Þjóðólfur - 10.05.1870, Blaðsíða 7

— 111 —
veiða norðr í höf, og lagði af stað fyrstu dagana
af Marzmán.
Af grein einni í Berlingatíðundum 27. dag
Janúarmán. þ. á. frá »einum félagsmanni« má sjá,
að síðan félagið hófst, heflr til sjálfrar fiskiveiðar-
útgjörðarinnar um öll undanfarin ár, siðan félagið
tók til starfa, og eins afrakstrinn (eðr afrakstrs-
hallinn) verið þessi: Hd.
Við hvalaveiðarnar kostnaðr 126,603
afrakstr 37,366
halli 89,237
Við selavciðarnar, kostnaðr 33,960
afrakstr 35,760
ágóði (nmfrarn kostnaíi) 1,800
Við þorskaflann, kostnaðr 29,550
afrakstr 14,816
halli 14,734
Við hákarlaajlann á skipinu
»lngólfl«, kostnaðr 14,963
afrakstr 19,792
ágóði (nmfram kostnaíl) 4,829
Af þessu yfirliti leiðir, að um öll undanfarin 4 ár,
sem félagið hefir haft þessa fiskiveiðaútgerð sína
hér við land, hefir það beðið samtals 97,342 rd.
skaða á sjálfum fiskiveiðunum út af fyrir sig.
Jarðepla- eðr Kartöflurœkl (Aðsenl).
O L. Giilich í Pinueborg á Holtsetalandi ræktar kar-
töflur þannig:
1. Hann stingr upp garbinn töluvert dýpra en vant er.
2. Hann brúkar til útsæílis stúrar, heilbrig%ar og marg-
eygíiar kartöflur.
3. Hann lætr frjúangaun 6núa niiir, þegar hann setr
kartöfluna.
4. Hann lætr beiin (desin) vera ð'/i fet á breidd, sotr
eiua kartöfluröi) eptir endilöngu miiju desinu, og lætr vera
7 fet milli hverrar kartöflu. Heflr þaunig hver kartafla túlf
íerbyrnd fet um sig.
Á þonna hátt heflr hann fengii) helmingi meiri kartöflur
en meb vanalegri aiferí), og til útsæþis aíi eins þurft 16.
part af þ»í, semvanalega er brúkai).
(Eptir Staatsanzeiger).
Petri sál. fúrust þessir menn: Gniimundr Magnússon,
búndi frá Káraneskoti, duglegr mabr og vel látinn; J>or-
steiun Aníiunsson, frá Laxárnesi, hálfbrúbir formannsius,
29 ára, siþprúþr og velmetinn maþr og líklegr til menningar;
Pötr Ásmundsson frá Tindstöílum, 23 ára, einnig vandaíír
unglingr og duglegr. Afc Pötri frá Grjúteyri var mikill mann-
skaíii, því allir, sem þektu hann, unnu honum og virto hann
mikils; hauu leit út fyrir ai) verba einn af helztn og nýtustu
bændum sýslunnar. Hann var aí> eins á 37. ári þegar hann
lözt; túk vií) búi (fyrst í Miíidal, en siílan á Grjúteyri) 1860,
og giptists á. ungfrú Gubnýu Oddsdúttur frá Laxámesi,
þeirri konu, er nú heflr svo voveiflega mist bæíii mann sinn
og múílur; hún á eitt barn eptir mann sinn, efuilegan dreng
á ð. ári. Síbastl. þrjú ár var Pötr sál. hreppstjúri Kjúsverja,
og reyndist í þeim störfnm, eins og nálega í hverju því er
hnnn túk sör fyrir hendr, hinn nýtasti ma7)r og hinn bezti
drengr. Hann var mjög vihfeldinn { lund, hreinu og beinn,
einarþlegr og þú gúþmannlegr; gjörvilegr sýunm, hraustr og
tápmikill; hann hafþi haflb sig sjálfr — eins og menn segja
— en Guþ gafblessun og lán, alla þá stund erhann þurfti viö.
