Þjóðólfur - 23.06.1868, Blaðsíða 1

80. ár.
Reykjavík, 23. Júní 1868.
32.-33,
SKIPAFEKÐIR.
— Ilerskipi?) Clorinde, koni her aptr vestan af Dýraflrí)i
í gær eptir mifcjan dag. — Jjoss skal getií) um yflrforíngjann
barún Duperré, a<) hann er eigi ort svo óngr sem sagt
var í blaí)inu 23. f. mán. (bls. 101), heldr er hann rúmt fer-
tugr aí) aldri.
— Herskipib Loiret kom í dag auslan af Austfjórí:iim.
KAUPFÖR.
15. Júnf. Island (Skonnert), 25 1. frá Flatey, skipstj Chr. Petersen.
15. — Georg (Skonncrt), 28Va 1. kom frá Kpmh., skipstj. II.
C. Hansen, meb vorur til S. Jacobson &Co.
18. — Christiane (Skonnert), 311/* 1. kom frá Vcstmanney-
um, skipstj. J. H. Mollor.
20. — Dania (Skonnertbrig), 44!/j 1. kom frá Sey (bisflrí)i meí)
kol, skipstj. II. Binas.
22. — Falken (kúf.), 46 Va 1. skipstj. S. Nielsen frá Mandal í
Noregi meb timbrfarm til lausakaupa.
— Sýslumanns-embœttinu í Árnessýslu slepti
nú í fardögum sýslumaðr Lárus E. Sveinbjörns-
son, og mun hann núfaratil embæltis síns norðr í
þíngeyarsýslu, en hefir gegnt Árnessýslu í vetr
fyrir hönd kanselíráðs þorsteins Jónssonar, en
lians mun þó eigi von híngað suðr fyren eptir
miðjan næsta mán. En nú tók við Árnessýslu í
bráð og gegnir þar embættinu þángað til hann
kemr, bróðursonr hans, kand. juris Jón Johnsen
frá Álaborg.
— -j- 15. þ. mán. nál. kl. 5'/a andaðist að Kirkju-
vogi í Höfnum, eptir 14—15 daga legu í tauga-
veiki, prestrinn sira Sigurðr Sivertsen (Sigurðsson
prests til Útskála) að eins 25 ára að aldri, borinn
að Útskálum 28. Jan. 1843, vígðr til aðstoðarprests
föður sínum 10. f. mán., en kvongaðist næstl.
Janúarmán. nú eptir lifandi ekkju sinni Steinuni
Vilhjálmsdóttur frá Iíirkjuvogi; þau voru syzkina-
börn. Hann var vænn álitum og rnannvænlegr,
einstakt nettmenni og liprmenni í framgaungu og
umgengni, prúðmenni að allri raun og hugljúti
hvers manns er við hann kyntist. — Jarðarförin
kvað vera ákveðin á laugardaginn kemr, 27. þ. mán.
— Mannska&ar í vútnum. — Síbastl. kóngsbæuailag
8. f. máu., drukknal'i í Hafrsá í Mýrdal Eyúlfr Haunasson
(Júussonar frá Huausum í Matlallandi, llauuessonar á Núp-
statb) búndi á Haufarfolli undir Ejafjrdlum, efnismatir og á
bezta aldri; liafrsá var þá í vexti og úfær ortiin, bafþi þú
súknarprestrinn sira Gísli Thorarensen riíiiíi liaua þar á súmu
brotunum litlu fj-r um dagimi, en lítt færa. — 22. s. máu.
drukknafti í Jiikulsá á Súlheimasaudi Jún (yngri) Bjarnasou
búndi á HeÆi á Síbu, eintiig á bezta aidri; hann fekk súr
mann til fjdgdar í Eystriskúgum anstryflr ána, en er þeir
komu aí) heuni, sagþi sá niabr strax at) áin væri ekki reiþ,
og fúr eigi út í, en Jún, er hafþi rifeib vænum hesti, kvallst
álíta eigi úfært, og reib svo út í, en hestinum slú þegar nnd-
an, og mabrinn af honum.
— Fjárklábinn. — Svo segja nú hinar opinberu skýrsl-
ur til stiptamtsins bæbi frá dýralækni Nielsen, og skobunar-
mönnum í Grímsuesinu, ab þar haft hvergi orþib klába-
vart neinstabar í vor síban fyrir páska; hib sama stabfesta
og allar fregnir búendanna úr nærsveitunum. Gríms-
nesingar kvab alment halda áfram böbunum á öllu sínu
fö, jafuútt og rúib er, og hafa um næstlibnar vikur farib
lestaferbum híngab eptir bablyfjum. — Kindr Halldúrs skúla-
keunara hafa eiunig verií) klábalausar vib síbustu skobanir.
(Absent).
— Frú Cecilía Thorberg var fædd í Svið-
holti á Álptanesi 16. d. Janúarmán. 1834. For-
eldrar hennar voru þórðr umboðsmaðr Bjarnason,
Haldórssonar, og kona hans, hin þjóðkunna merk-
isfrú Guðlaug Aradóttir, er síðar giptist yfirkenn-
ara Birni Gunnlaugssyni llidd. af dbr. og af hinni
frakknesku heiðrsfylkingu. Frúin sál. ólst upp í
húsum móður sinnar fyrst í Sviðholti og síðan í
lleykjavík, þá stjúpfaðir hennar fluttist þángað
1846, þegar latínuskólinn var færðr frá Bessa-
stöðum. Árið 1865, 5. d. Októbermán. giptist
hún amtmanni Yestfirðínga Bergi Thorberg, og
flultist þá með honum til Stykkishólms, hvar hún
dvaldi þángað til hún, 25. Jan. þ. á., létst af
barnsförum, elskuð og virt af öllum góðum mönn-
um, er þektu hana, grálin og hörmuð nær og fjær.
Eins og hún var hin mesta fríðleikskona og
hafði mikið líkamsatgjörfi þegið, eins geymdi hún
jafnan hið hreinskilnasta og bezta hjarta; — líf
og fjör, einurð og hreinskilni, viðkvæmni og hjarta-
gæzka, hógværð og ljúfmenska, þreklyndi og trú-
j menska, trygð og velvild, ástúð og guðhræðsla
gjörðu framgaungu hennar tignarlega, eins og húu
var siðprúð og gat ekki annað en haft áhrif á
hvert óspilt hjarta. Mentun hennar á hendr og
túngu var mikil og samboðin stöðu hennar í líf-
inu; húsi sínu stýrði hún með stillíngu, reglu-
semi og innilegri gestrisni, svo heimilið varð ekki
að eins manni hennar, heldr öllum, sem þángað
komu, réttnefnt gleði-inni. Húnvarþví ekkiaðeins
125 —