Þjóðólfur - 18.12.1871, Blaðsíða 6

— 30
brennlsteinshella, svo eins og pnlver, en nndir er leirjör?!;
minsta holan var ’/> al. afe þvermáli; í henni var 1 Ipnd ,aí>rar
tvær iítií) stærri, vog 22 pnd. íhvorri; í þoirri fjóríin 4 ipnd,
i þeirri flmtn 5 ipnd, og var miki?) eptir, því stangarlanst
gátum vib ekki haldií) þýngra á lopt; sú hola var l'/a al. afe
þvermáli, efea nálægt því. Sífean let liann okkr telja alla
námabletti nefeanfjalls, og fekk dr. Lundgren alls talsvert á
annafe þúsuud „kýli“. Prúfessorinn taldi alla ofanfjalls, en
túk þá í stærra tali, eins vestanfjalls. Kn eg túk aldrei fram
vife þá, hvafeþar fengust margir. Sífean ætlafeihann afe gjöra
áætlun, hvafe mikill brennisteiun væri afe vigt í ölln fjallinu
og í kringnm þafe. þ>anu reikning ætlufeu þeir afe gjöra á
lelfeinni héfean nifer til Danmerkr, því þeir höffen ekki tíma
til þess hér. Prúfessorinn sagfei mer afe sín meining væri,
afe yrkja Hlýfearnámana á einhvern hátt, þafe væri forsúmun
afe nota ekki þau aufeæfl sem þeir heffei í shr, en bezt áleit
hann, afe þeir værl leigfeir fyrir víst eptirgjald, samt mefe til-
6jún, afe þeir væri ekki npprættir. Kremrinámar voru aufesjá-
anlega vífea hvar gjöreyddir af vanknnnáttn, máske kærnleysi
þeirra sem fluttu breunistein þafean á árnnum 1830 — 1846.
Jiar var ekki annafe afe sjá vífea hvar, þar sem námarnir höffeu
verife hvafe næstir, en gnlhvftar eyfeur af leirsteinnm og sandi,
sem er úrækt merki, afe þar er npprættr brennisteirin. Fyrst
er leirskúf, svo hörfe brennisteinshelia, sífean dupt-brennisteinn,
cn þar undir leirjörfe. Prúf. áleit ekki tilviunandi upp á
landsins kostnafe afe byrja afe yrkja Fremrináma, þar úvíst
væri hvafe mikil borgnn væri tekín á Lpnd fyrir fiutning til
Húsavikr, sem er nálægt 11 mílnr vegar og yflr úbygfe afe fara,
hrann, háan fjallgarfe og sandhrauri. Hann haffei ekki mefe
shr jarfenafarinu þarigafe, því hann vissi ekki, fyr en hann kom
afe námunum, afe þafe eru kaldir námar á millnm, þaktir
þykku sandlagi, sem úmögulegt or afe vita hvafe þykt er nema
mefe verkfærnm. Vefer var ískyggilegt þegar vife fúrum fram
á öræfln, svo haun bugsafei ekki afe tefja þar lengr en eina
nútt, vildi svo ekki flytja nema þafe minnsta mefe silr, enda
var krapajel þegar vife komnm þar kl. 6 e. m. 24. Júlí; hita-
mælirinn 5° á R., sem smámsaman fell uifer í '/>° kl. 11 e.
m. Samt dvöldu þeir þar 2 súlarhringa. Kitt var aufesjáan-
legt, nefuilega, afe allstafear þar sem graftfe heftr verife eptir
brenni8teini, og ekki tillukt aptr holan, þafe hefir hann eyfei-
lagzt, svo Prúf. lút alstafear tilbyrgja holurnar þar sem hann
leitafei eptir brennisteini.
Breifeabúlstöfeum á Alptenesi í Oktúbr, 1871
Björn Björnsson.
LÖG
fyrir búnaðarsjóðinn í Iíolbeinsstaða- og Hraun-
hrepp'.
