Þjóðólfur - 27.11.1879, Síða 1

31. ár.
Ifostar 3 kr. (erlendis 4 kr.), ef
borgast fyrir lok ágústmán.
Reykjavik, 27. nóv. 1879.
Sé borgaðað haustinu kostar árg. •>« i u i
3kr. 25 a., en 4kr. eptir árslok. l,,a' •
Haust pctta lieíir verið all-hrakviðrasamt, einkum
á suðurlandi og allt norður í Skagafjörð, purara úr pví og
gott á austurlandi. Haustaíii hör syðra viða góður orð-
inn, og hér á inn-nesjum sumstaðar óvenju-góður pessa
síðustu daga á grunni. Misjöfn aflabrögð fyrir norðan,
pó töluverð og víðast hvar góð par sem kolkrabbi hefir
rekið; en bezti afli nál. allsstaðar á norð-austurlandinu
(á Yopnafirði óvenjulegt mokfiski) og síldarveiði Norð-
manna með mesta móti. „Camoens;< keypti 2 farma af
sauðum, annan á Akureyri en hinn á Seyðisfirði, og
flutti í allt burt 4662; gáfu Skotar 18—22 kr. fyrir
sauðinn Frá Akureyri sigldu um miðjan f. m.
Tryggvi Gunnarsson, sira Árni frá Glæsibæ,
fröken Laufey, dóttir sira Björns í Laufási, Gunnar
verzlunarm. sonur Einars í Nesi, Sveinn búfræðingur o.
fl. Fjártökuskipin „Hertha“ og„Rosa“ — segir Nf. —
hafa og farið með hlaðfermi, par af um 1600 tunn. af
kjöti. Af heilbrigði manna og málleysingja er allt bæri
legt að segja, skaðar hafa fáir orðið og engin strönd,
sem ver enn höfuni frétt, enda fá ofsarok komið. En
pví miður liafa hin gömlu slys og mannalát haldið fornri
venju: Á Steingrímsfirði hvolfdi báti í f. m. týndust 2
en 1 komst af; bátur fórst og á Hrútafirði með 3 mönn-
um; var formaðurinn Ólafur frá Guðlaugsvík; allir voru
peir kvongaðir. 8. p. m. pá er norðanpóstur fór úr
Eyjafirði, gjörði skyndilega um hádegi eitt hið voðaleg-
asta afspyrnu-rok. p>á týndust 2 skip af Skagaströnd
og 5 menn af hverju, 2 skip úr Skagafirði, og enn
2 á Steingrímsfirði. Um manntjónið er oss ókunnugt.
Af mannalátum skal gcta pessara: 4. októbermánaðar
andaðist að Papey í Suðurmúlasýslu Snorri dýralæknir'
Jónsson, maður á bezta skeiðý einkar vel menntur og
valmenni. Hér á suðurlandi er nýsálaður sira Páll
Ingimundsson á Gaulverjabæ; mun hans beturgetið
síðar í bl. pessu. 8. p. m. andaðist hér á sjukrahús-
inu Ólafur Ó. Thorlacius, skipherra og bóndi frá
Dufansdal í Arnarfirði. Ilann slasaði sig ineð byssu-
skoti fyrir 2 árum síðau, og eptir langvinnar og afar-
harðar pjáningar, fluttist hann hingað með „Diönu“ i
sumar, sem leið; var hinn veiki fótur hans pá tekinn af
við knóð, og tóku menn úr pvi að vona eptir bata, en
er minnst varði, sýktist hann peim sjúkdómi, sem leiddi
hann til bana. Olafur sál. var fimtugur að aldri, at-
gjörfismaður og valmenni, og mjög harmdauði frændum
og vinum.
Póstskipið „Pliönix“, kapt. Kihl, kom aptur p. 23.
p. m. Með pví komu frá Iíliöfn fröken Meyn (til
landshöfðingjans), séra Jón p>orláksson frá Tjörn, Gísli
Árnason gullsmiður, og 3 Islendingar frá Ámeríku
(2mormónar frá Utali). Frá útlöndum er fátt tíðinda-
vert að segja: friður í allri álfu vorri og verzlun og
atvinna lieldur efnilegra en í fyrra. Frá Khöfn er
oss skrifað í prívatbréfi: „Ríkispingið stendur nú sem
hæzt og er nú betra útlit til samkomulags í pinginu
en nokkru sinni liefir verið síðan deilan hófst; pakka
margir pað tilslökun Bergs, sem nú ræður mestu og
er einhver liinn mesti skörungur, prátt fyrir sína pólí-
tísku galla. Verzlunarandinn er nú sýnilega að lifna,
en ekki nær pað enn að neinum mun til íslenzkrar
vöru. Meiri von að sunnlenzkir kaupmenn selji með
hagnaði, meðan hinir vestíirzku eru vissir um halla á
sínum fiski“. Engin haustskip liéðan frá landi voru
komin til Khafnar 7. p. m. nema Gránu skip; pau voru
öll (3) komin. Fjárlögin eru staðfest, en póstskipa-
áætlunin ekki; gengu um pað deilur miklar pegar
„Phönix“ fór milli stjórnarinnar og póststjórnarinnar
dönsku. í prívatbréfi er svo sagt, að ósk vor og brýn
nauðsyn um að fá skip hingað út í janúar (frá Liver-
pool?) muni verða uppfylt. 30,000 kr, af viðlagasjóð-
inum eru af ráðgjafanum lagðar á vald landshöfðingj-
anum til litláns. Indriði Einarsson, kandidat í stjórn-
fræði, er settur revísór landsreikningsins. Jón Sigurðs-
son lá enn, er skipið fór, mjög pungt haldinn. — pessi
lagaboð liefir konungur staðfest 10. okt.: Fjáraukalög
fyrir árin 1876—1877, og lög um sampykkt á reikn-
ingum íslands um sama tíma; lög um vitagjald af skip-
um; viðaukalög um póstmál; fjáraukalög fyrir 1878 og
1879. 24. okt. staðfesti krónprinsinn í fjærveru kon-
ungs: fjárlögin fyrir 1880 og 1881; lög um breyting
á launum sýslumanna og bæjarfógeta; lög um löggild-
ing verzlunarstaðar á Ilornafjarðarós, og önnur um
kauptún við Kópaslcersvog í Norður-p>ingeyjarsýslu; lög
um viðaukalög við sóttvarnarlög 17. des. 1875.
Kaupmannahöfn, 7. nóvember 1879.
p>að, sem einna tíðræddast hefur verið um í seinni
tíð, er fundur peirra Bismarks og Andrassys greifa í
Austurríki; og hefur miklum getgátum verið fram varp-
að um, hvað í ráði væri, eða hvað til stæði, og hefir
liver pókzt vita betur en annar; en pað sýnir live mjög
samtali peirra hefir verið haldið leyndu; enn pað pykj-
ast menn vita, að peir liafi samið samninga milli ríkj-
anna, pess efnis, að styðja og styrkja hvort annað móti
árásum annara pjóða (defensiv alliance), en að pað sé
ekki áleitunar samband (offensiv all.). Sagt er, að Yil-
hjálmur keisari hafi mjög liikandi sampykkt samning-
ana (hvort peir eru ritnir og undirskrifaðir af báðum
keisurunum, pað vita menn ekki einu sinni með vissu)
af ótta við, að svo voldugt félag kynni að valda
styrjöld við t. d. Rússa, en fyrir kröftugar tillögur
Bismarks hafi hann játt peim, par peir hefði eigi annað
fyrir mark og mið, en að efla og styðja frið í norður-
álfunni; er pað ætlun manna, að samband petta muni
verða til mikils góðs; sem nokkurs konar mótvægi mót
pessu félagi hefir pví verið fleygt, að Rússland og
Frakkland ætli að sverjast saman, og bindast líkum
samningum til pess að standa í mót Prússum .og Aust-
urríkismönnum, ef peir skyldu leyfa sér of mikið. Ilér
af sézt að ekki parf mikinn gneista til pess að verða
að báli og brandi. Að öðru leyti er vinsemdin milli
pjóðverja og Frakka grunn svo sem von er; Frökkum
svíður sí og æ, að peir hafa misst fögur og frjósöm
fylki, og vilja ná peim aptur. Yér viljum hér tilfæra
orð úr frakknesku blaði, sem sýnir hug frakka; par
segir svo: Bismark gleymir, er hann tekur England til
dæmis (upp á að, eins og vinsemd sé nú milli Frakk-
lands og Englands, par sem áður hafi verið styrjöld
og fjandskapur, eins geti Frakkland og pjóðverjaland
orðið vinalönd) að hér er öðru máli að gegna. Vér
getum vel gleymt Scdan svo sem vér höfum gleymt
Waterloo, og pað væri barnaskapur að hyggja enn á
liefndir, ef hér væri að eins að ræða um ósigra í orr-
ustum og skaðabætur, hve stórar sem vera skýldi, en
Bismark veit vel, að hér er allt öðruvísi máli farið,
og vér getum fullyrt pað, að vér hefðum ekki beðið í
50 ár með að rífa í sundur samningana frá 1815, ef
England liefði tekið undir sig Píkardíið eða Normandíið
eptir Waterloos bardaga. En pað fyrirkomulag, sem