Þjóðólfur - 20.12.1870, Blaðsíða 3

optar en einu sinni komið fyrir, að menn liafa
verið reknir með höggum og slögum upp í vagn-
ana. Menn segja, að vér jafnvel hér í Frankfúrt
höfum lýst alt upp sökum sigrvinninga Jjjóðverja,
er Bismark og fylgifiskar hans reyna svo mjög
að ábatast á. Eg vissi þá, að vér gjörðum
það að boði lögreglustjórnarinnar, og hér á borg-
armurunum má enn sjá vegsummerki þessara til-
8^ipana um að svo skyldi gjöra. Ef þessum blóðs-
othellingum linnir eigi bráðlega, þá munum vér
ne>’ðast til að gjöra heyrum kunnugt um hatrsanda
þann, er hvervetna er farinn að hrjótast út um
þjóðverjaland, og fer dagvaxandi, og mun þess
skamt að bíða að svo mjög kveði að þessu, að
"örnin Viljálmr», er vér svo köllum hann hér,
nuini brátt fá skynjað, að honum mun hollara að
að sitja kyrr í Frakklandi en hverfa aptr til þjóð-
'’erjalands».
það er varla nokkur vafi á því, að Frakkar
hafa nú stórmikinn liðsafnað út um alt Suðr-Frakk-
iand. 'iLoir-herinn er mestr, nærfelt 120 þúsundir
manna; fyrir honum ræðr herforingi d’Aurellis de
Paladin. þá er og annar her skamt þar frá er
Bouibudti stýrir, og er hann talinn 80 þúsundir
manna. l'yrir þriðja hernum ræðr Garibaldi,' og
1&f ist hann við, þá er síðast spurðist, þar í nyrðri
ruðum landsins og um Yogese fjöllin, með sín-
ar hersveitir; hyggja sumir það sé hans fyrirætl-
aD> a^ hrjótast inn í þýzkaland að sunnanverðu,
ejðileggja þá einu járnbraut, er þjóðverjar hafa
rj.„ afnota millum Parlsarborgar og þýzkalands.
0 u lierflokks þess, er Garibaldi ræðr yfir, vita
C,nn e‘8'í en það vita menn, að flokkr þessi er
^ °g liarðsnúinn og að í honum eru margir ítal-
> °fe bandafylkjamenn. Munu þeir vilja gjöra
JJ verjum alt það ógagn, er þeir framast mega.
neitt ,msalrs'ler'lln nm Parísarborg hafði enn ekki
"Sta a01'<a^, er síðast spurðist. það kveðstblaðið
vistir fra^' me^ V'SSU) ad R<iris hafi nægar
td varnar' árslokum’ enda er Þar °g grni hers
mönnum ererforinginn Trochu er fyrir borgar-
hhnn alt af gjöra umsátrshernum á-
nú þy'kja IU|’,“ œ '“S™ ,ri »»rei"nl. s™
þvi eptir siðustu fregnnm „i . . , „ .
, . . 1 , 5 i>m als eigi horfast svo vel
á ynr Prussum og þjóðverjum sem menn mundu
halda. það er alls eigi ómögulegt, að Bimark
had spent bogann heldr fast, og að hann kunni
að bresta I höndum honum.
Herbúnaðr Rússa, hefir um hríð verið nokk-
urs konar ráðgáta, en nú mun þeirri ráðgátu lokið,
þar sem það kemr nú alt í einu upp úr kafinu,
að stjórn Rússa þykist eigi lengr skyld að halda
Farísar samninginn frá 1856. Allir stjórnendr
vita, hvað í efnum muni vera, en það mun sann-
ast á fyrirætlan Rússa eins og á hernaði þjóð-
verja á Frakklandi, að eigi er sopið kálið þó í
ausuna sé komið.
Hrossafaraldrið á Seltjarnarnesi í Nóvember
og December 1870.
(Eptir Heil b rigbistíbindu m Dr J. Hjaltalíus
Nr. 6, 12. Decerab 1870, bls. 46-48). <
„Öndverílega í Nóvemberraánuíi fór aí> brydda á ókenui-
legu hestafaraldri her fram á Seltjarnarnesi, og drápust þar
uokkrir hestar úr því á stnttum tíma. 8. dag f. m. fór eg
meís dýralæknir Snorra Jónssyni at> skoþa skrokkana af þeitn,
sem drepizt höfbu. Hií) fyrsta, er vií) lögbum merki til, var
j þaí), a'b hárit) var rajög laust á skinninu, svo aí) þab mátti
reita af meí) flngrunum. Blóbiíi var mjög svart, og lunguu
i vorn full af svartleitu blóti. Miltaí) var stærra en þaí> er
at) röttu lagi, og lifrin var elnnlg þrútin, en ( þúrmunum
sáust þrútnar æt)ar á slímhimnunni og dókkieitir blettir. A
einum hesti, sem drapst her í bænum, var blóþií) svo á 6ig
komiþ, aþ þaþ vildi als eigi hlaupa saman, en slíkt teljum
%Jr jafnan merki upp á illkynjabar sóttir, bæþi á mönuum
og dýrum. Hestarnir, sem veikina höfbu fengib, voru mjög
dauflegir í bragtíi, þeir hýmdu og vildn hvorki taka í jörtina
etr bíta, og heldr eigi vildu þeir drekka, þótt þeim væri
borií) vatn. Nú meb þvi öll likindi þóttu til, og dýraliekn-
irinn var einnig á þeirri skoþun, aí) sýkin mundi sóttnæm,
þá var þá þegar eptir bobi stiptamtsins hætt öllum samgöng-
um nieb hosta fram á nesií). Eptir miljan Nóv. fór a 1) örla
á veikinni hór í bænum me'b því reibhestr einn, sem herra
j konsul Siemson átti, og nýlega var komin ofan úr sveit,
j varb veikr, Skömmu síbar veiktist og hryssa, sem herra
kaupmaíir H. Jolinsen átti; hón drapst þá þegar, en hestr
herra konsul Siemsans lifnabi vií) aptr vib lækningatilraunir,
sem gjörliar voru. Núna síbast 5. dag þessa mánabar veikt-
ist hestr á Lambastöbum, og drapst hann eptir 5 daga. Als
hafa nú drepizt 11 hestar, en veikzt hafa 16 hestar. peir
sem batnaþ heflr, hafa læknazt vib blóbtöku og ýms kælandi
og lifgandi lyf.
pegar mabr grennslast eptir í annálum vorum og árbók-
um, þá flnnst getiþ nm líkt faraldr í hestnni, og nú or far-
ib ab brydda á hör sunnanlands. Slíkt faraldr eba einhver
mjög almenn hrossasótt gekk her yflr landií) 1590; því ab
í árbókum Espólíns cr talab um bana á þennan bátt: „Næstu
missiri hófst nautadanbi, hesta og hunda um allt land, og
svo refa; sögbu menn þaí) hlotizt hafa af enskum hundi, er
drepinu var vestra, og heflr sa hegomi iengi haidizt meb ai-
þýbu“. Annálar Björns á Skarbsá segjá, ab hún hafl gengií)
yflr 1591, meb svo feldum orbum: „Arib 1591 hófst nauta-
danbinn og svo hnnda um alt ísland".
Árib 1803 gekk hestafaraidr um alt land. Á þab er
miunst í „Tíbavísum“ föbur míns sál. meb svo látandi stóku:
Faraldrib, sem fákurn á
fór án bibar til og frá,