Þjóðólfur - 30.10.1891, Blaðsíða 4

208
Útlendar frjettir.
Khöfn. 23. sept. 1891.
„Yindinn, yindum ref Daíraðar“,
segir í Darraðarljóðum, og svo má segja
um þessar mundir. Pýskaiandskeisari lief-
ur lialdið 5 ræður í ófriðarátt og 4 her-
sýniugar í september. Rússar hafa lirætt
Tyrkjasoldán tií að leyfa sjálfboðaflota1
þeirra að fara um sundin við Miklagarð.
Þeir auka her sinn við landamærin vest-
ur og suður, og hermálaráðgjafi þeirra
kvað hafa unnið að því í mörg ár, að hver
vopnfær maður væri til taks og allt í ó-
friðarstellingum vorið 1892. Englending-
ar taka þetta óstinnt upp. Blöð þeirra
ógnuðu Tyrkjanum og Ijetu Bússa vita,
að þó þeir tækju Miklagarð, þá mundu
þeir fljótt hrökkva þaðan undan þrenning-
arsambandinu. Nema Daily News, blað
Œadstones. Pað vorkenndi Rússum, að
þeir vildu eiga útleið úr Svartaliafi.
Svo frjettist, að enskt brynskip hefði
tekið eyna Sigri, vestanvert við Mytilene
(Lesbos) fyrir vesturströnd Litlu-Asíu.
Allt komst í uppnám út af þessu, en sendi-
herra Englendinga í Miklagarði sagði það
vera að eins meinlausar heræfingar. Eng-
lendingar yfirgáfu eyna, en Soldáni skaut
skelk í bringu, svo nú er hann bljúgari
við þá.
Ófriðarblikan er engu minni vestur en
austur á bóginn. Jeg gat þess síðast, að
Þýskalandskeisari Ijet ófriðarlega i ræðum
í Merseburg og Schwarzenau. Síðan hjelt
hann ræðu eptir hersýningarnar við
Miinchen og kvaðst aldrei hafa sjeð jafn-
frítt lið og mundu Þjóðverjar nú, ef þeir
væru samtaka, geta staðið í öllum fjand-
mönnum, eins og 1870. í Kassel hjelt hann
ræðu eptir hersýningu og kvaðst hafa sjeð afa
sinn ríða þar í bæ 1871, er hann kom úr her-
ferð gegn Frökkum. Kvaðst hann treysta því,
að Þjóðverjar væru jafnsnjallir nú og þá.
í Erfurt hjelt hann ræðu eptir hersýningu.
Aldrei hefði Þýskaland verið svívirt eins
og brotið á bak aptur og hjer af hinum
korsíkanska flökkumanni. Átti keisarinn
með þessu við bardagann við Jena, sem stóð
nálægt Erfurt; lika átti hann við það, er
Napóleon mikli Ijet alla fursta á Þýskalandi
og Rússakeisara horfa á franska leikend-
ur, þar á meðal hinn ágæta Talma, í leik-
húsinu í Erfurt 1808. En frá Erfurt kom
líka sú elding, sem steypti Napóleon, sagði
') Svo kallast störskip, sem brúka má til her-
flutninga og sem voru gerð út af ýmsum bæjum á
Rússlandi af sjálfsdáðum 1878.
keisari; Þjóðverjar hefndu harma sinna
1813. Frönsku blöðin urðu uppvæg út af
þessari ræðu og þótti óvirðulega talað um
Napóleon. Blað hinnar þýsku stjórnar
hafði þá eptir keisara, að hann liefði sagt
„Iandabrjótur“, en ekki „flökkumaður11.
Nú víkur sögunni tii Frakklands. Her-
sýningar, stórkostlegri en nokkru sinni
hafa haldnar verið í nokkru landi, voru
haldnar fyrir Freycinet, sem er bæði her-
málaráðgjafi og forseti ráðaneytis. Sagði
hanu í ræðu, að nú væri Frakkland að
fullu viðreist eptir ófarirnar 1870—71. Nú
stæðu Frakkar hverri þjóð á sporði og
hefðu náð sæti sínu í Evrópu; sumir elsk-
uðu þá, sumum stæði ótti af þeim í þess-
um nýja sess. Nokkru síðar Ijet Carnot
100,000 manna ganga fram hjá sjer af
liðinu og tóku allir áhorfendur, mörg þús-
und manns, ofan i hvert sinn og fánar
fóru fram hjá. Carnot sagði, að þessi fríði
her byrgi friðnum, því nú treysti Frakk-
land sjer vel.
Til marks um, hversu uppstökkir Frakk-
ar eru við Þjóðverja, skal þess getið, að
um daginn átti að leika á söngleikahúsinu
í París söngleik eptir Wagner „Lohengrin“.
