Þjóðólfur - 02.08.1866, Blaðsíða 5

Þjóðólfur - 02.08.1866, Blaðsíða 5
— 145 menn liöfðu tulið sér vissan sigr; en þá kom krón- prinzinn prússneski með her sinn óþreyttan í opna skjöldu og að baki liægra fylkíngararmi Anstrríkis- manna; urðu þá skjól umskipli og góð; þótt Austr- ríkismenn berðist braustlega, urðu þeir nú að hörfa og eigi sem skipulegast, en heimtust þó saman aptr og aptr, en svo kom að lyktum að megin- herinn allr lagði á flótta. Unnu Prússar hér hinn frægasta sigr, er þeir renndu her þeim, er þótt hefir hinn harðsnúnasti, og orðið hefir Frökkum liinn torsóttasti; tóku þeir höndum fram undir 30 þúsund manns, og náðu lðOkanónum; en á flótt- anum mistu Austrríkismenn enn fleiri í forræði og í Elben er þeir fóru yfirhana, sem eigi var greitt er mikill var mannfjöldinn er undan leitaði, og nú mjög á sundrúngu. Aldrei hefir í Evropu verið jafn fjölmenn orusta frá því er Frakkar börðust við Leipzig, því svo telja menn að rúmar 400 þúsundir manns hafi hér barizt; rúm 200 þúsund Prússamegin, og litlu einu minna á móti. ítalir höfðu sagt Austrríkismönnum stríð á hendr nokkrum dögum seinna en Austrríkismenn Prússum; og þar beið eigi lengi stórra tíðinda; því 24. júní voru þeir komnir austr yfir Mincio og rakst þar flokkr af liði þeirra á meginher Austr- ríkismanna; hörðust þeir lengst af um bæ, sem heitir Custozza, og höfðu ýmsir hetr lengi vel, en svo lauk að hallaði á ítali, því þeir urðu lið- færri, þar sem ein sveit af liði þeirra var svo fjærri, að hún gat eigi styrkt þá. Féilu þar og særðust fram undir 10 þús, manna en yfir 2 þús. handteknar; en það ætla menn að eigi hafi fallið færri af Austrríkismönnum, og ítalir handtóku rúm 8 hundruð, og höfðu með sér, er þeir urðu að láta sígast undan. Var því lítil talin óför þeirra, þótt þeir yrði að hörfa, og nú sá allir að vel mátli treysta liðinu, er áðr var lítt reynt, og hafði nú barizt af hinni mestu prýði. Nú stóð svo rúma viku, að ekki varð til tíðinda þar suðr frá, með- an þessi stórtíðindi höfðu gerzt milii Prússa og Austrríkismanna; en eptir orustuna rniklu við Sa- dova, eða Iíönigsgrátz, sáu Austrríkismenn óvænk- ast sitt ráð, og tóku þá það til hragðs, að þeir seldu Venezíu í hendr Napoleoni keisara og báðu hann að koma sér í sátt viðítali; en hann bauðst til að gánga með friðarboð milli Prússa og Austr- ríkismanna, því að þess var engi kostr að ítalir vildi skiljast við bandamenn sína. Nú hefir svo gengið hálfan mánuð, að samníngar hafa verið um vopnahlé, en það sem síðast fréttist, er það, að Austrríkismenn hafni þeim kostnm er Prússar, bjóði. Ilafa þeir nú dregið að sér lið það, sem var í Ítalíu, til þess að styrkja með norðrherinn ; hafa þeir sett Penedek af yfirstjórninni, og fyrir allan herinn Albrekt erkihertoga þann, sem fyrir var hernum í Ítalíu, er kvað vera góðr höfðíngi; menn telja reyndar vanséð, að þeim auðnist að koma hernum frá ítallu svo skjótt norðr á við, að lið verði að; því Prússar hafa eigi um kyrt setið eptir sigr sinn; heldr hafa þeir lagt undir sig Böhmen og allt Máhren nema borgina 01- mutz, og eiga þeir nú skamma leið til Vínar, og má vel vera, að þeir komizt þángað svo, að Austr- ríkismenn fá eigi rönd við reist, og við því býst stjórnin, því allt sem má er fiutt til Úngarolands; og er þó tvísýna á, hversu Úngverjar muni snú- ast, er á tekr að herða, því sagt er af miklum kurr meðal þeirra, því órífr hefir keisarinn orðið enn sem fyrr á, að bæta kosti þeirra, en Prússar hafa fögur boð þeim tit handa, fullt sjálfsforræði sjálfstæðs ríkis; en hamíngjan má vita hvað uppi verðr. Prússar hafa nú þessa dagana átt nokkur vopnaskipti við sambandsmannaherinn suðrþýzka, og jafnan haft betr. Ilér á norðrlöndum hafa eigi orðið neinar mannskæðar rimmur, en allharðar deilur eru hér út af nýu grundvallarlögunum, sem nú eru lögð fyrir þriðja þíng, og samþykki þíngdeiidirnar báðar lagafrumvarpið í þetta sinn, þá er það orðið að lögum; allir telja það víst, að það verði samþykt. í sumar er haldin í Stokkhólmi iðnaðarsýníng frá norðrlöndum, bjuggust Skandinavar við og Stokkhólmsbúar, að þar mundi verða mikil ös, en minna liefir af orðið, hvað sem veldr. Nú er skiljanlegt, að úr þessu fari að fækka aðkomend- um þangað, því kólera kvað vera komin þar, og er mikil mildi að hún skuli enn eigi hafa dreifzt út hér, því að hér hafa hvað eptir annað lagt að skip frá þýzkum höfnum, og sett í land kóleru- veika menn, sern sýkzt hafa á leiðinni, þeir eru reyndar settir í sjúkrahús úti í kastala, svo þeir eru fjarri öllum alfaravegi. (Aðsent frá Kaupmannahöfn). — Með þessari póstskipsferð fáið þér landar heima á íslandi góðan gest; úngr danskr vísinda- maðr Georg Hastrup, kand. med. ætlar nú heirn til þess að sjá sjálfr staði þá, er sögur vorar fóru fram á; þekkir hann þær svo vcl, sem bezt er unt af bókum, og má fullyrða, að engi útlendr maðr hefir komið til fslands, frá því llask heitinn var þar, jafnfróðr í íslenzku, og svo vel mælir

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.