Þjóðólfur - 23.11.1872, Qupperneq 7

in hafa verlíl metin á 397 rd og hafa eigendr kraflzt 'svo
felldra skaíiabi'ta hjá hlntaíeigendnm".
„i5t af þessu var siíian hofíloí) logsdkn gegn þeim Magn-
lísi, Jdnasi Jánssyni og Jdnasi Signríssyni og nrhu þau úr-
slit meh dúmi sýslumannsins í Eyaf|arí)arsýslu, frá 11. Agúst
f. á., ab Magnús var dremdr í 20 rd. sekt til Landsjúhsins,
og til aþ borga helminginn af þeim af málssókninni gegn hon-
«m lögiega leiþandi kostnah, en þoir Júnas Sigurísson og
Jónas sonr hans dæmdir sýknir, þú 6ve ab þeir greihi hálf-
an málskostnaf) móts vib Magnús, og þarabanki málsvarnar-
lauu til svaramanns síns ( herabi in solidum meh 6 rd. r. ui,
en skababútakrófn hlutaíeigenda var frávísaf); og heflr hlnt-
afeigandi amtmabr og allir hinir dúmfeldu skotiþ málinu tii
yflrdúmsins.
„Hva?> þá fyrst ákærþa Júnas Sigurþsson snertir, erekki
annah komih fram um hann, en ab hann hafi verif) Magnúsi
Maguússyni á Gili samrába í því, af) þeir skyldn reka hrossin
sem húr ræfir nm, af höndnm skr, og helzt á Víkingsdal og
Hórgárdalsheifi, afrHt Skagflrfinga, og af hann hafl lef) Magn-
úsi, sern rekstrinnm áttl a?) ráfa, son sinn Júrias til afstof-
ar; en mef því Júnasi Signrfssyni var heimilt, af reka efa
láta reka hrossin af st*r, er þau gengn í heimildarleysi í landi
hans, og gjörfu þar usla, en engan þátt átti af þvt hveruig
hrossin voru rekin, efa hvar vif þau var skilif, heflr hann
ekki gjört sig sekan í neinu lagabroti, og ber því af dænra
hann frían af súknarans ákæru í máli þesstj. Vifvíkjandi
Júnasi Jútiassyni, er þaf npplýst og sannaf, af hann fúr af
skiprili föfur 6Íns Júnasar Sigurfssonar mef Magnúsi til af
reka hrossin á Víkingsdal, en af hann réfi engn um þaf,
hvert hrossin voru rekin, efa hvar vif þau skilif, eins og hann
ekki lieldr fúr alla leif nifr i kvos þá, þar sem hrossiri urfu
hungrmorfa, ogþví ekki gat skf þá hættu, sem þeim var bú-
in. Hann getr því ekki álitizt af hafa bakaf sör lagalega
ábyrgf, og ber því einnig af dæma hann sýknari af siíknaratis
ákærnm ( þessu máli. (Nifrl. í næsta bl.).
— Með bréfi 14. þ. mán. hefir herra stiftamt-
maðr Hilmar Finsen beiðst þess, að þessi spurn-
inga-pistill hans er hér kemr verði tekinn einmitt
í petta númer þjóðólfs:
^llerra ritstj6ri I"
„Til þess aí) gj'”ra athugasemdir )í)ar f sí?)asta nr.
ílfs, vií)víkjandi 6tj6rnarbréflna 12. Sept. þ. á. og því, seni
þar mef) stendr í sambandi, skýrari og meira fræbandi fyrir
þá lesendr ,J>jóí)álfsM, er ekki eru eins vel aí) 6ér í laga-
skýringum og herra ritstjári sjálfr, leyfl eg inér aí) bitja yí)r
í næsta nr. blalbsins meí) svo fáum og ljósum orbnm, seui
y*r er nnnt, af svnra þessum spnrsmálum:
„1. Ern grondvallariög Danmerkr ríkis gildandi lög í hinnm
serstökn málefntnn íslands? efa hafa þau uokknrn tíma
verif gildandi í þessum málefnum?
