Þjóðólfur - 13.11.1896, Síða 3

211
Það virtist ekki ólíklegt um stund, að
til þess kynni að draga áður mjög langt
liði, að ariska kynið gerði bandalag mót
hinu mongólska, hinir hvítu mót hinum
gulu, og mundi þá friður hafa orðið innan
Evrópu takmarka.
Dáinn er 8. þ. m. úr taugaveiki próf-
astur Sœmundnr Jónsson í Hraungerði.
Hans verður síðar minnzt nánar í blaðinu.
Eldsvoði. í fyrradag kl. 4 e. m. kom
upp eldur mikill í húsi nokkru í E>ing-
holtsstræti, sem er eign kaupmanns H. Th.
A. Thomsens. Hafði kviknað í reykháfn-
um; brann þekjan af efra Ioptinu, og
skemmdist húsið mjög; auk þess ónýttist
þar talsvert af matvæium, fatnaði o. fl.
Aflahrðgð. Afli er sagður góður í
Höfnum, Grindavík og á Miðnesi. Net
hafa verið lögð í Garðsjó og nokkuð
aflast í þau. Botnvörpuveiðendur munu
nú vera farnir, en líklega vitja þeir hing-
að aptur snemma. Hefur þeim gengið
veiðin hjer svo að í ráði var á Englandi að
gera út hingað 100 botnvörpuskip næsta
ár og er það ægilegur floti og horflr til
hins meta tjóns fyrir flskiveiðar vorar.
Prjónavélar.
Hinar alkunnu prjónavélar Simon
Olsens má panta hjá undirskrifuðum, sem
hefur aðal-umboðssölu þeirra á íslandi.
Yélar þessar reynast mjög vel og eru
efalaust hinar beztu, sem flytjast til ís-
lands, og jafnframt hinar 'odýrustu, þar
sem þær seljast með 10°/o afslætti gegn
borgun í peningum við móttökuna.
Vélarnar eru sendar kostnaðarlaust á
allar þær hafnir, sem póstskipið kemur
við á.
Vélarnar eru brúkaðar hjá mér og
fæst ókeypis tilsögn að læra á þær. Þeir,
sem ekki nota tilsögnina, fá vélarnar 10
krónum ódýrari.
Nálar, flaðrir, og önnur áhöld fást
alltaf hjá mér og verðlistar sendast, sé
þess óskað.
Vélarnar má líka panta hjá herra
Th. Thorsteinsson (Liverpool) Beykjavík,
er gefur allar nauðsynlegar upplýsingar
og veitir mönnum kost á að sjá þær
brúkaðar.
Eyrarbakka 30. júní 1896.
P. Nielsen.
HÉS, vel byggt, fæst keypt; gott
verð, ef samið er fyrir næsta nýár. Nán-
ara á afgreiðslustofu Þjóðólfs.
Góð jörð til sölu.
Snæringsstaðir í Svínavatnshreppi í
Húnavatnssýslu, metin 24,4 hndr., sem sér-
staklega hæg og notagóð jörð hefur þótt
eptir stærð, og jafnan verið vel á henni
búið fyrir lengri tíma, hún hefur gott tún,
hægar engjar og beitiland. Jörðin getur
verið laus til ábúðar i næstkomandi far-
dögum 1897, ef svo um semst. Frekari
upplýsingar gefur undirritaður ábúandi
jarðarinnar. Lysthafendur snúi sér til á-
búandans fyrir 30. desember þ. á.
SnæringBBtöðum, 8. ágúst 1896.
Hallgr. Hallgrímsson.
„Yggdrasill—Óðins hestríá.
Ný skýring hinnar fornu hugmyndar
eptir Eirík ílagnússon bókavörð i Cam-
bridge. Verð: 1 kr. Fæst hjá kaupm
Ben. S. Þórarinssyni, Reykjavík.
Brúkuð íslenzk frímerki
borgar undirskrifaður hærra verði en nokk-
ur annar á Islandi.
Stokkseyri við Eyrarbakka 12. júní 1896.
Jón Jónasson
verzlunarstjóri.
í Borgarnesi er í óskilum poki með
kvennfatnaði, áklæði, mókvísl, og poki
með smáfiski í og viðbundnum riklingi.
%
Um litla manniim, sem vildi vera stór.
(Dálítið æfintýri, Jiýtt úr ensku).
Eg ætla að segja yður dálitla sögu. Hún er ekki
lygasaga. Marga hefur dreymt og dreymir enn um sama
efni. Það getur vel verið, að þjóðir líði undir lok, há-
sæti konunganna hrynji og heilar kynslóðir hverfi með
öllu af jörðunni, en meðan nokkurt mannkyn er til,
verða jafnan til menn, er segja við sjálfa sig: „Eg vil
feginn vera stór“.
Maður nokkur átti 2 sonu. Aunar var stór og
digur, en hinn lítill og grannur. Hann hét Tobbi, og
þar eð hann var svo lítill, var hann kallaður „litli Tobbi“.
„Eg vil verða stór“, sagði Tobbi við þá, sem köll-
uð« hann litla Tobba, og hann kallaði á bróður sinn,
staðnæmdist við hlið hans, tyllti sér á tær og spurði:
„Er eg nú stærri?“
»Nei“, sögðu hinir. — Þá sá Tobbi, að hann varð
ekki stærri, þótt hann tyllti sér á tær, og hugsaði með
sér: „Eg verð að taka eitthvað annað til bragðs“.
Þá varð hann skáld og orti kvæði, jafnfögur sem
Schiller, og sorgarleiki jafufagra sem Shakspeare og
gamanlciki jafnsmellna sem Moliére — það er að segja,
85
ekki um þess konar hégóma. Vín og kökur verður þú
að bjóða, en portvín fyrir 1 kr. 50 a. er fullgott — og
nánustu ættingjum okkar verður þú að bjóða að borða
miðdegisverð, en þú mátt ekki eyða og sóa; fiskur og
steik nægir“.
„En flnnst þér ekki, að við ættum að fá dálítinn
prinsessubýting á eptir?“ sagði frú Bisby snöktandi.
„Jú, þið megið fá hann. En eg ætla að segja þér
það, Henrietta, að eg vil láta kistuleggja mig vel og
vandlega, og eg vil, að nýju lökin mín séu látin utan
um mig. Það væri nú raunar rétt eptir þér að Iáta
gömul lök í kistuna mína og taka sjálf nýju lökin mín,
því það hefur alltaf verið versti gallinn þinn, að þú ert
svo ákaflega eigingjörn".
Röddin varð alltaf Iægfri, eptir því sem meir dró
af henni.
„Og eigingirnin hún — er — vondur — vondur
galli“.
Höfuð hennar hné niður á koddann, og ekkja
Kildenbauers var l'átin.
Jarðarförin fór fram með mikilli viðhöfn. Það var
reist upp heiðurshlið, alþakið grenivið, og börnin gengu
öll á undan hinni blómskreyttu kistu og voru í nýjum
svörtum fötum; þau báru blómsveiga og þótti mjög
skemmtilegt að vera við jarðarförina. Allir höfðingjarn-