Lanztíðindi - 20.03.1850, Blaðsíða 3

51
ríkisins, eða til sveitar, efia ef hann getur sann-
aö, að tekjur hans nemi á ári hverju 1200ilölum.
I kjördæmum þeim, sem eigi hafa nógu
marga kjörgeinga menn eplir |>essari reglu,
að tiltölu við iimbúaíjöidann, eptir því sem
ákveðið verður í kosníngarlögunum, skal auka
tölu hinna kjörgeingu með því að taka svo
marga afþeim, er mestann skatt gjalda i kjör-
dæminu, að hlutfall þetta náist.
41. gr. Kosníngar til landþíngsins fara fram
í stærri kjördæmum, og skal þau ákveða í kosn-
íngarlögunum. í hverju þessara stærri kjör-
dæma skulu kjósendur eiga fund með sjer
og kjósa svo marga menn, sem vera berfyr-
ir kjördæmið, og skulu að minnsta kosti J
af þeiin, sem kosnir eru, liafa verið búsettir
hið næstliðna ár í því kjördæmi áður kosn-
íngar fóru fram. Kosníugar eru eigi gildar
með færri en helniíngi af atkvæðum kjósenda.
42. gr. Á landþínginu skulu jafnan sitja
hjerum bil helmíngi færri menn en á þjóð-
þínginu.
43. gr. Á landþingið skal velja menn til 8
ára. llelmíngur þíngmanna fer burtu af þíng-
inu 4. hvert ár. ;þeir fá jafnmikið kaup um
dag hvern og þjóðþingmennirnir.
44. gr. Jegar búið er að gefa ný sveita-
stjórnarlög þá má með lögum fá kosníngar til
andþingsins í hendur þeim enum stærri sveita-
stjórnar nefndum (í ömtum eða lijeröðum).
V.
45. gr. Hinn árlega ríkisfund skal setja fyrsta
mánudagí október, nema konúngur hali stefnt
honum saman áður,
46. gr. 5ar á rikisfundur að koma saman
sem Stjórnin hefur aðsetur sitt; en í óvenju-
legum tilfellum getur konúngur stefnt honum
saman á einhverjum öðrum stað í ríkinu.
47. gr. Ríkisfundurinn er friðhelgur. Sá
sem ræðst á friðhelgi og frelsi lians, verður
sekur um drottins svik og eins sá er bíður
eitthvað það er þar að lítur, eða hlýðir þess-
háttar boði.
48. gr. Bæði þíngin eiga hvort um sig rjett
á að stínga ujipá lagafrumvörpum og sain-
þykkja þau fyrir sitt leiti.
49. gr. Jau eiga livort um sig rjett á að
senda bænarskrár til konúngs.
50. gr. jiau meiga hvort um sig setja nefnd-
ir af þingmönrtum ti) að ransaka almenn áríð-
andi málefni og eiga þær rjett á að heimta
skýrslur munnlegar eða brjeílegar bæði af
embættismönnum ogöðrumþeim, erekkihafa
embætti á hendi.
51. gr. Ekki verða skattar á lagðir, nje
heldur verður þeim breytt eða af ljett nema
með lögum; svo má og eigi skylda menn tii
herþjónustu, nje ríkið lán taka eða selja eign-
ir sínar, nema svo sje með lögum á kveðið.
52. gr. Undireins og reglulegur rikisfund-
ur er settur, skal í livert skipti bera upp
frumvarp til laga um ríkis fjárhaldið hið næsta
ár og skal þarí vera áætlan um inngjöld og
útgjöld ríkísins. Frumvarp þetta er fyrst tek-
ið til uinræðu á þjóðþínginu. Ekki má heimta
skatta fyrr en búið er að samþykkja ijár-
lögin og á þeim eiga öll útgjöld að byggjast.
53. gr. jþíngin kjósa hvort um sig tvo menn
til að gagnskoða reikníngana og borga þeim
starfa sinn. Jessir menn eiga að yfirlíta liina
árlegu ríkisreiknínga og gæta þess, að tekjur
rikisiils sjeu þar allar ti^ greindar og að ekk-
ert hafi verið út goldið nema eptir fjárlögun-
um, jieir geta krafist að fá til eptirsjónar
allar þær skýrslur og skjöl, er þeir við þurfa.
Síðan skal bera rikisreikninginn fyrir hvert
ár, meö athugasemdum skoðunarmanna, und-
ir ríkisfundinn, sem tekur ákvörðun um hann.
54. gr. Einginn útlendíngur má eptirleiðis
njóta jafns rjettar við innlendann nema lög leyfi.
55. gr. Ekkert frumvarp verður lögleiðt,
fyrr en það þrisvar hefur verið rædt á þinginu.
56. gr. Hafi eitthvert lagafrumvarp verið
felt af annari hvorri deild ríkisfundarins, má
eigi taka það aptur til umræðu af söinu deild
á því þíngi.
57. gr. Jegar önnur deildin hefur fallist á
eitthvort iagafrumvarp, á að bera það eins
lagað og þá það var samþykkt undir hina
deildina. Sje því þar breytt, þá skal senda
það aptur fyrri deildinni; sje því þá enn breytt,
sendist það á ný til hinnar deildarinnar.
Verði menn ei að heldur á eitt sáttir, þá skal
hver deihlum sig, eí' önnur hver æskir þess,
kjósa jafnmarga menn í nefnd, er segja álit
sitt um ágreiníngs atriðin. Að því búnu sker
hver deild um sig úr eptir þvi, sem nefndar-
menn hafa farið fram á.
58. gr. Deildirnar gjöra hver um sig út um,
hvert þíngmenn þeirra eru löglega valdir.