Þjóðólfur - 03.09.1877, Blaðsíða 7

107
°§ kvenna, er þykist vera hámenntað fólk, vera að skima og
skyggnast í allar áttir með hámóðins starblindu ogfinna eng-
an guð í allri tilverunni!
— í burtfararprófi í prestaskólanum 20.—25. ágúst útskrif-
uðust:
Einar Vigfússon með þriðju einkunn 19 tr.
Magnús Andiésson — fyrstu — 49 —
Skapti Jónsson — — — 43 —
Spurningar í skriflega prófinu voru:
^ biblíuþýðingu: 1. Kor. 6, 1.—9.
' trúarfræði: að lýsa grundvallarvillunni í lærdómi kaþólskra
um kirkjuvaldið, og sýna áhrif þessa lærdóms á
trúarlíf manna?
' siðafræði: hver er hin rétta skoðun á eðli samvizkunnar ?
hvernig er skoðunum hinnar vantrúuðu heim-
speki í því efni háttað? og hvaða skaðleg áhrif
geta þær haft á siðferðislegt líf?
^æðutexti: Matt. 25, 1.—12.
S p u r n i n g. Hvernig stendur á því, að þegar fundur er hald-
Uin, í »J>jóðvinafélaginu», að sumir félagsmenn þess eru látnir
v®ra vitundarlausir um fundinn, hvað eptir annað, þótt þeir
hafi verið í félaginu nokkur ár og greitt árgjald sitt til þess?
^íklegt er að málefni félagsins sé jafn frjáls áheyrnar öllum
^lagsmönnum. Nokkrir félagsmenn í Reykjavík.
ITlannalát.
t 22. júlí þ. á. andaðist hér á sjúkrahúsinu frá ungri konu
°8 4 börnum eptir langar og sorglegar inanveikisþjáningar,
‘Uerkismaðurinn: J>orlákur Jónsson frá J>órukoti á
Álptanesi, tæplega 37 ára gamall. J>orlákur sál. þókti afbragð
^estra ýugri bænda hér um slóðir fyrir dugnað, drenglyndi og
''amfaratáp. Einkum var félagsbræðrum hans mikill sjónar-
Svuptir í fráfalli hans. Sir Helgi Hálfdánarson minntist hans
pannig við útför hans:
„Sár er missir pað og þungur,
porlákur að dó svo ungur“,
mæla þeir, sem pekktu hann;
já, um hann þeir allir inna:
„örðugt veita mun að finna
drenglyndari dánumann“.
Ungur pað, sem ungra manna
ávalt pykir prýði sanna,
til að bera hafði hann;
meðan flokk haun fyllti hjúa,
fyrir dug og iðju trúa
sjer hann lof að verðung vann.
Fullorðinn af fjölda bar hann,
fyrirtak að manndáð var hann,
ötull nýtti æfi-dag;
húss og búss með heiðri gætti,
hreppstjórn í af fremsta mætti,
studdi sveitar sinnar hag.
Eins og mcðan lek f lyndi,
löngun hans og mesta yndi
gagns- og kjærleiks-vinna var,
eins í sjúkdóms ströngu stríði
stilling, ró og hjartaprýði
vott um trúna trausta bar.
pótt hinn röskvi fölur felli
fyr en kom að dögum elli,
frægan lofstír látinn á. —
Drottinn veg hans vina greiði,
verndi ekkju hans og leiði,
annist börn hans ung og smá.
1« "" 25‘ f- m. andaðist liör í bænum eptir viku bana-
Sú hinn pjóðkunni söngkennari I’étur Guðjónsson
■\ , ^ofuseu) organisti, liálf sjötugur að aldri. Fæddur
^’afnagili í Eyjafirði 29. nov. 1812; byrjaði skóla-
nám hjá hinum lærða öldungi, séra Jóni á Möðrufelli,
en lærði síðan 3 ár í Bessastaðaskóla; varð stúdent
paðan 1834, silgdi til Johnstrup seminarium 1838 og
kom þaðan fullnuma 1840. Stóð fyrir barnaskóla í
Reykjavík 8 ár; gengdi ýmsum opinberum störfum, t. d.
sem málafærslumaður, sem settur sýslumaður, og sem
alþingismaður fyrir Gullbringusýslu; stiptamts- og land-
höfðingjaskrifari 25 ár; organisti við dómkirkju lands-
ins 37 ár; söngkennari lærðaskólans 30 ár. 15. okt
1841 kvongaðist hann sinni eptirlifandi ágætiskonu
Guðrúnu Knudsen (systur frú Kirstínar og þeirra
systkyna) og lifa 11 mannvænleg börn af 15 eptir
þeirra merkilega lijúskap.