Daginn fyrir Skírdag sífcastl. reifc eg inn í Kjús til vin-
konu minnar, húsfrú Kristínar porsteinsdúttur í Lax-
árnesi; ætiafci eg afc fara afc votta henni og dúttur hennar,
ekkju Petrs sál. frá Grjúteyri, hluttekningu mína í sorg þeirra.
Á Skírdag (14. f. mán.) kvaddi eg þær mæfcgr á Grjúteyri,
heilar og hressar, og reifc heimleifcis. Vefcr var hvasst mefc
stúr-rigningu og ár ill-færar. Datt mer ekki annafc í hug en
Kristín sál. mundi ekki fara heim til sín fyr en batnafci. En
um kvöldifc slotafci vofcrinu um stund, og kvaddi hún þá
dúttur sína og reifc af stafc, og unglingsmafcr mefc henni, einn
af uppeldisbörnum hennar. En þegar þau komu afc á þeirri,
sem rennr úr Mefcalfellsdal, leizt fylgdarmanninum áin mikil,
og bjúst afc fara fyrir og reyna. Hún reifc þegar út í á ept-
ir, en er mirmst varfci rasafci hestrinn, svo afc hún steyptist
nifcr úr söfclinum. Mafcrinn stökk úfcar ofan í ána og náfci
benni strax, og komst mefc hana, og þú som naufculegast, npp
úr ánni. Var hún þá mefc úráfci og aridafcist lítilli stundu
sífcar í höndum hans. pctta skefci eptir háttutíma, enda var
engi mannahjálp núgu nærri. pú þurfti hör eigi því um afc
kenna afc hestr sá, sem hún reifc, heffci eigi verifc traustr,
enda var Kristín aál. alvön afc rífca annafc eins og meira
vatnsfall.
Eptir þessa kærleiksríku höffcingskouu liflr mikill sökn-
ufcr. Sör í lagi vil eg benda mönnnm á harm þann, sem
dúttir hennar, Gufcný húsfrú á Grjúteyri, heflr afc bera, og
er þafc harfcla lærdúmsríkt fyrir afcra, þegar ein veik kona
ber slíkar raunir mefc hugprýfci. Húsfrú Kristín sál. var dúttir
porsteins stúdents Gufc munds sonar, sem lengi bjú í
Laxárnesi; bún fæddist 16. Febr. 1809; hún átti fyrst Odd
Loptsson, dannobrogsmann frá llálsi, Gufcmundssonar (þeir
Loptr og porsteinn voru albræfcr). Oddr sálafcist 19. Marz
1843. En 2. Núv. 1844 giptist hún Gufcmnndi hreppstjúra
Gíslasyni1, og bjuggu þau í Laxárnesi. þessi velmetni
mafcr andafcist einnig á bezta aldri 1863, og bjú hún sífcan
ekkja. Af hennar fyrra hjúnabandi lifa 4 velmetin börn, en
eptir seinni mann hennar liflr afc eins eiun efnilegr sonr,
J>úrfcr í Laxárnesi.
í grafskript eptir Kristínu sál. standa þessi orfc; „Hún
var ágæt kona sakir hjartagæzkn og höffcíngsskapar, og margir
1) Gufcmundssonar frá Ingunnarstöfcum í Kjús, brúfcur
Pétrs sál. í Kngey Gufcmundssonar.
Manntjón úr Kjósinni, í Aprílmán. 1870.
Eius og skýrt er frá í 22. bl. J.Júfcúlfs þ. á. drukknafci
1. Apríl næstl. Pfetr Júnsson, hreppstjúri frá Grjúteyri í
Kjús, og þrír menn afcrir, hásetar hans. þafc var á uppsigl-
iugu úr flskirúfcri sufcr undir Ströud, langt frá landi.
Vindr var hvass, en öldugangr meiri, og er svo frá sagt, afc
vindr hafl eigi verifc núgu hvass í segiunum, er aldan reifc
afc skipinu, komin afc broti, og liafl þafc ollafc tjúniuu.
Magnús Eyúlfsson írá Lykkju, varfc einn til afc sjá atburfcinn,
þar sem hann, eins og fleiri, var á uppsiglingunni, og gat
hann bjargafc tveimr mönnum, eu hinir voru þá horfuir Mefc