Þjóðólfur - 02.08.1866, Blaðsíða 3

143 —
og hefir hún þó”engin friðaröld verið — önnur
en orustan við Leipzig. far kom saman naerfellt
hálf millíón manna og hérumbil 1500 fallbyssur,
meginher tveggja þjóðríkja, sem hvort um sig
tefldi um líf sitt. J>að er sagt, að þessi fundr hafi
verið eins stórkostlegr og sá við Leipzig og eins
sviplegr og við Waterloo. lierinn frá Sachsen
réðst með morgnnsárinu á meginher Austrrikis,
en Benedek hafði sjálfr kosið sér vígvöll, þar sem
illt var að sœkja. Krónprinzinn með Slesíuherinn
var lángt í burtu. Framan af deginum fram til
miðs vegnaði Prússum miðr; þeir unnu ekki á,
en her þeirra hrundi niðr fyrir skotum hinna, en
í það mund kom austan herinn (frá Slesíu) að, og
réðst á hinn fylkíngararminn Austrríkismanna; snéri
þá mannfallið á þá, og loksins brast fullr flótti.
Orustan stóð fallar 12 stundir milli Ijósa. Prússar
tóku um 20,000 fánga ósærða og nærfellt 180 fall-
byssur; á vígvellinum voru hrannir af dauðum
mönnnm og sárum. J>ar sem slétt var, var sagt,
að væri 4 eða 5 dauðir Austrríkismenn um einn
Prússa, og veldr því að Prússar hafa einirbyssur,
sem eru hlaðnar að aptan, og sem má skjóta með
5 skot eðr 6 meðan aðrir skjóta eitt og sem þeir
kalla eldnálabyssur; flóttinn liefir hörfað snðr og
austr til Briinn og Olmfdz og Prússar á eptir.
Daginn eprir afsalaði keisarinn I’ranz Jóseph sér
Venedig og í hendr Napoleon keisara skilmálalaust.
Ítalía er því nú frjáls að orði kveðnu en lands-
menn þar og konúngr þeirra hafa neitað þeim
kostum, að þiggja það af Frökkum, líklega með
nokkrum meinkostum; sögðust og vera heitbundnir
að láta gánga eitt yfir sig og Prússa. Friðar-
samníngnum er því nú slifið. Austrríki smádregr
her sinn að sunnan til að fylla skarðið í Böhmen,
en Ítalíumenn sækja eptir. Er á hverri stundu
orustu von þaðan aptr. Sumir halda að Frakkland
snúist í leikinn, og verðr því við nýan að eiga.
Prússaher er nú kominn suðr og austr úr Böhmen.
Geti ekki hinir reist þar rönd við þeim, þá er
gatan opin til Vínar. þetta frétlist innan fárra daga.
Eg vona að hamíngan haldi hönd sinni yfir
þessari eyu og svo þeirri, sem yðar lesendr eru
á, og að þetla nái aldrei þángað. Hér eru menn
sem betr fer, eindregnir að hlutast ekki í mál
manna á meginlandinu, hvorki með né mót.
Vorið hefir verið hér kalt, en nú mestu hit-
ar; hér hafa á nóttunni verið þrumur og eldíngar
eins og drottinn sé reiðr yfir öllum þeim ósköp-
uin sem áganga. Daginn, sem orustan var við
Sadowa, dundi regnið að sögn yfir þenna mann-
drápsher, en án þess að kæla blóð þeirra.
Ilér hefir verið mannfagnaðr. Drottníngin
gipti þriðju dóttur sína um daginn prinzessu Hel-
enu prinz Kristjáni af Augustenborg. Meiri gleði
var þó á fólki hér við giptingu prinzessu Mary af
Cambridge, sem er bræðrúnga drottníngarinnar,
og átti hún þýzkan úngan prinz að nafni Tuk.
Svo eg ekki standi mönnum fyrir svefni með mín-
um ófriðarsögum, enda eg á þessum giptíngar-
sögum, sem standa eins og smástjörnur í skýjarofi L
11
Frá frettaritara vorum í Kaupmannahöfn, dags.
18. Júlí 1866.
Eg er liáifhræddr um að fréttapistillinn verði
nokkuð magr, þótt eigi sé því um að kenna, að
líðindalaust sé, því þau eru bæði mörg og mikil. Eins
og allir muna, var ekki sem bezt samkomulag þeirra
bandamanna Austrríkis og Prússa um sameignina
á hertogadæmunnm Slésvík og Holsetalandi; til
þess að forðast misklíðir, komu þeir sér þá saman
um, að sínu skyldi ráða hvor þeirra, að óskerð-
um sameignarrétti beggja. Hlutu þá Prússar Slés-
vík, en Austrríkismenn Holsetaland. Prússar létu
nú að sögn Slesvíkínga finna til þess að þeim væri
hollast að hugsa um það eitt, að verða trúir og
dyggir þegnar Prússakonúngs. Austrríkismenn
aptr voru í Holsetalaudi mjúklyndir við uudirróðr
Agústenborgar og hans tlokksmanna, þóttust unna
landsmönnum alls frelsis, og þótt Prússar bæði þá
um, að ala ekki upp ósómann í þeim óaldarílokki,
þá sintu Austrríkismenn því eigi; og til þess að
sýna sem Ijósasta alúðarást þá, er þeir hefði við
frelsi Holseta, þáboðuðu þeir þááþíngtil Itzeho,
til þess að ræða um landsins gagn og nauðsynjar.
þetta þókti Prússum sem vorkunn er, óþarfi, og
kváðust eigi mundu þola slik ólög; fóru tueð her-
flokk, er legið hafði í Slésvík suðr á Ilolsetaland,
en Austrríkismenn höfðu eigi liðsafla við þeim og
hrukku undan og gjörsamlega úr landinu; varð
því ekkert úr þínginu ; Austrríkismenn foru nú og
kærðu þennan ójöfnuð fyrir bandaþínginu í Frank-
furt, sem miðla á málum milli Bandaríkjanna. Átti
nú sambandsþíngið að skera úr því, hvort Prússar
hefði til slíks unnið, að þörf væri að yeita þeim
I) I Lundúnafréttunum dags. 21. Apr. í þ. á. pjófcólll
7. Maí þ. á. heör misprentast:
bls 108. 2. dálk 12. línu at) neíon: Georg (þrit>i) los
Georg fjórtii.
BJs. 109, 2. d. 9. 1. !ít netan: venjulegri stundu lee ú-
vonjul. stnndu.