1. gr. það er tilgangr með sjóð þennan, að
efla bvers kyns tegund búnaðarins í hreppum þess-
um með verðlaunaheitingum. — 2. gr. Sjóðrinn
skal fyrst um sinn standa í leiguberandi ám á á-
reiðanlegum leigustöðum, eðá í ábyrgð stjórnar-
nefndarinnar. — 3. gr. Tillögum og gjöfum skal
árlega bæta við höfuðstólinn, ásamt fjórða hluta
leigunnar, sem leggja skal upp, unz leigan nemr
80 rd. — 4. gr. Sjö menn skulu jafnan hafa stjórn
sjóðsins á hendi; skulú þeir kosnir af hreppsbú-
lj Sbr. sifeasta blafe 23 -24 bls.
um á almennum fundi, þrír í hvorum hrepp, og
sá sjöundi formaðrinn, er skal kosinn af báðum
hreppunum. Enginn má skorast undan kosningu
eða endrkosningu, nema veruleg forföll banni, og
gildir kosningin í hvert sinn fyrir tvö ár. — 5. gr.
Jafnan skal kjósa tvo menn til vara, sinn í hvor-
um hrepp, sem mæti í forföllum nefndarmanna.
— 6. gr. Formaðrinn kallar saman fundi og stjórn-
ar þeim, hefir umsjón sjóðsins, og útbýtir verð-
launum á almennum fundi samkvæmt úrskurði allr-
ar nefndarinnar. — 7. gr. Nefndin kýs úr sínum
flokki tvo gjaldkera, sinn í hvorum hrepp, tvo vara-
gjaldkera, einn skrifara og einn varaskrifara. ■— 8.
gr. Gjaldkerar taka á móti öllum tillögum og gjöf-
um til sjóðsins, heimta inn leiguna, og ráðstafa
fé öllu í sameiningu við formanninn. — 9. gr.
Skrifari heldr bók yfir eign sjóðsins og aðgjörðir
nefndarinnar í hans þarfir, einnig semr skýrslur
samkvæmt bókinni, sem hann leggr fram á al-
mennum fundi; hann skal og gegna störfum for-
mannsins í forföllum hans. — 10. gr. Ánnaðhvort
ár skal þremr fjórðu pörtum leigunnar af sjóðnum
út býta sem verðlaunum meðal þeirra, sem skara
fram úr í búnaði, helzt þarflegum jarðabótum og
fjárrækt; en einn fjórði hluti leigunnar skal sam-
kvæmt 3. gr. leggjast við höfuðstólinn, eða hon-
um skal verja til ærkaupa fyrir sjóðinn. — ll.gr.
Launa má hvers konar jarðabætr, svo sem túna-
sléttun, túngarðahleðslu, traðargarða, skurði og
garða til vatnsveitinga, nýja varphólma, heyhlöður,
brýr og brunna, o. s. frv. — 12. gr. í hvert sinn
sem verðlaunum er útbýtt, skal hafa tillit til fram-
úrskarandi fjárræktar í hreppnum, og má þá nefnd-
in eptir álitum í hvert sinn launa slíkt. — 13. gr.
Öll jarðabótavinna hreppsmanna skal af stjórnar-
nefndinni eða af henni þar til kjörnum mönnum
skoðast árlega og metast til dagsverka á hverju
heimili, þar sem unnið er; skal þá ekki síðr tek-
ið til greina, hve vel verkið er af hendi leyst,
heldren hversu mikið það er; því hroðaverk má
öldungis ekki launa. — 14. gr. Minna en 6 dags-
verk eptir hvern verkfæran mann á ári, eða 12
dagsverk eptir hvert tveggja ára tímabil verðr eigi
tekið til greina við útbýtingu verðlaunanna. —15.
gr. Gilt dagsverk telst í túnasléttun 12 Q faðm-
ar, í sniddu- og þrepgarði 3 faðmar, tvíhlöðnum
grjótgarði 2 faðmar, en önnur jarðabótaverk, sem
eigi verða fyrirfram ákveðin, skulu teljast gild ept-
ir framtali skoðunarmauna. — 16.gr. Svo að hin-
ir fátæku geti notið jafnréttis á móti hinum efn-
aðri ( hreppnum í útbýtingu verðlaunanna, skal