Þjóðólfur - 14.01.1898, Blaðsíða 4

son minn læra til prests; og hef varið öllumpen-
ingum mínum handa honum, en nú hef eg í dag
heyrt, hversu litla gleði móðir getur haft af því
að láta son sinn prédika og þá fór eg að hugsa
um, að ef hann Pétur minn yrði annar eins
pokaprestur, þá væri öllum peningum mlnum var-
ið til ónýtis«.
Konan stóð upp og fór út og kandídatinn
þrammaði sneyptur á eptir.
Með vélum geta menn nú smíðað stígvél á 34
minútum. Á þessari litlu stund fer leðrið á milli
63 manna, sem allir gera eitthvað að því og 15
vélar eru notaðar til þess.
Svo telst til, að á mínútu hverri fæðist 70 menn
en 67 deyi. Þótt mismunurinn virðist svo lítill
fæðast þó eptir þessu á ári 1,200,000 menn fleiri
heldur en deyja.
Það er í frásögur fært um Bismarck, að þeg-
ar illa liggur á honum, eins og alla getur hent,
leggja vandamenn hans fyrir framan hann öll þau
firn af skrípamyndum af honum, sem hann hefur
sjálfur safnað og eptir nokkrar mínútur heyrist hlát-
urinn í kanzlaranum gamla um allt húsið.
Mikils metinn frakkneskur bankastjóri, sem
átti mikil auðæfi, dó af harmi þegar hann misti
allt, sem hann átti, að undanteknum 100,000 kr.
Fátækur bróðir hans var hinn eini erfingi
hans og dó af fögnuði, þegar hann fékk tilkynn-
ingu um arfinn.
Þegar tekið er tillit til íbúafjöldans, þá eru flest-
ir glæpamenn í italíu; þar eru framin 2470 morð
á ári, því næst í Rússlandi 2400, og á Spáni
1600. Á Stóra-Bretlandi og Irlandi eru að meðal-
tali dæmdir 16,402 sakadómar á 10 árum. I Frakk-
landi eru 44 glæpamenn af hverjum 10,000 mönn-
um, í Belgíu 24.
Jómfrú Hansen (rík, en nokkuð gömul og ó-
fríðj: Flaldið þér, að þér getið elskað mig, þeg-
ar eg er orðin gömul og ljót ?“
Biðillinn (kurteislega): »Kæra jómfrú, þérget-
ið að vísu orðið eldri, en þér getið ómögulega
orðið ljótari.«
------------*
Keisarinn í Cochin-Kina, Tn-Duc, hefur mjög
einkennilega fjárhirzlu, því hann lætur alla pen-
inga sína og verðbréf í holan trjástofn, sem flýt-
ur á tjörn einni niður í hallargarðinum. I tjörn-
inni eru 8 fullorðnir krókódílar, sem gæta þessar-
ar markverðu fjárhirzlu keisarans.
Leiðarvísír til lífsábyrgrðar
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med.
J. Jónassen, sem einnig gefur þeim, sem vilja
tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar upplýsingar.
Eg undirskrifaður, sem mörg ár hef
þjáðst mjög af sjósótt og leitað ýmsra lækna,
en árangurslaust, get vottað, að mér hefur
reynzt Kína-Lífs-Elixírinn ágætt meðal gegn
sjósótt.
2. febí. 1897.
Guðjón Jónsson
Tungu í Fljótshlíð.
Kína-Lífs-Elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á Islandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn
ekta Kína-Lífs-Elixir, eru kaupendur beðnir að
lita vel eptir því, að —pP’ standi á flöskun-
um í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki á flöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Valdemar
Petersen, Frederikshavn, Danmark.
LesT
Jörðin Úlfarsfell í Mosfellssveit fæst keyptnú
þegar, með ágætum skilmálum, og til ábúðar í
næstkomandi íardögum.
Lysthafendur snúi sér til undirritaðs, er gefur
allar upplýsingar og semur um kaupin.
Reykjavík 2. jan. 1898
Gísli Þorbjarnarson
(búfræðingur)
Atvinna
fyrir trésmið fæst nú þegar
hjá Rafni Sigurðssyni
Ekta anilínlitir m r+ p
5 c fást hvergi eins góðir og ódýrir eins og
í verzlun p
c ctí Sturlu Jónssonar 5.
ctí -H Aðalstræti Nr. 14. r-h
UJ
■J!4||u;|iub 'B4>i3
Mér undirskrifaðri var í haust dregin hvít
gimbur x v. (lítil) með mínu marki: Miðhlutað
bæði eyru. Endi var 1 öðru eyranu. Réttur eig-
andi vitji andvirðis ofannefndrar kindar að frá-
dregnum kostnaði og semji um markið.
Draghálsi, 2. janúar 1898.
Sigrídur Jónsdóttir.
Kol og Steinolía fást bezt og ódýr-
ust hjá
Ásgeir Sigurðssyni.
Norsk prædiken söndag e m. kl. 6 í
Goodtemplarlokalet.
