum fyrti'(;um á-
stæíium engan veginn getr álitiþ þab svo fylliloga sannaí), a?)
hinn stefndi sé eigandi nýbýlisitis IIárekssta?)a, a?) komim sern
siikiim ver?)i dæmd landskuid af hýlinu, liljóta áfrýendrnir a?)
dæmast sýknir af ákærnm hins stefnda í máli þessn. Málskostna?)r
fyrir bá?)um réttum virþist eptir kríngumstæ?)uniim eiga aí) falla
ni?)r". „Jjví dæmist rétt a?) vora:"
„Áfrýeudrnir eíga í þessu máli sýknir a?) vera af ákærnm
hins stefnda. Málskostna?)r fyrir báhum rettum á a?) falla
nibr".
— Úr brrfi úr Suðrmúlasýslti, dags. 16. Sept.
1863.
------»Tíðin hefirverið þur og köld, lítið gras
víöast, en nýtíng bezta til 10. þessa mán. Nú hafa
síðan verið rigníngar. Frost hafaá sumrinu verið
svo mikil og þrálát, að eg man ei eptir slíkum,
og þess vegna hefir jarðeplarækt hér evstra öld-
úngis misheppnazt, og það vest að ekkert fæst til
útsáðs. Verzlun varð þolanleg og lík þeirri, sem
var á Suðrlandi, nema á tólg, sem hér hefir ekki
selzt nema á 18 sk. Af hvalaveiðum Amerikana hér
eystra og þeirra nýa veiðimáta getr S. S. sagt yðr
betr en eg.» —-------------
Sigurðr Eiríksson Sverrisson, sem hefir með
sóma þjónað Múlasýslu syðri síðan í fyrra haust,
víkrnúaptr héðan, saknaðraf öllum, semvið hann
liafa kynzt. Danastjórn þóknaðist ekki að veita
lionttm sýsluna, en veitti hana aptr Olivarius
dauska, sein lítið kvað vita í íslenzku. Hann er
kominn á Eskifjörð, sern enn er höfuðborg Austr-
iands þó þar sé nálega engi kaiipverzlun, og ætlar
að setjast þar að. Eg hefi ekki enn séð hann.
Ilann kvað vera að útvega sér skrifara; án þess að
fá fiínkan og duglegan skrifara getr hanu vart
þjónað embættinu mínkunarlaust; en hér er fátttil
af þeim mönnum.«
Ilerra Smith, sem nú er orðinn virkilegrsýslu-
maðr í Norðrmúlasýslu, sigldi í sumar héðan til
Hafnar til að taka prófið í íslenzknnni, sem eg
vona hann hafi leyzt þolanlega af hendi, þar hann
er, að okkar reynd hér, vel fær í málinu; hann
kvongaðist þar ytra í sumar, og er nú seztr að
með konu sinni — dóttir, að sögn, auðugs manns
á Jótlandi, — á Seyðisfirði, og hefir keypt þar
liús til íbúðar. Hann er eun elskaðr og virtr af
sýslubúum sínum, þólt útlendr sé.« — — —
— Urbréfi frá merkismanni í Barðastrandarsýslu,
dags. 20. Okt. 1863 (um harðærið í Barðastrand-
arsýslu).
»Iléðan er ekkert tíðinda, heilsufar manna er
gott, heyafli varð góðr hvað nýtíng snertir, en ekki
meir en að meðallagi mikill. Fiskilítið og sjó-
gæftir slæmar það af er haustinu, enda kveðr aldrei
neitt að haustafia hér í sýsln, utan í Árnarfirði,—
annarstaðar má það heita þýðingarlaust kák, því
Breiðifjörðr er líka orðinn auðr af fiskiafla fyrir
laungu. — Mikil dauðans bágindi eru nú í sýslu
þessari með bjargræði, — menn eru allslausir,
nema hafa dropann úr kúnum, sem fáar eru, og
eitthvað lílið er til víða af kartöplum enn þá, —
en ekki eru fiskifaung víðast hvar teljandi, né heldr
kornfaung, það litla sem til var er búið að eyða
af hvorutveggju, í málnytuleysinu í Sumar. Ekk-
ert geta menn skorið sér til bjargar, því þeir sem
eiga enn þá að cins eptir kvíildin, vilja ekki eða
þora ekki að skera þau sér til bjargar, en all-
rnargir eiga þau ekki einu sinni til. Yest og mest
er eymdin í Barðastrandarhrepp, í Suðrfjarðar-
hrepp, þá í Gufudals, ognærþví í Reykhólahrepp,
Tálknafirði og Rauðasandshrepp; Flateyarhreppr
á nóg fyrir sig, en getr lítið lijálpað. Ekkert er
að fá til bjargar úr kaiipstöðunum; svo eg held
að inenn á miðjum vetri komi flakkandi eitthvað
suðreptir. Svona er nú ástandið bér vestra, og
er þetta engi barlómr, — livað á til að gjöra?«
»Amtið hetir nýlega fengið bréf um eymd
þessa, en hvað kemr út af þvi? — nóg er hér
um rætt«.-------
— Mannalát og slysfarir. Hreppstj.trt Etríkr vig-
fússun Reyitdahl sálnhist 21. Október 18B3 S4 ára a?) aldri.
Hanu var fæddr 180a a?) Hvauueyri í Sigluflr?)i. Eoreldrar haus