Safnaðist þá múgur og margmenni úti fyrir
og æpti: „Iifi Frakkland, lifi Rússland".
Stjórnin hafði mikið herlið og lögreglulið
á verði. Voru um 1000 manns teknir
höndum fyrsta kveldið, sem hinn þýski
söngleikur var leikinn, og rúmir 500 í
næsta skiptið.
Rússar hafa lánað nokkur hundruð
miljónir króna hjá frönskum auðmönnum.
Og á Frakklandi gengur það staflaust, að
Dagmar, dóttir Kristjáns níunda, drottning
Rússa, hafi snúið harðstjóranum Alexand-
er þriðja og fengið hann til að brjóta odd
af oflæti sínu og taka saman við franska
þjóðveldið. Dérouléde tók þetta fram í
ræðu í París og endaði með því að lirópa:
„lifi Dagmar“. Frakkar telja Dani vissa
með sjer í ófriðnum og halda, að þeir hafi
gengið í samband við Rússa, enda er nú
verið að víggirða Höfn í gríð. Á nú að
reisa 4 aukavirki landmegin og víggirð-
ingin að vera búin haustið 1892. Rússar
búast nefnilega við, að þá verði Glaðstone
vinur þeirra kominn til valda, á Englandi
og muni ekki taka þátt i ófriðnum. Aust-
urríkisstjórn ætlar að heimta aukafje af
þingi til hersins. Blöðin fárast yfir að
Þjóðverjar, sem eru 11 miljónum rúmum
fleiri en Frakkar, skuli hafa minni her en
Frakkar. Vilja Þjóðverjar nú ekki horfa
í skildinginn.
í Austur-Afríku liafa Þjóðverjar beðið
mikinn ósigur. Zalewski, einn af foringj-
um þeirra, lagði inn í land með 600 svert-
ingja og 20—30 Evrópumenn, forkunnar
vel búið lið. En í landinu Uhelia rjeðst
þjóðfiokkur sá, er Wahehe nefnist, á hann,
Spjót og örvar urðu fallbyssum yfirsterk-
ari. Fjellu 10 Evrópumenn, meðal þeirra
Zalewski og 300 svertingja Þjóðverja meg-
in, en hinir komust af austur að strönd
eptir tvo mánuði í hrakningum, og sögðu
sínar farir ekki sljettar.
Á Spáni liafa ýms stórfljót flóð yfir
bakka sína og unnið skaðræðistjón. Flóð-
ið braut marga bæi, drekkti mörgum þús-
undum manns og er skaðinn metinn á
minnst 10 miljónir pjastra (1 p. er 3 kr.
22 aur.). Um 100,000 manns kvað vera
húsviltir og ræna sumir þeirra og rupla
til að halda í sjer lífinu. Lík liggja ó-
grafin hrönnum saman og valda pestnæmi.
Hermálaráðgjafinn hefur orðið að senda
herlið til að jarða þau og hætta við her-
æfingar, sem liann ætlaði að halda. Drottn-
ing grjet hástöfum, er hún heyrði þessi
ósköp; hefur hún gefið ógrynni fjár og
veitt húsvilltum húsnæði á hallargörðum
sinum. Stjórnin gerir allt, sem hún getur,
til að bæta böl manna og fje er safnað í
kirkjum, á skrifstofum blaða o. s. frv.
Á Rússlandi er hallæri af korneklu.
Víða upp til sveita hefur fólk að eins lauf
og trjábörk að leggja sjer til munns.
Stjórninni er þetta að kenna; frá 12. ágúst,
er bannið á útflutningi korns kom út, til
27. s. m., er það öðlaðist gildi, var fiutt
út tíu sinnum meira korn en á jafnlöng-
um tíma (12.—27.) í fyrra. Stjórnin út-
býtir pappírspeningum, einstakir menn gefa
stórfje; það kemur fyrir ekki. Rússar
deyja drottni sínum.
Á Kínlandi eru kristnir menn ofsóttir
og drepnir, og getur stjórnin ekki hamlað
því. Sendiherra Evrópuríkjanna í Peking
ámálgaði þetta hvað eptir annað við stjórn-
ina, en hana vantar máttinn, þó hún hafi
viljann til að taka í taumana. Það geng-
ur staflaust meðal Kínverja, að kristnir
menn kaupi kínversk börn og kvelji þau til
dauða, svo von er þó þeir vilji hefna sín.
Þeir halda líka, að þeir sjeu galdramenn
og illvirkjar.
Hin lengsta járnbraut í lieinii verð-
ur Síberíujárnbrautin, sem nú er byrjað
að Ieggja, að austan og vestan. Lengsta
járnbraut í lieimi er sú, sem liggur yfir