Lanztíðindi - 01.08.1850, Blaðsíða 7

99
aS og ráSa yfir öllum embættum, {tannig vill
þaö einnig, hversu fátækt sem {>aS er, lifa í
eyðslusemi og bilífi, en þegar |)aft hefur ofur-
selt sig ómennskunni, og vill {>ó lifa í eyftslu-
semi, |)á er þab þjóösjófturinn einúngis, sein
fyllt getur f)örf þess og girndir.
Já þarf engum ah bregSa í brún, {)ó
hann sjái atkvæfti seld vift gjaldi. Ekki verð-
ur fólkinu gefif) mikið eptir, án þess aö rneira
þurfi aptur frá þvi að taka, en eigi að taka
þetta aptur, verður fólksstjórnin af>| steypast.
$vi meiri arft, sem fólkið sýnist að bafa af
f'relsinu, því meir nálægist það því að missa
f'relsið. jþá koma fram smá harðstjórar, sem
eru öllum þeim löstunr háðir, sem einstakur
harðstjóri hefur. Strax verður það litið, sem
eptir er af frelsi óþolandi; einn einstakur
harðstjóri bælir allt undir sig, og fólkið miss-
ir allt og þá hagsmuni með, fyrir hverja það
ljet spilla sjer.
---------H+—-------
Um Vopnafjarðar verzlunarstað.
Jar sem í „Lanztíðindunum“ 20. október
í fyrra, er ritað „um frjálsa verzlun", ermeð-
al annars á blaðsíðu 16. ávikið, hverjir verzl-
unarstaðir bjer á landi muni vera hæfilegast-
ir til, að útlendum þjóðunr væri leift að verzla
á, og er það: Reykjavík, Stikkishólmur,
IsaQörður, Akureyri og Vopnafjörður. Hvað
nú yopnafjörð áhrærir, þá er afstaða hans
til landsins tveimur anmörkum undirorpin,
fyrst: er smjörvatnsheiði austanfram, afarbá,
illviðrasöm, ógreið ytírferðar, og þar til hjer-
urn þíngmannaleið á milli brúna, og aðskilur
hún hann frá því eiginlega austurlandi, með
því Vopnafjörður er norðasti hluti þess og
einúngis ein sókn. Við hina hliðina á tjeð-
um fyrði, liggja íllfærar — en máske nokk-
uð styttri — heiðar, að lánganesi og þistil-
fyrði og samamegin fram af Vopnafyrði er
hauf/staðaheiði og dimmifjalh/arður, yfrið
lángir fjallvegir, og liggur vegur yfir þessi
fjöll, til fárra bæa á fjöllunurn, hvaðan apt-
ur er óra vegur til norðurlands. Hið annað
atriði um'Vopnaljörð eða afstöðu bans, er:
að hann liggur innaf lánganesströndum aust-
anf*am og því má kalla næstu sveit
við norðurland, en þó þannig, að hvorki norð-
eða aust - lendingar geta notað sjer af Vopna-
fyrði þá hagsmuni, sem frjáls verzlun ætti
að veita öðrumhvorjum fjórðúngsbúanna, nema
ef telja ætti 2 eða mest 3 sóknir, og sýnist
þá svo, sem austlendingum væri gjört, ógreiðt
og örðugra að nota sjer fijálsa verzlun en
öðrum fjórðúngsbúum landsins, og væri það i
rann og veru illa gjört. Hið þriðja sem gjör-
samlega mælir á inóti því, að Vopnaf. sje
uppsiglíngarstaður á austurlandi, banda öllum
eða svo rnörgum þjóðum, sem leift yrði að
verzla á Islandi, og sem algjörlega gjörir
hann óhæfann þar tilj, er: að Vopnafjarðar-
höfn vantar vatnsdýpi fyrir stærri skip en
þau, er hlaðin rista lOfóta o: 5 álnir, því
hún er með stórstraumsfjöru tæpleg 13 fóta
djúp og þartil svo lítil, að vart munu þar geta
leigið fleiri en 3 skip í senn. I sunnan veðr-
um er höfnin brimsöm og innsiglíngin er sker-
jótt, ógreið og varasöm, auk þess sem at-
kersfestar þar þurfa fleiri og sterkari en víða
annarstaðar, hvers vegna þessi höfn — af
þeim hinum löggiltu höfnum — er, þegar á
alt er litið, sú óhagkvæmasta til frjálsar verzl-
uriar á öllu austurlandi. Til frekari sönnun-
arþessu, mætti benda lesendumtil, að aðgæta,
hvað ritað er um þessa böfn, í j.redie Tlœfte
af Beshrivclsen over den islandske Kyst oy
de derværende Havne, udyivet fra det Konye-
liye Söekaart - arkiv 1821“ blaðsiðu 33. Sje
því ekki „Vopnafjörður“ prentvilla i „Lanztíð-
indunum“, þá skil jeg ekki, af hvaða ástæð-
um að rithöfundurinn hefin getað tilneínt
Vopnaf. sem líklegan fyrir útlendar þjóðir að
verzla á og hagkvæman fyrir landa vora,
en gleima Seiðisfyrði, sem liggur hjerum-
bil fyrir miðju austurlandi, ágætlega vel fall-
inn til aðsóknar frá öllu austurlands hjeraði
og enum mörgu íjörðum, sem liggja báðumeg-
in við hann, eins og líka hinsvegar að Seið-
isfjörður hefur bezta hafnarstæði, nægilegt
dýpi, og er í allan ináta eins vel lagaður til
frjálsrar verzlunar og Vopnafjörður er illa þar
til fallinn. Margir hafa í ritum og ræðum,
látið í Ijósi miklar vonir af enni tilvonandi
frjálsu verzlun, og þessir ásamt öðrum hafa
einnig lagt, misjafnt til þeirrar verzlunar,
sem nú hefur viðgengist hjer í landi í liðug
60 ár, bvað allt að vísu getur virðst til vork-
unar, en siöur hitt, að menn skuli vera að