»2. Höfnm vör í hinnni sérstöku málefnum laudsins lögbnndna
konnngsstjúrn (iridskrænket monarkisk Forfatning)? og þá:
hvenær er hún lögleidd hér?
Ef 91. gr. alm hegningarlaga frá 25 Júní 1869 — eins
og þér segif — eiugöngu snertir ærnmeifingar á mútl
persénu konúngsins, hvar eru þá í þessum lögnm á-
kvarfaniruar um afbrot þau, er gjörast mef því af
drútta af konnngimim ranglátum og avívlrfilegum at-
höfnuiii (smb, tiisk. um prentfrelsi 9. maí 1855 6. gr
„Sá sem á prenti drúttar af kominginnm rangHliim efa
svívirfilegnm athöfnum o. s. frv “|? Efa er þetta máské
eptlr réttarmefvitond yfar ekki vítavert afbrot?
„Keykjavík þ. U. núvember 1872“.
(undirskrifaðr). «Hilmar Fimen».
Hra stm. H. F. bifr tvenns, af ritstjúri „J>júfúlfs“ taki
þessa litln grein „ínæsta(3: þetta) blaf,“ og af vér avörum
þeim 3 6purn hans þegar í þessn bl. Vér verfrim hér mef
vif fyrri búniuni, en hin verfr af bifa hentuleika. Kitst.
— Eins og mörgum lesendum þjóðóífs mun
vera kunnugt, stóð grein nokkur í hinu danska
blaði «Heimdal» 19. Marz næstliðins, undirskrifuð
S. J. og í henni voru meðal annars tilgreind nokk-
ur orð, sem eg hafði átt að tala á Alþingi 1857.
Af því mér þótti orð min vera rangfærð, skrifaði
eg nokkru seinna í sama blaði greinarkorn, er mið-
aði til að ieiðrétta hið raughermda. Út af leiðrétt-
ingu þessari var í Bergenstíðindum 2. Maí þ. á.
prentuð skammagrein um mig með ærumeiðandi
orðatiltækjum líka undirskrifuð S. J. svo eg þótt-
ist ekki geta hjá mér leitt að höfða mál gegn út-
gefenda Bergenstíðinda. Málsfærslumaðr minn í
Bergen hefir nú sent mér bréf frá téðum útgef-
anda, ásamt svolátundi játningu:
„Hjer mef játa Jeg nudirskriíafur af eg er rjettur höf-
undur greinar þoirrar sem stendur í Björvinartífindum nr
101 mef fyrirsögn „„I ere dyrekjöbte vorder ikkeMenue«k-
enes Trælle"“
„þessu til staffestu mitt nndirskrifaf nafn“.
p. t. Keykjavik í August 1872.
G. B. Gislasonn.
þureð eg nú ekki þekki nokkurn mann
með pessu nafni né liefi getað spurt uppi,
hvorki hjá þeim stjórnarvöldum hér, né öðr-
um, sem það má vera kunnugt, að slikr
maðr hafi dvalið hér í næstliðnuin Ágústmánuði,
þykir mér líklegast, að þessi játning sé fölsuð.
þeim sem nú gefr mér áreiðanlega og sannandi
upplýsingu og skýrslu um, hver höfundr sé að
áðrnefndri skammagrein í Bergenstidende, heiti eg
hérmeð 60 rd. (fimmtíu rikisdölum), og lofa því,
að dylja nafn sögumannsins.
Keykjavík, 21. dag Núvembermáuafar 1872.
P. Pjetursson.
— Iljer með innkallast erfingjar Jóns heitins
Guðjónssonar frá Hringveri, til þess innan árs og
dags að gefa sig fram og sanna erfðarétt sinn
fyrir undirskrifuðum hlutaðeigandi skiftaráðanda
húinu. Skrifstofu Jiiugeyarsýslu 31. Okt. 1872. 1
L. E. Sveinbjörnsson
— Allir þcir, sem til skulda telja í dánarbúi
umbeðsmanns J. A. Knudsens sáluga á Ytriey,