Þjóðólfur - 31.03.1888, Blaðsíða 4

68
Jíomin ör honum og ætluðu öt á land í vinnu,
en þá dð maðurinn á leiðinni.
Að jeg dylji vesturfara nokkurs, er jeg veit, og
þeir jiui'fa að vita, viðvíkjandi Arneríku, get jeg
með góðri samvisku neitað, enda benti jeg hinni
nefndu gömlu konu á ]>að, áður en hún fðr, að við-
sjált væri fyrir hana að hafa með sjer 2 börn.
Konum þessum var gefið, á skipi Anchor-línunnar,
270 krónur á heimleiðinni, auk frífars heim, og
getur maður þá ekki sagt, að þær kæmu allslaus-
ar heim, því ekki átt.u þær neitt meira en far-
gjaldið, þá þær fóru bjeðan. — Sem ötflutningsstjðra
er mjer sama, hvort menn flytja til Canada eða
Bandarikjanna, en betra svæði en Manitoba eða
Dacota er vist hægt að fá.
Keykjavlk, 24. mars 1888.
Signi. Cíuðmundsson.
Re.ykjarík. 31. mars 1888.
Tíðarfar hefur verið óstöðugt og mjög
óhagstætt um tíma, optast norðanhvassviðri
með talsverðu frosti; á þriðjudagsnóttina
27. þ. m. var aftakanorðanveður og 16°
frost á Cels. í gær fjúk en frostvægt.
Afiabrögð. Sakir gæftaleysis hefur eigi
verið róið þessa viku. Seinast þegar róið
var, var góður afli í Garðsjó, en aflalaust
að kalla á Innnesjum.
Fiskilagabrot. Prír liafa brotið fiski-
samþykktina syðra, með því að leggja
net fyrir utan „línuna".
AUGLÝSINGAR
2000 kr.
ðskast til láns gegn 6—7% vöxtum og veði 6000
krðna virði. Páll Briem. 119
Commercial Union,
vátryggingarfjelaq i Lundúnum, teliur í
ábyrgð hús, vörubirgðir, alls konar innan-
hússmuni o. fl. o. f . fyrir lægsta vátrygg-
ingargjáld. Umboðsmaður í Reyhjavíh er
Sighvatur Bjarnason banhabóhhaldari.
120
Hið konunglega
oktrojeraða ábyrgðarfjelag
tekur í ábyrgð hús, alls konar vörur og innanhúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla í J. P.
T. Brydes verslun í Reykjavík. 121
Ofnar og eldavjelar.
Mestu birgðir af alls konar steyptum
munum til bygginga, af besta og sterk-
asta tagi, og með besta verksmiðjuverði,
og einkum velslipuðum ofnum og elda-
vjelum, eru hjá
J. E. Bjerrings Efterfölger,
Borgergade 25, Kbhvn.
Pantanir má sen.da til hr. múrmeistara
Björns Guðmundssonar í Kvík 122
Leiðarvísir til lífsábyrgðarfæstókeypis
hjá ritstjórunum og hjá Dr. med. Jónassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 123
A L M A N A K
Djððvinafjelagsins um árið 1888 er til sölu á af-
greiðslustofu Þjóððlfs. Kostar 45 a. 124
Móðursýki.
Kona mín hefur um nokkurn tíma þjáðst
af móðursýki; hún hefur eigi að eins
fundið ljetti um stundarsakir af því að
neyta Brama-lífs-elixírs, heldur hefur
drykkur þessi að fullu og öllu læknað
þjáningar hennar. Þetta skal jeg eptir
beiðni votta.
Kaupmannahöfn
E. Therhildsen.
kryddmangari.
Ænkenni á vorurn eina • egta Brama-lí/se-
lixír eru firmamerki vor á glasinu, og á merkiskildin-
nm á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á tappan-
um.
Mansýeld-Búllner & Lassen,
sem einlr bda til hinn verðlaunaða Brama-lifs-elúcir.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Rörregade No. 6. 125
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Porleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: á Bakarastíg.
Prentsmiðja S. Eymundssonar og S. Jónssonar.
58
ir þeim hjeðan af“, sagði Guttormur. „Það er öðru
nær. Þeir veita okkur eptirför, ef þeir finna ekki ann-
að fjemætara. Það er því áríðandi, að vera varkár og
hafa auga á hverjum flngri“. Ingibjörgu varð ekki um
sel við þessi orð, en Jackson var þá ekki seinn á sjer
að segja, að það væri engin hætta á ferðum. Hann
hefði opt aleinn átt við heilan hóp af þeim, án þess að
fá minnstu skeinu 1 viðureign sinni við þá. Og með
fimm þvílíkum rifflum og auk þess fimm skammhissum
gætu þeir varist 100 Indíönum. „Auk þess er“, sagði
hann, „þessi flokkur ekki stór. Nágrannaflokkur þeirra
er lika svarinn óvinur þeirra, svo að þeir þora ekki að
fara allir frá aðalstöð sinni, heldur senda í mesta Iagi
nokkra frá sjer. Þá grunar varla, að þoir hitti þann
fyrir, sem þekkir út í hörgul allar þeirra brellur og
háttalag".
í 2 daga hjeldu þau í vestur yflr fen og foræði og
hvað sem fyrir varð. Og þá komu þau á grassljettuna
og tóku stefnuna í suður. Ferðin gekk nú greitt; í 3
daga urðu þau einskis vör. En fjórða daginn í nánd
við allstóran skóg, sem leið þeirra lá fram hjá, sagði
Jackson þeim skyndilega að nema staðar. Það var við
dálitla lækjarsprænu. Þar gáði hann vandlega að öllu,
59
og sagði síðan: „Hjer liafa Rauðskinnarnir* nýlega kom-
ið. Þeir hafa eins og mig grunaði veitt okkur eptirför,
eru nú komnir á undan okkur og leynast nú þarna í
skóginum, til að sitja þar fyrir okkur, og hefna sín.
Eu þeim skal nú ekki verða kápan úr því klæðinu.
Nú er áríðandi fyrir okkur að vera varkárir. Yið meg-
um ekki fara of nálægt skóginum og verðum að setjast
snemma að, til þess að við höfum tima til að búast um
t.il varnar, áður en dimmt er orðið“.
Þau hjeldu áfram, án þess að verða nokkurs vör.
Tveim tímum fyrir sólarlag settust þau að. Vagnarnir,
sem voru 3 að tölu, voru settir svo langt hver frá öðr-
um, að bæði menn og liestar gátu verið milli þcirra.
Undir vagnana var hrúgað mold, og milli þeirra hlað-
inn torfgarður, svo að þessi vagnborg var eins konar
kastali í smáum stíl. Þegar þcir voru að útbúa þetta
heyrðu þeir óhljóð eins og úlfaýlfur. „Það er merki,
sem þeir gefa hver öðrum“, sagði Jackson, „nú veit
þetta illþýði, að við vitum um þá, og þess vegna vilja
þeir vera varkárari. Jafnskjótt, sem við erum búnir,
skulum við jeta kveldverð okkar. Þið getið svo farið
að sofa. Jcg skal vekja ykkur, þogar með þarf.
*) Indíanar eru stundum nefndir Rauðskinnar af hörundslit
þeirra.
: