Lanztíðindi - 20.03.1850, Blaðsíða 5

53
um dagin eptir, og; þá var rauðleitur blettur
á ristlinum ofan til enn þó ekki þikkvari enn
að jeg að eins sá f>að.
Ráð við fjársýkinni ermjer hefur dugað.
Fyrir 20 árum þegar farið var í annari
viku vetrar að hrinja niður bæði hjá mjer og
öðrum, tók jeg frá nógum högum heim 50
lömb, jeg var J)á einirki, og hafði í ógáti tek-
ið 2 kýr hrip í dimmunni, er konan hafði lát-
ið græna töðu í handa mjólkurkúm, gaf þetta
lömbunum, bjóstnúviðað finna eitthvað dautt
um morguninn (því opt þer við að sýkist f>eg-
ar lömb eru heyuð) en fanri ekkert, gaf jeg
þeim svo græna töðu í hálfan mánuð, og
tapaði eingu. 5essum vana hefi jeg haldið
siðan og ekki mist eitt einasta, enn varast hefi
jeg að láta f>au á þessum tíma ná til jarðar,
og rekið þau með fylgi í vatnið og látið svo
inn, en síðan beitt þeim og gefið úthey, að
ósekju, en 12 ár erusíðan að jeg hef brúkað
söniu aðferð á veturgömlu fje, þegar j^g hef
frjett, að farið liefur verið að síkjast í kríng-
um mig eða hjá nijer, og þá gefið því inni í
3 daga stóra slóðatöðu, og einga skepnu sið-
an mist af þvi sem jeg þannig hefi með farið.
Samt hef jeg ekki þorað annað en gefa því á
hvörjum mánaða mótum til miðs vetrar, og
getur verið það sje grunur ekki grundaður,
eða iminduð hræðsla min; fullkomin gjöf er
1 mörk af grænni túna töðu hvörri fullorðinni
kind á dag fram til miðsvetrar og er því auð-
reiknað hvað 10 fjórðúnga baggi dugi 100
fjár og hvort ekki muni tilvinnandi þó heilit-
ið væri að kosta þessu til þess, jeg hefi sagt
inörgum í kríngum migafþessu og ráí ið þeim
til sama, en því hefur verið tekið dauílega af
flestum og þeir fáu, er það hafa reynt ekki
tímt að gefa töðu eða brúkað stöðuga venjp.
þó hefur skánað um tíma, samt er nú nábúi
minn um 5 ára tíma kominn að sanni um þetta
og hefur síðan einga kind mist, vilclu nú ein-
hvörjir þar sem síkíng geingur reyna þetta á
20 kindum meðan ekki fást einhlýtari meðöl,
og fylgja þessari minni aðferð, og auðkenna
að þær væru liinar sömu, eða þá ekki nema
10 til að gjöra sem minnstan heikostnað, og
reyna, hvört þetta er hjegómi að gefa þeim 3
dagaíhverjum mánuði, þækti rnjer þessi blöð
hafa komið miklu til leiðar, því jeg efast ekki
um, að það með sömu aðferð verður þeim ein-
hlýtt eins og rnjer hefur orðið það um svo
lángantíma, þess væri annars mjög óskandi,
að sauðfjár uppheldi og hirðíng, væri betur
stunduð en hjer er gjört i Skaptafellssýslu
vesturparti, og er þó heldur á framfara veigi;
lesið liefi jeg sauðfjár ritgjörðir flestar, sem
hjer hafa veriö prentaðar, og án þess að niðra
nokkrum þeirra, vyrðast mjer þær svo úr garði
búnar, sem einginn rithöfundur liafi verið
smali.
Skrifað í Mýrdal 18. maí 1849.
fíunólfur Sigurðsson.
-------$---------
Aðsent*).
jiareð vjer höfum heyrt og sannfrjett, að
atburðursá, sem gjörðist í skólanum hinn 17.
jatiúann., og dagana þar á undan, hefur ver-
ið ránghermdur alstaðar um land, ogþaðmjög
svo hraparlega sumstaðar, þá finnum vjer
oss skylt, að segja löndum vorum frá þess-
ari sögu eins og hún gjörðist.
Hinn 9. og 10. janúarm., skrifuðu nokkr-
ir skólapiltar rektor brjef, og tjáðu honum,
að þeir geingu úr skólabindindisfjelaginu og
gátu þess um leið, að þeir gjörðu það með
fram af því, að lítið væri hirt um það — þar
rektor, sem var forseti bindindisfjelagsins í
skólanum, hafði eingan bindindisfund haldið
um haustið, og var það þó skipað í bind-
indislögum skólans, hann vissi og heldur ekki,
hverjir af nýsveinum voru í biridindi auk held-
ur annað. Hjelt þá rektor bindindisfund 12.
janúarm.; á þeim fundi geingu 8 skólapiltar
úr bindindi. Talaði rektor þá mörgum fögr-
um orðum um, að menn ættu að vera í bind-
indi af sannfæríngu fyrir nytsemi hennar, en
ekki af neinni hálfvelgju. En hinn 14. jan-
úarm. vissi einginn fyrri til, en rektor skip-
aði þessum 8 piltum að gánga aptur inní bind-
indi, hvort þeir vihlu eða ekki, og sagði, að
piltar ættu einga sannfæríngu og einga mein-
íngu að hafa, heldur hlýða í blindni.
Sumir segja, að rektor hafi haft skipun
þessa frá biskupi; en vjer þorum að fullyrða,
að það er ekki satt, að hún hafi verið svona
) Nú er rektor fjærverandi og getur því ei, þótt vildi, svarað þessari ritgjörð að sinni.
Ritst.