Þjóðólfur - 27.02.1869, Blaðsíða 7

75
danftadags. Melí) þessari Uonn sinni Atti Jdn síl. 10 búrn,
ogern 7 þeirra á lífl, úll hin mannvænlegnstu; eitt'þeirra er
Gnþmnndr, sem n(i mnn talinn meí) hinnm efnilegustn af
sveinnm hins lær?)a slcóla í Kcj’kjavík. þessa konu sína misti
Jón sál. hinn 19. Maí 1866, í kvefsóttinni mikln, erþá gekk.
Hiun 18. Jólí f. á. giptist hann aptr jnngfró Gnþfinnu
Bj úrn sdó tt n r, af góímm ættnm og vel mentaþri. Sambúþ
þeirra var þannig ekki lengri, en nm rúma 3 mánuþi.
Jón sál. Signr%sson var í alla staþi hinn mesti merk-
ismaíir í Binni stútt. Hann haftii mjúg liprar sálargáfur; enda
hafþi hann í múrgn falli meiri mentun, en almenn er í
bændastétt. þ>annig var haun vel fróí)r í reikningslist. Hann
var bæbi fyrirhyggjusamr og útnll búmabr, og starfsmaþr hinn
mesti, þar sem hann bæbi sótti sjó meb meira kappi, en
flestir abrir, og lagbi meb atorkn stnnd á sklpasmíbi og aíirar
smftar. Stúrf hans bæbi á sjó og landi heppnnbnst honnm
mjúg, því honum fór alt þab, er hann tók fyrir, liþlega úr
hendi; enda bjó hann ætíö viþ sæmdarhag, þótt hann hefbi
ærna fjúlskyldu ab annast. Jón sál. var gubrækinn maílr,
grandsar bæbi í orbi og verki; jafnast hægferímglega glabr í
nmgengni, og varla nokkrn sinni úbrnvísi í eitt skipti en
annaþ, góbviljabr og hinn ároibanlegasti í vibskiptum, sem
hann lbt sór einkar-ant um aí) vanda vib hvern mann. Hann
var ástríkr vií) konur sínar og búrn og tryggr vinr vinasinna;
en meb allri ljúfmennsku sinni eignaþist hann marga vini.
Hann er þoss vegna harmdanbr mörgnm, og hans er a'b mak-
legleikum saknaþ úr því fölagi, sem hann bjó í. Burtför
hans var svipleg, en minning hans mun varanlega geymd
mobal hirina mörgu, som þektu, hve mikib í haun var varií).
Ó. P.
f>AKIÍARÁVARP.
Á næstliðnu hausti gaf herra kaupmaðr
Johnsen, sem á verzlun á Papós, Bjarnaneshreppi
40 rd. gjöf í kornvöru, til útbýtingar meðal hinna
fátækustu í hreppnum. f>essi höfðinglega gjöfkom
sér að því leyti vel, og var því virðingarverðari,
sem hinn veglyndi gjafari fyrir 2 árum síðan hafði
gefið viðlíkagjöf hreppnum (sjá þjóðólf 1866, bls.
183), sem og af því, að hinir fátækari hreppsbúar
gátu nú í ár ekki keypt nema lítið eitt af korn-
mat, og ekki er annað fyrirsjáanlegt, en megn-
asta hungrsneyð, ef ekki aflast neitt af sjó seinni
part vetrar, því ekki er að sjá af blöðunum, að
korngjöf stórkaupmannafélagsins í Kaupmanna-
höfn ætli að bæta úr hungrsneyð í Austr-Skapta-
fellssýslu. Fyrir þessa höfðingsgjöf votta eg gef-
andanum mitt alúðarfylsta þakklæti hreppsins
vegna. Árnanesi, 18. Desemb. 1869.
Sí. Eiríksson.
YFIRLÝSING:
— Eg Jónas Jónsson húsmabr á Dönnstöþum lýsi því hör
meb yllr, aí) eg vil hafa oftöluí) orb þan og nmæli, er eg lht
úti vib sóknarprest minn sirajón Guttormsson á Hjarbarholti
hör á heimili mínu, er hann var h6r á húsvitjunarferb hinn
26. Nóvemb. seinastl., út af lambi því frá mör, er eg heim-
ilaþi honum mark á í fyrra-vor, og er hann hirti frá Húsk-
uldsstúbum í fyrra-hanst, og skar vetrgamla gimhr í hanst
er leib. Bib eg hann fyrlrgefningar á þeim og tek þan aptr,
eins og öll únnur orí), sem eg kann aí> hafa látib mör um
munn fara, nm velnefndan prest, út af sama tilefrii, er kynui
ab vera honnm til hnjóbs, eba meibandi hans góba mannoríi.
Einnig banua eg öllum slík orí) eptir mér ab hafa, eba út aí)
bera, meb því aíi eg lýsi þan aþ vera daub og maktarlaus.
þessa mína yflrlýsingn má hann nota á hvern lielzt hátt,
sem honum þykir vib eiga, til aþ koma í veg fyrir, a?) orb
mín oba nmmæli um hann, verbi til ab spilla mannorþi hans,
ærn eba embætti.
Til staþfestu er nafn mitt og vibstaddra meímndirskrif-
abra votta. Dönustúímm, 1. Febrúarm. 1869.
Jónas Jónsson.
Yottar: Jón Ólafsson hreppst. Jóh. Jónsson.
Sigtryggr Finnsson.
— Grein þessa heflr prestrinn sira Jón Gutt-
ormsson á Bjarðarholti í Dalasýslu sent ritstjórn
jþjóðólfs, og eptir hans beiðni er hún tekin upp
í blaðið. Ritst.
LÝSING
á strokmanni, Símoni tómthúsmanni Símonarsyni,
sem segist eiga heima á Iílapparkoti (= Iílöpp) í
Rosmhvalaneshreppi í Gullbringusýslu, og í næst-
liðnum mánuði er orðinn uppvís að innbrotsþjófn-
aði m. fi. í Skaptafellssýslu.
Maðr þessi er unglegr, í hærra meðallagi á
vöxt, með nokkurn veginn samsvarandi gildleika,
skegglaus að mestu, með Ijóst hár, langleitr og
þunnleitr, og Ijós í andliti, ósvífnislegr í útliti,
drykkjumaðr og málskrafsmikill við vín. flann
stamar á einstöku orðum meira eða minna, gapir
þá og afskræmist, en þagnar um leið, þangað til
hann kemr orðinu út.
Skora eg á alla þá, sem nefndan strokmann
hitta kynnu, sér í lagi sýslumenn og hreppstjóra,
að þeir láti taka hann fastan; hittist hann fyrir
sunnan Ölfusá, sé leitað úrskurðar stiptamtmanns
um það, hvert hann beri að flytja. Annars óska
eg, að hann verði fluttr frá hreppstjóra til hrepp-
stjóra til Ingimundar Eiríkssonar, hreppstjóra á
Oddum í Skaptafellssýslu.
Kirkjnbæarklaustri, 30. Janúar 1869.
Á. Gíslason, sýslumaðr í Skaptafellss.
AUGLÝSINGAR.
Mánudaginn þ. 8. Marz næstk. kl. 12 á há-
degi verða við opinbert uppboð, sem haldið verðr
í Keflavík á heimili kaupmanns Ólafsens, seldar
jarðir þær, er tilheyra þrotabúi kaupmanns Ólaf-
sens, nefnilega:
Ilólmfastskot í Innri-Njarðvík og Gullbringusýslu,
4 hndr. 88 áln. að dýrleika; landskuld 3 vættir
af saltflski.