Þjóðólfur - 03.02.1866, Qupperneq 2

— 54 —
nær er þýðíngarlaust, og hið eina umvarðandí er,
að stemma stigu fyrir veikinni, eins og hún nú
hefir gripið um sig hér í landinu, og að gjöra það
svo, að helzti atvinnuvegr landsins og velmegun
þess bíði svo h'tið tjón sem minst má verða.
En reynslan hefir sannað, að það má lækna
veikina, og að henni er útrýmt í þeim héruðum
landsins, þar sem góðri hirðingu og meðferö á
fénu varð komið við, og stiptamtið er sannfært
um, að þvi verði viðkomið alstaðar hér á landi,
þar sem landsbúar sjálPir vilja með alvörugefni vinna
að því.
Stiptamtið álítr, að í báðar hinar áðr greindu
stefnur, — bæði hvað því viðvíkr að útbreiða þekk-
íngu á máli þessu og að vekja og viðhalda lifandi
meðvitund landsbúa um skyldur þær, sem hvíla á
hverjum einstökum meðlimi mannfélagsins,— muni
nefnd skipuð þeim mönnum, sem annaðhvort sök-
um embættisstöðu sinnar eða sem fulltrúar þjóð-
arinnar mega álítast að hafa bæði traust landsbúa
og næga þekkingu á öllum þeim atriðum, hvað
land og landsháttu snertir, er verða tekin til greina
í þessu efni, geta veittstiptamtinu mikilvægaaðstoð í
framkvæmdum máls þessa, er svo mjög varðar allt
landið en þó einkum Suðramtið. Stiptamtið hefir
þess vegna fastráðið að skipa slíka nefnd fyrir
Árnes- og Gullbríngu- ogKjósarsýslur; aðalætlun-
arverk hennar á að vera, að yfirvega nákvæm-
lega öll þau atriði, sem hafa nokkra þýðingn í áðr-
greinda stefnu og gjöra þar að lútandi uppástungur
þær, er þurfa þykir, og jafnframt þessu á hún að
vinna að því, að landsbúar fái þekkíngu á eðli veik-
innar og réttri meðferð hennar, og að því, að
vekja og viðhalda hjá landsbúuin þeirri réttarmeð-
vitund, sem er nauðsynlegt skilyrði fyrir, að sér
hvert mentað og frjálst mannfélag geti staðizt,
meðvitundinni um, að það er nauðsynlegt í þessu
máli, eins og í öllum öðrum málum, sem eru.
mikilsvarðandi fyrir mannfélagið, að hlýða lögunum
og ráðstöfunum yfirvaldanna, og að sérhver ó-
hlýðni gegn þeim verðskuldar og mun úr býtum
bera alvarlega refsíngu.
í nefnd þessa skipar stiptamtið hér með:
1. Land- og bæarfógeta A. Thorsteinson sem
formann nefndarinnar.
2. Varaforseta alþingis málaflutningsmann við
yfirréttinn Jón Guðmundsson, og.
3. alþingismann Magnús Jónsson á Bráðræði — og
eru ofangreindir herrar beðnir að koma sam-
an svo fljólt sem unt er og byrja á fram-
kvæmdum starfa þess, er þeim hér með er á
hendrfalinn, samkvæmt «instruxi» því,sem fylgir
erindisbréfi þessu og stiptamtið hefir samið-
Islands stiptamt, Reikjavík, 22. dag. Janúarmán. 1806.
Hilmar Finsen.
U.
Vnstrnx
handa nefndinni í ffárkláðamálinu í Gullbringu-
og Kjósar- og Árnessýslum innan Suðuramtsins á
Islandi.
1.
Verkahríngr nefndarinnar er Gullbringu- og
Iíjósar- og Árnessýslur.
Skyldi fjárkláðinn á yfirstandandi vetri eða í
vor 1866 gjöra vart við sig í öðrum héruðum
Suðramtsins, skal nefndin gjöra uþpástungu til
stiptamtmannsins um, að störf hennar einnig yfir-
grípi slík héruð.
2.
Nefndin skal í framkvæmdum starfa síns fram-
fylgja þeim grundvallarreglum, sem tilteknar eru
i lagafrumvarpi því, »um fjárkláða og önnur næm
fjárveikindi á Islandi«, er stjórnin lagði fyrir Al-
þíngi 1865, og Alþíngi að mestu leyti fellst á.
Samkvæmt þessu skal nefndinni hérmeð gefið
vald til í þeim hreppum, sem þurfa þykir, fyrir
hönd amtsins að skipa áreiðanlega menn hrepp-
stjórunum til aðstoðar við skoðanir á fénu og með-
ferð á því, ef það kynni að vera grunað eðaveikt.
Nefndin skal einnig gjöra uppástungur til stipt-
amtsins um, hvar og hvenær nákvæm skoðun á
öllu fé skal fram fara í öllum þeim sveitum, þar
sem kláðinn hefir verið á seinastliðnu hausti
eða í vetr, til þess að gánga úr skugga um,hvort
sveitir þessar ennþá eru að álíta grunaðar. Álíti
nefndin, að hinar fyrirskipuðu ráðstafanir stiptamt-
sins í einstökum sveitum ekki hafi verið fram-
kvæmdar, og að slíkt megi kenna einstökum eðr
fleiri mönnum, skal hún gjöra uppástúngu til stipt-
amtsins um að gángskör verði gjörð að því, að
hlutaðeigendr verði látnir sæta alvarlegrar ábyrgðar
fyrir það.
3.
Ráðstöfunum þeim, sem neíndinni kynni að
þykja natiðsynlegar til þess að aðskilja hið sjúka
og grunaða fé frá hinu heilbrigða, og tll að við
hafa lækníngar á þvi, skal nefndin skjóta til sam-
þyktar stiptamtsins, sem með aðsloð sýslumanna skal
fyrirskipa það, er þurfa þykir til framkvæmdar
þessum ráðstöfunum.
Sýslumcnnirnir í hinum áður greindu tveimr
sýslum eru skyldir til, hver í sinni sýslu, að gefa