Þjóðólfur - 16.09.1865, Blaðsíða 5

171 —
bætr fyrir skaða þann, er úthlaupaskútur Suðr-
fylkjanna hefði gjört kaupmönnum úr Norðrfylkj-
unum í ránum og upptektum á kaupförum. En
þessar víkíngaskútur kveða þeir hafa fengið alla
útgerð á Englandi, og jafnan hefði þeir þar átt
athvarf. Nú er Norðr-Ámeríku-mönnum um skamt
að seilast til eigna Englendínga í Vestrálfu, ef
þeim skyldi bjóða svo við að horfa. En Frakkar
hafa unnið sér það til óhelgi, að þeir hafa eflt til
ríkis í Mexico, gegn stjórn löglega kosinni af lands-
búum, höfðíngja frá Evropu og styðja hann nú í
tigninni með útlendum her, og veitir þó ekki af
því, að hann sé fastr í henni. Nú er Bandafylkja-
mönnum alls ekki um það gefið, að Norðrálfuríki
hlutist til um skipun á högum Vestrálfuríkja, og
þeir því taldir manna vísastir að stökkva bæði
keisaranum og her þeim, sem styðr hann, brott
úr Mexico. Nú láta þeir reyndar um sinn allt
kyrt, meðan þeir eru að koma nokkru lagi á það,
sem úr lagi hefir færzt við liina voðalegu styrjöld,
sem geysað hefir; en að því er ekki hlaupið; ástjórn
þeirra Norðrfylkjanna mjög örðugt, þarsem mikill er
mótþrói þeirra Sunnanmanna gegn öllum ráðstöfun-
um stjórnarinnar, og gánga að engu óneyddir;
bótin er, að norðanmenn hafa nægan her til þess
að lægja rostann í þeim, sem mestir eru ribbald-
ar, en fara þó að öllu sem vægilegast, sem bezt
má sjááþví, að í Kentucky, sem einna mesthefir
gengið í berhögg við þá norðanmenn um fjand-
skap, þar eru nýfarnar fram kosníngar á mönnum
í fylkisstjórnina, og hafa þeir sem kosnir voru því
nær allir verið hatrsmenn Norðanmanna, og þó
höfðu norðanmenn- óvígan lier í fylkinu, meðan
kosníngar fóru fram, svo að þeim hefði veriðinn-
anhandar að ægja Iíentuckymönnum svo, að þeir
kysi menn, sem ekki hefði sýnt sig bera að fjand-
skap við Norðanmenn. Annars kvað aumlegt. á-
stand í Suðrfylkjunum, hallæri mikið og atvinnu-
leysi og rán og gripdeildir af óaldarlýð. Blámenn
sem nú eru allir þegnir í frelsi, mega hrönnum
saman deya drottni sínum úr húngri og harðrétti.
Víða kvað þeir og hafa farið illa með frelsi sínu,
ekki viljað vinna, en viljað látaforna eigendr sína
sjá sér fyrir viðrlífi; en miklu víðar þó hitt, að
þeir hafa viljað taka sér fram, verið starfsamir og
jafnframt látið sér ant um að nema hvað eina,
sem mætti verða þcim lil menningar, og þá um-
fram allt að lesa og skrifa, sem þeim var meinað,
meðan þeir voru í ánauð. í vikunni sem leið kom
bíngað rússneskr floti; fyrir honum’var Iíonstan-
tín bróðir Alexamlers keisara; hann hafði áðr heim-
sókt höfðíngja í Stokkhólmi og komið svo víða við
á höfnum í Svíaríki áðr hann kæmi híngað; menn
hafa leitt að því ýmsar getr, hvort nokkuð mundi
búa undir ferð þessari eða ekki. Sumir hafakall-
að svo, sem það mundi vera til þess að ögra smá-
mennum slíkum sem Svíar eru, svo ekki sé þeir
of hnarreistir, svo sem þeir voru 1854 og 55, er
Englendíngar og Frakkar lömdu á Rússum.
•— Blaðið 'iFœdrelandetn 24. Júlí þ. á. skýrir
frá því, að stjórnin hafi lagt fyrir Alþíngi íslend-
ínga í sumar »frumvarp« til laga um nýtt fyrir-
komulag á fjárhagssambandinu milli Islands og
konúngsríkisins«, eðr um fjárhagsskilnaðinn milli
íslands ogDanmerkr, sem við hér nefnum. Blaðið
skýrir fyrst frá aðalinntaki og stefnu frumvarpsins,
og að niðrstaðan hjá stjórninni hafi þar orðið sú,
í 7. gr., að bjóða Alþíngi og Íslendíngum 42,000
rd. tillag í stað reikníngshallans sem nú er, í 12
ár en eigi lengr; að þeim tíma liðnum skyldi verða
ákveðið með lögum, hve mikíð tillagið skyldi verða.
Að svo búnu, bætir »Fædrel.« þar aptan við svo
látandi athugasemd.
»Af þeim 3 minnihluta álitsgjörðum og til-
lögum, sem komu fram frá nefnd þeirri, er sett
var með kgsbr. 20. Sept. 1861 til þess að stínga
uppá hagfeldariskipan á fjárhagsmálum íslands, hefn*
þá stjórnin aðhylzt (í þessu frumvarpi sínu er hún
lagði fyrir Alþíngi) þá tillöguna sem Íslendíngum
gegndi verst. |>etta verðum vér að telja mikið
mein; því það er næsta ólíklegt að Alþíngi geti
gengið að (nýu) fjárhagsskipulagi, sem ekki á að
að eiga sér lengri aldr en um 12ára tíma. f>etta
verðr þá ekki til annars, en að fresta málinu enn
frekar heldren þegar er orðið, en á meðan, —
varla fer hjá því, — mun mótspyrnuflokkr (stjórn-
arinnar) á íslandi eflast og aukast, og honum finnast
að hún hafl æ meira og lleira lil saka, en fyrir það
munaptrverðaæ torsóktara og torsóktara(fyrirstjórn-
ina) að ná sáttum og samkomulagi við Íslendínga«.
Fréttir, árferði, allabrögð, fjárkláði o. fl.
í>aí) er hvorttveggja, aí) eigi heflr geflzt ráísrúui til ab
yflrfara döusk ef)r önnur daghlöb þessa tvo daga síþan póst-
skip kom, euda er a& sögn, litln vií) þaþ aí) hæta sem fretta-
kaflinn her a?) framan skýrir frá. Kornvöxtr var ágæta góSr
um Danmörkn og önnur norþlægari kornlönd, en í nokkrnm
brefum segir ab uppskeran hafl þókt hnrfa miír vií). Eigí aT)
síþr st<5í> öll kornvara í hinu sama lága veríú um síbustu
mánaSamót víþsvegar um hina heiztu norSlægari aísalmarkaíli
í Norferálfunni, og seldist dræmt vib því veröi þó boþin væri.
En heyafli og annar töímafli var einstaklega rýr í Danmörku
og Svíþjóí). — Islenzka varan seldist vel í Khöfu yfir höftií)