Þjóðólfur - 04.07.1865, Blaðsíða 2

— 140 —
upp líf hinnar lifandi móður til þess að ná fóstr-
inu lifandi. Svo segir í nýustu og beztu ritum
læknisfræðinnar um þetla mál, að eptir dæmum
þeim, er menn hafi, víðsvegar um Norðurálfuna,
einkum frá byrjun þessarar aldar, þá muni að eins
6. hver móðir liafa lífað af eptir keisaraskurð, en
optar lifi barnið ef fóstrið er vel skapað og með
fullu lífi, þegar skurðrinn er gjörðr.
það mun áreiðanlegt, að engi viti eða þekki
dæmi til þess fyr ne síðar, að keisaraskurðinum
hafi verið beitt nokkuru sinni hér á landi, fyren
nú hér í Reykjavík, 24. f. mán. ógiptr kvennmaðr
Margrct Arnljótsdóltir að nafni á 31. ári, dvergr
að öllum skapnaði, um 18 (?) þuml. á hæð, varð
barnshafandi og kendi sín eðr lagðist á sæng 23.
f. mán.; yfirsetukonan kvaddi þegar landlæknirinn
Dr. Hjaltalín til að skoða sængrkonuna, en hann
sendi þegar eptir Gísla kanselíráði Hjálmarsyni og
kvaddi einnig með sér til ráðaneytis báðalæknana
af herskipinu Pandora Chastang yfirlæknir yfir allri
fiskimannaútgjörð Frakka, og Dexier herskipslæknir,
og voru þaraðauki viðstaddir 4 þeirra 5 stúdenta
ernúlesa hér læknisfræði hjá landlækninum. Engi
þeirra 4 læknanna hafði sjálfr verið viðstaddr keisara-
skurðar-barnsnauð fyren nú, en öllum kom þeim um
það ásamt, er þeir höfðu kannað skapnað sængr-
konunnar, að hún gæti ekki fætt, og væri hér því
eigi nema um það tvent að skipta að bæði móðir
og fóstr hlyti að deya eptir laung og rnikil barm-
kvæli hennar, eðr að ráðast þegar í keisaraskurð-
inn til þess að stytta þjáníngar móðurinnar og
bjarga lífi beggja ef svo vel gæti teki/.t. Skiptu
þá læknarnir niðr verkum með sér, hvað hver skyldi
vinna þótt allir væri við; Chastang og Dexicr »cloro-
formiseruðu" móðnrina (gjörðu hana tilvinníngarvana
og aflvana með »cloroform«), l>r. Hjaltalín gjörði
náraskurðinn, en Gísli Hjálmarsson gekk síðan til
og skar upp móðurlífið og varð móðrin þá létt-
ari að meybarni með fullu lífi er vo 14 merkr í
laugatroginu. þetta gjörðist um kl. 10—11 24. f.
mán. Voru umbúðir gjörðar um skurðarsárin, leið
þá smámsaman cloroforms vanmegnið af móður-
inni, og varð hún hress og heilsaðist eptir öllum
liætti allt fram á hina næstu nótt; en þá fór hún
að fá viðvarandi hóstakjöltr með ógleði, svo nóttin
varð henni ókyr og næðislítil; færðust fyrir það
úr lagi umbúðirnar og ýfðust sárin og máske blóð-
rásin hið innra; þegar leið á sunnudaginn (25. f.
mán.) varð hún rænuskert og þar með allri lífsvon
lokið endaskildihún við hiðsamakvöld undir nátt-
mál. Barnið var skírt, að móðurinni lifandi: Júlíona
Margrét, og lifir enn og dafnar eðlilega. 27. f. m.
skáru þeirupplíkhennar,landIæknirinnog báðir hinir
frönsku læknar, og sannaðist þá með líkskurðar-
ransókninni, að fæðíngin hafði verið alveg ómögu-
Ieg. Darnið lifir enn og hefir dafnað eðlilega úl
þessa.
JÓIIANNESAIl GUÐSPJALL o. s. frv.
(Framhald). Jóhannes kennir í guðspjalli síntt
að heimrinn hafi verið í spillíngarinnar og ráng-
lætisins ástandi áðren Kristr kom, að mennirnir hafi
elskað meir myrkrið en Ijósið eða, eins og Páll
segir, verið fráhverfir lífinu í guði, dauðvona í
trúar- og kærleiksleysi. Nú kennir Jóhannes enn-
fremr að guð, af líknandi föðurkærleik sínum hafi
sent son sinn í heiminn, til að bjarga mönnunum
úr þessu glötunarinnar ástandi, til að útrýma hatr-
inu til hins guðdómlega en vekja hjá mönnunum líf
kærleikans, það er: kærleikann til guðs, sjálfra
þeirra og náúngans. Með þessu er þá kent, að
guðs kærleikr se frumkærleikrinn, hann sé hin
himneska lind, sem allt sannarlegt kærleikslíf mann-
anna sprettr af, því föðurkærleikr guðs, sem birtir
mönnunum þann sælufulla fagnaðarboðskap, að
þeir sé börn hans, vekr og gróðrsetr kærleikann á
móti í lijörtum þeirra, þcgar þeir vita það, trúa .
því og treysta, að þeir sé ekki lengr reiðinnar synir,
lieldr elskuleg óskabörn guðs. Er þessi einfaldi
en djúpi og háleiti lærdómr Jóhannesar guðspjalls
ekki samkvæmr lærdómi N. T. alls? segir ekki
Páll llóm. 5, 8. »að guö sýni elsku sína til vor í
því, aðþegarvér enn þávorum syndarar, sö Kristr
fyrir oss dáinn«? kennir liann ekki, að mennirnir
hafl áðr verið reiðinnar börn, en nú hafi þeir frið við
guð fyrir drottinn vorn Jesúm Krist, að nú sé elsku
guðs úthelt í hjörtum þeirra, að þeir hafi fengið
sonarlegan útvalníngar anda, svo að þeir ákalli guð
sem gæzkuríkan föður? M. E. neitar ekki að Jó-
liannes postuli hafi skrifað I. Jóhannesar bréf-
þar segir 1. Jóh. 4. 10. 11. »í þessu er elskafl
innifalin, ekki að vér elskuðum guð, heldr að lianu
elskaði oss, og sendi sinn son til forlíkunar fyrii'
vorar syndir« »og fyrst guð hefir svo elskað oss
þá ber oss að elska bver annan«. Er hér ekkí
skýrt tekinn fram hinr. sami aðallærdómr,
boðaðr er í guðspjallinu, að guðs föðurkærleiki’
veki til lífs og gróðrseti sonarkærleikann í bjórt"
um mannanna, og skuldbindi þá til að elska bver
annan eins og bræðr og börn sama föður? Er
ekki Jóhannesar guðspjall allt frá upphaíi til enda
prédikun um kærleikann til guðs, þar sem þa^