Með Pétri Gudjonssyni er fallinn frá einn af
merkismönnum þessa lands og þessarar aldar. Hann
var sann-nefnt mikilmenni jafnt að atgjörvi sem i at-
höfnum; en mestan og beztan orðstír hefur hann á-
unnið sér hjá öldum og óbornum með sínu ianga og
alvarlega starfi fyrir söngmenntun hér á landi, og
verður hans nafn ávallt uppi, sem hins fyrsta endur-
bætara þeirrar listar á Islandi.
J>AKKÁVÖRP.
J>egar sonur minn elskulegur, Sigurður Hannesson, er
tekið hafði próf í sjómannafræði, sálaðist í vetur sem leið í
Kaupmannahöfn, Qærri öllum sínum, urðu nokkrir landar hans
þar til þess af mannkærleiksfullum hvötum að sjá um að út-
för hans væri sómasamlega gjörð, og kostuðu til þess sínu
eigin fé af sjálfsdáðum. Meðal þessara manna — sem eg kann
ekki alla að nefna: voru þeir herrar: Friðfinnur Jóhannesson,
Jósep Jóhannesson og Stefán Jónsson, handiðnamenn. Móð-
urhjartað er viðkvæmt, og finnur livað við það er gjört. J>ess-
um veglyndu herrum get eg í fátækt minni og fjarlægð, hvorki
þakkað né endurgoldið með öðru en því, að biðja góðan Guð,
sem er forsvar lítilmagnans, að launa þeim með blessun sinni,
fyrir þetta mannkærleiksverk þeirra.
Kvíanesi í Súgandafirði í nóvbr.mán. 1876.
Guðrún Sigurðardóttir.
— Eg finn það skyldu mína opinberlega að láta í Ijósi mitt
innilegasta þakklæti fyrir þá sérstaklegu hjálp og nákvæmni
sem sonur minn aðnaut í sinni þungu legu á sjúkra húsinu
hjá herra lækni J. Jónassen, bæði gaf hann mér mjög mikið
upp af öllum þeim kostnaði sem legan hafði í för með sér, og
í fjærveru minni annaðist drenginn með stakri umhyggju;
einnig sýndi jómfrú G. Jónsdóttir syni mínum móðurlega að-
hjúkrun, frú E. Blöndal gaf honum 4 kr. og herra E. Egils-
son gaf mér upp 30 kr. skuld, í mínurn einstæðingsskap og
örðugu kringumstæðum. Öllum þessum mannvinum óska eg
að guð umbuni þeirra dygðaríku verk, þegar þeim liggur
mest á. Anna Jóhanna Guðmundsdóttir á J>órðarbæ.
— í samsæti, er Miðdalssóknarmenn í Árnessýslu liéldu
þjóðhátíðardaginn 2. ágúst 1874, tóku þeir sig saman að gefa
kirkju sinni ljósahjálm. Kom hann nú til kirkjunnar í vetur
og var fyrst kveykt í honum á gamlaárskveld. Er hann mjög
snotur og vel vandaður og kostaði hann 68 kr. Áður höfðu
liinir sömu gefið henni: 2 ljósastjaka úr nýsilfri, er kostuðu
18 kr.; altarisklæði úr rauðu rósadamaski og altarisdúk, er
kosiaði 23 kr.; hökul úr rauðu silkiflöieli og rikkilín er kost-
aði 49 kr. 66 a. þannig liafa sóknarmenn í þessari fámennu
sókn á fáum árum gefið kirkju sinni til prýðis fyrir samtals
158 kr. 66 a., og votta eg þeim kirkjunnar vegna iunilegasta
þakklæti fyrir þessar rausnarlegu gjafir sínar við fátæka kirkju.
Mosfelli 22. marz 1877.
Jón Jónsson.