D. Östiund,
í Oddgeirshólum fást allskonar ritföng svo
sem þessi:
Blek, pennar, pennasköpt, blýantar, pappírog
umslög, af mörgum teg. Skrifbækur með ís-
lenzkum forskriítum á 0,20 a. Skrifbækur án
forskrifta 0,12. Vasabækur á 0,16, 0,20, 0,25. I.akk,
þerripappír og m. m. fl. — Allt mjög ódýrt.
jfóhann Ögm. Oddsson.
Sláttuvélar
Mesne Bruk, Lillahammer.
Hin langstærsta vélaverksmiðja í Noregi,
stofnuð 1876.
Allir ættu að kaupa vélar hjá þessari
verksmiðju, því að þær eru áreiðanlega hin-
ar beztu, er fengizt geta.
Þegar pöntun er send verksmiðjunni,
verða vélarnar sendar. Margar vélar hafa
þegar verið keyptar af íslendingum.
Bigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
IO II
dugði ekki hin venjulega aðferð hans og þess vegna ákvað hann,
að hann og félagar hans skyldu fara inn í húsið um dyrnar en
ekki um gluggann, og það skyldi vera á þeim tíma, er heimil-
isfólkið væri enn ekki háttað. Þegar Billy hafði lagt á ráðin
voru þau í raun og veru mjög einföld.
Hann fékk sér einkennisbúning lögreglustjóra handa sjálf-
um sér og einkennisbúninga óbrotinna lögregluþjóna handa fé-
lögum sínum ; einnig lét hann búa til góða eptirlíkingu af heim-
ild til að handtaka Slider. Billy var foringi flokksins, og hinir
fjórir félagar hans áttu nákvæmlega að hlýða honum í öllu, enda
höfðu þeir óbifanlegt traust á snarræði Billys.
Aformið var þannig: Þeir ætluðu að reyna á löglegan
hátt að fá inngöngu i húsið um kl. 9. Lögreglustjórinn átti að
handtaka Slider, sem auðvitað yrði reiður af því, en þeir von-
uðu að hann bæri svo mikla virðingu fyrir lögunum, að hann
mundi mótþróalaust gefa sig á vald þeirra; en á rneðan lög-
reglustjórinn gætti fangans áttu tveir af lögregluþjónunurn að
gæta þess, að enginn færi út úr húsinu og koma í veg fyrir, að
Slider gæti sent bréf eða boð, en það var reyndar eigi líklegt
að hann gerði það, af því að hann væri viss um, að þetta væri
misskilningur, sem bráðlega yrði leiðréttur. Hinir tveir iögreglu-
þjónarnir áttu síðan að rannsaka húsið og á þann hátt áttu þeir
í laumi að stinga á sig dýrgripum þeim og peningum, er þeir
gætu náð í. Því næst ætlaði lögreglustjórinn að segja Slider
frá, að hann mundi ekki verða fluttur í fangelsi, en mætti ekki
fara út úr húsinu. Billy ætlaði að nota þann tíma, sem liði, áð-
ur en fregnin um hina ólöglegu handtöku kæmist til hins reglulega
lögreglustjóra, til þess að leyna brellum sínum og komast sjálf-
ur undan.
Þetta áform var mjög kænlega hugsað, þótt það breyttist
á ófyrirsjáanlegan hátt.
Þegar þeir komu til hússins, lauk dyravörðurinn upp fyrir
þeim skjálfandi; buðu þeir honum að loka járngrindunum og
hlýddi hann því. Einn lögregluþjónninn tók þá lykilinn og varð
eptir hjá dyraverðinum, sem varð mjög hræddur.
Annar lögregluþjónn varð eptir við dyrnar, en lögreglu-
stjórinn og hinir tveir lögregluþjónarnir fóru inn í húsið og"
hringdu dyrabjöllunum við aðaldyrnar.
Þjónninn, sem opnaði dyrnar hörfaði hræddur aptur á bak,
er hann sá lögregluþjónana. Billy spurði hann þá, hvort Slider
bankastjóri væri heima, og kvað þjónninn svo vera. Hann
bauð þjóninum þá að fylgja sér og félögum sínum inn, án þess
að sagt væri til þeirra áður. Slider sat í hægindastóli og heim-
ilisfólk hans í kring um hann ; hann horfði tll dyranna, þegar
þær opnuðust, án þess að barið væri á þær, eins og venjulegt
var og varð náfölur, er hann sá lögregluþjónana. Áður en lög-
reglustjórinn gat sagt nokkurt orð, bandaði hann höndunum og
sagði:
„Að vörmu spori"! og sneri sér síðan að konu sinni og
sagði með lágri röddu: „Farðu með börnin inn í herbergi'þitt
og vertu þar, þangað til eg kem; eg hefi erindi við þessa rnenn,
en þú þarft ekki að verða hrædd; það er bráðum allt búið; eg
hefi beðið þá um að tala við mig, en hefi alveg gleymt að segja
þér frá því“ .
Konan, sem var orðin náföl, tók börnin og gekk burt og
Slider var nú einn eptir hjá Billy og félögum hans tveimur. Þá
tók Billy til máls:
„Mér þykir mjög leitt að verða að tilkynna yður, að eg