Þjóðólfur - 30.05.1890, Side 4

104
E
C. J. Rydéru í
fæst allskonar karlmannsfatnaður, alklæðnaður, frakkar, jakkar, buxur, vesti og
yfírfrakkar.
Sýnishorn af nýjustu fata-efnum eru til sýnis á verkstofu minni.
Reykjavík, í maí 1890.
C. J. Rydén.
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
Bókbandsverkstofa, 286 þ j ó ð 01 f u r
Lækjargötu 4 (rjett hjá Herraes)
tekur að sjer alls konar bókbindara-störf.
M. J. C. Jensen
(áður Thorvardson & Jensen).
283
Leiðarvísir til lífsábyrgðar fæst ðkeypis
hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jónassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 384
Skrifstofa fyrir almenning.
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl. 4—5 e. h. 285
fæst frá næstp júlíbyrjun til ársloka fyrir 2 kr.
og fá þeir, sem þá gjörast kaupendur:
ókeypis og kostnaðarlaust sent:
Sögusafn Þjóðólfs 1889 og
Sögusafn L»joðólfs 1890,
þegar það er allt út komið. í sögusafninu 1889,
sem er um 200 bls., eru 14 sögur, og í sögusafn-
inu þetta ár, sem verður um 200 bls., verða milli
10 og 20 sögur. Þannig geta menn fengið
ókeypis um 400 bls.
með 20—80 sögum.
Menn gefi sig fram sem fyrst til útgefandans.
Fyrir hátt verö
verður keypt af Þjóðólfi á afgreiðslustofu blaðsins,
(Bankastræti nr. 3 í Rvík):
Af 38. árg. (1886): 36., 38. og 40. tbl.
Af 39. árg. (1887): 4. tbl.
Af 40. árg. (1888): 3.-4., 6. og 8. tbl. 287
Undirskrifaður kaupir þessar útgáfur af
Passíusálmunum •
Hólum 1682
-----1780
-----1791
Viðey 1820
og borgar með háu verði, ef expl. eru
heil og óskemmd.
Rvík 15/6 1890. 288
Sigurður Kristjánsson.
Eigandi og ábyrgðarmaSnr:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, mnd. phil.
Skrifslo/'u: f Bankastræti nr. 3.
Prentari Sigm. Guðmnndsson.
74
Malström varð mikið um þetta; hann fór því og
íjekk sjer hálfa flösku af portvíni; þegar hann hafði
drukkið hana, varð hann dálítið hressari.
En Bragi liðsforingi fór rakleiðis til Jónasar Dúgge.
„Herra!“, öskraði hann 1 reiði sinni, „þjer hafið
verið svo ósvífinn að mótmæla því, að jeg gengi að eiga
fröken Teresu“.
„J—á“, svaraði Jónas Dúgge og bauð gesti sínum
að reykja í pípu, sem hann var nýbúinn að fylla með
tóbaki
„Hvernig hafið þjer getað verið svo ósvífinn”, hjelt
liðsforinginn áfram og sló pípuna úr hendinni á Jónasi
Dúgge.
„Af því“, svaraði Jónas Dúgge og bauð gesti sín-
um eldspýtu, „af þvi að þjer eruð ekki sá rjetti máls-
aðili“.
„Hver er sá rjetti ?“, spurði liðsforinginn og slökkti
á eldspýtunni. „Hver er sá rjetti? Hver?“
„Það er jeg“.
„Eruð þjer vitlaus?“
„Látum nú sjá!“, sagði Jónas Dúgge og greip
sverð, sem hjekk yfir rúminu hans. Þjer eruð í ein-
kennisbúningi og hafið sverð við hlið yðar. Menn hafa
opt barist fyrir minna hjer í heimi eu fagrar meyjar.
Sú sæmd, að berjast fyrir konnng og ættjörðu sína, er
75
eiginlega ekki annað en hugarburður; því að konungur-
inn getur verið harðstjóri, og hver getur sannað að
land vort sje best allra landa . . . en að berjast fyrir
þá mey, sem inaður elskar, berjast fyrir ástina, það er
að berjast fyrir himnesku málefni, það er að berjast
fyrir guð! Verið þjer nú viðbúinn, dragið þjer nú
sverð yðar úr sliðrum fyrir alvöru!“
Jeg heyi ekki einvigi við annan eins dóna og þjer
eruð“.
Þá kom fyrsti löðrungurinn, síðan annar o. s. frv.
Þessi áflog, sem höfðu byrjað inni í skrifstofunni,
hjeldu áfram fyrir utan skrifstofudyrnar og enduðu fyr-
ir neðan stigann, þar sem liðsforinginn lá fótbrotinn
eptir.
Það var þessi óhappa-atburður og orsökin til hans,
sem æðilengi hafði verið umræðuefnið í allri höfuðborg-
inni og gerði mig órólegan vegna vinar míns Jónasar
Dúgge.
En sigraðir menn verða að sætta sig við allt; það er
beiskur sannleiki, eða hvenær fá sigraðir menn nokkurn
tíma rjett sinn? Lýsingunum og brúðkaupinu var auð-
vitað frestað, því að það er þó ekki gott að lýsa með
manni með annan fótinn; menn skyldu helzt hafa háða
fæturna við þau tækifæri.
Sá, sem vinnur tíma, vinnur allt, segir máltækið,