Þjóðólfur - 14.10.1887, Qupperneq 2

halda menn, að vjer fáum innlenda
stjórn fyrirhafnarlaust, með því að
gjöra ekki annað en geispa og gapa,
gægjast út um gluggann og tauta"sVo
við sjálfan sig: „Tíminn erekkihent-
ugur nú; það er bezt að leggja sig
til svefns, þangað til hentugur timi
kemurw. Ef þetta á að vera aðferð
Islendinga til að fá stjórnina inn-
lenda, til að fá sjálfstjórn i landsmál-
um, þá er eins gott að sleppa því að
heimta þetta, og þá er eins gott að
geyma þetta starf niðjum vorum, og
þá er eins gott fyrir vesalings ^ís-
lendinga að hætta að hafa um hönd
erindið:
Táp og fjör og frískir menn
finnast hjer á landi enn,
þjettir á velli, þjettir í lund,
þrautgóðir á raunastund.
Það er einkenni sumra að vilja skjóta
öllu á frest. Eriðrik mikli Prússakon-
ungur sagði um slika menn, að þeir
dræpi tíðina og góð fyrirtæki. Slíkt
mætti segja um minni bluta menn í
sumar, en vjer viljum þó ekki gjöra
það að óreyndu, en það á landið og þjóð-
in heimting á að vita hj á þeim, hvað
er meining þeirra með að bíða. Þjóð-
in á heimting á að vita vilja þeirra
skýlaust og hreinskilnislega, hvort
þeir eru alveg snúnir og vilja bíða til
eilífðar, eins og sjera Þórarinn lík-
lega vill, eða þeir vilja að eins bíða i
sumar og svo halda áfram. Þjóðin
getur ekki þolað neinn yfirdrepskap,
hún getur ekki þolað neina óhrein-
skilni eða að fulltrúar hennar sjeu
úlfar i sauðargærum. Þetta verða
menn í kjördæmum minni hluta manna
að fá að vita, og er það siðferðisleg
skylda kjósendanna að láta hjer ekki
vera neinn misskilning á milli sín og
fulltrúa síns, og ef kjósendurnir fá
ekki að vita fulla vissu sina í þessu
efni, þá er það siðferðisleg skylda
hvers minni hluta manns, að segja
þingmennskunni af sjer.
Útlendar frjettir.
Kaupmannahöfn 30. sept. 1887.
Englendingar slitu þingi 16. sept.
Þeir hafa verið að þinga og mest-
megnis um írska málið siðan 27. jan.
Það er eitthvert hið lengsta þing á
þessari öld. Nií ætlar stjórnin að
beita hinum nýju lögum, sem hún
fjekk framgengt á þinginu, miskunar-
laust, að binda hendurnar á hinu vold-
uga írska þjóðfjelagi og gera Ira spaka
eins og lömb. Hún er farin að banna
fundi og setja menn í fangelsi fyrir
ræðuhöld. I Mitchelstown urðu mann-
dráp, sem voru lögregluliðinu að kenna.
O’Brien (Brjánn) þingmaður og rit-
stjóri blaðsins „IJnited Ireland" hef-
ur verið dæmdur í 3 mánaða fangelsi
fyrir ræður, sem hann hefur haldið.
Báðgjafi írlands fær ótal brjef, sem
hóta honum herfilegum dauða ogpísl-
um helvítis. Irar kvað ætla að fara
að beita dynamit og sprengiráðum apt-
ur. Það má því heita, að það sje bæði
vindöld og vargöld á írlandi núna og
allar líkur til aðjDessi vetur verði mesti
fimbulvetur þar í landi; það verður
samt enginn frægðarvetur fyri" stjórn-
ina.
A Englandi sjálfu rekur hvert ó-
happið annað. Leikhús brann í Exeter
og nærri 200 manna brunnu inni. Járn-
brautir rákust á við Doncaster og varð
þetta 20—30 manna bani en fjöldi
I limlestust. Bandolph Curchill hjelt ný-
lega merkilega ræðu um sparnað á
ríkisfje; honum þykir ofboðslega miklu
eytt í eptirlaun og embættismannalaun
og líka of margir embættismenn. Með
ríærri mönnum og minna fje mætti
| vinna sama verk betur og rækilegar.
Frakkar hafa reynt eina af her-
deildum sínum og eru ánægðir með
j her sinn. Boulanger hefur haldið ræðu
| og beðið hermennina að leggja sig
meir eptir sókn en vörn. Á landa-
mærunum eru þeir allt af að smá-
narta hvorir í aðra Frakkar og Þjóð-
verja. Sonur Schnábele, sem fyr er
getið, hefur sett franskt flagg upp í
þýzku trje og Þjóðverjar sett hann í
j fangelsi fyrir það. Nýlega hefur þýzk-
ur umsjónarmaður í skógi við landa-
mærin skotið franskan hermann og
sært annan en segir að það sjeu óvilja
skot. Það er verið að rannsaka mál-
ið og það verður ekki stríð úr þvi að
svo komnu. Grreifinn af París, höfuð
konungs sinna, hefur sent sínum lið-
um brjef. Hann kveðst vera boðinn
og búinn til að taka taumana, þegar
allt sje komið á hausinn og í ólestur
undir þjóðveldinu og þjóðveldið sje
nú líka langt leitt. Plestir halda að
greifinn muni hafa lítið upp úr þessu
brjefi.
Bismark hefur haldið júbilhátíð 23.
september; þann dag voru 25 ár sið-
an hann varð ráðgjafi. Hann var
sendiherra i París og hjet Bismark-
Schönhausen 1862, þegar Prússakon-
konungur kallaði hann heim. Keisari
sendi honum brjef og blómsveig úr
járni, enda hefur það lengi verið orð-
tak Bisinarks: járn og blóð (Eisen
und Blut). I Búlgaríumálinu hefur
Bismark snúizt algjörlega í lið með
ítússum. Bæjarstjóri einn í Búlgar-
íu hafði farið óvægum orðum um
þýzkan konsúl í blaði sínu. Bismark
varð svo fokvondur að honum nægði
ekki minna en að bæjarstjórinn yrði
settur af og blaðið gert upptækt, sem
var gert, og ætlaði jafnvel að senda
herskip til Búlgaríu. Annars situr
við sama þar. Milli Eússa og Tyrkja
hafa verið endalausir samningar um
Búlgariu; Tyrkinn er seinn í snún-
ingum, og hvorugur vill verða til að
hengja bjölluna á köttinn (Búlgaríu).
Vilhjálmur keisari fór til Stettin að
vera við hersýningu og blöðin töluðu
mikið um að Rússakeisari, sem nú er i
Höfn, ætlaði að hitta hann þar. Það
varð samt ekki af því, og af þessu
ráða blöðin að kalt sje milli þeirra
frænda, hvað sem hæft er í þvi.
í Svíþjóð hafa verið kosningar um
allt land til neðri deildar, þeim er nú
að mestu lokið. Tollijendur hafa orðið
ofaná. Skáldinu Henrik Ibsen var
haldið mikið gildi í Stokkholmi á laug-
ardaginn var. Hann hjelt ræðu, sem
ekki er hægt að segja hjer frá í fám
orðum. Hann er nú staddur hjer í
Höfn.
Frá Banmörk er í politík ekkert
að frjetta. Þann 7. september var
drottning vor Lovise sjötug að aldri.