Lanztíðindi - 25.03.1851, Blaðsíða 3

183
staö þess að til yfirniatsins í þessari sýslu
voru eiagaungu vaJdir þeir menn, er færstir
— það menn til vita — Jiafa frá blautu barns-
beini stigið fæti sínum inn í þennan hrepp,
og má af því nokkurn veginniráða, hvað full-
komna þekkíngu þeir haft hafa á gagni og
ógagni jarðanna í honum, til þess, að þeirgætu
með nokkurri rjettvísi komið því til leiðar,
að við, sem í öndverðu störfuðum hjer að jarða-
matinu, mættum í sjálfra okkar og annara
augum, álítast, fyrir athafnir vorar, sem veru-
legir meinsærismenn.
Bitað i janúarm. 1851.
Jarðamatsmennirnlr í Sijlufjrl).
AÍsent.
Fáein orð um verzlun Islendinga.
3>að vita allir skynsamir menn, að sú
verzlun 'er hverju landi hagkvæmust, sem þann-
ig er háttað, að landsmenn geti selt varning
þann, er þeir hafa aflögu, með sem liærstu
verði, og aptur fengið nauösynjar sínar, sem
þeir þurfa af öðrum að kaupa, fyrir sem minnst
andvirði. Annað sem gjörir verzlunina hag-
felda er það, að sem skemmst sje að flytja
sölueyririnn og sækja nauðsynjavörurnar, því
það gjörir búendum því meiri kostnað og tima-
töf frá öðrum nauðsynja störfum, sem lengra
er til verzlunarstaðanna. Eigi verzlunarlög
vor að vera landinu hagkvæm, verða þau að
hafa tillit til þessa hvorutveggja. — Nú er
það bæði eðlilegt og áríðandi fyrir sjerhvern
verzlunarmann, að hann vilji selja og selji
vörur þær sem hann hefur á boðstólum við
sem hærstu verði hann getur, og lika hitt, að
hann vilji gefa sem minnst fyrir varning þann
sem hann kaupir af öðrum, því undir þessu
hvorutveggja er komin velgengni verzlunar-
mannsins; en því fremur er honum þetta á-
ríðandi, sem hann liefur léngri veg að senda
sölueyrir sinn, og því lengra sem hann þarf
að sækja varníng þann sem hann hefur til
útsölu. — Afstaða Islands á jarðarhnettinum
og Qarlægð þess frá öðrum löndum veldur
því, að mjög kostnaðarsamt er að færa oss
nauðsynjar vorar frá útlöndum, og ílytja frá
oss sölueyrir þann, er vjer höfum fram að
bjóða; og ollir þetta því, að verzlunin hefur
verið og getur ekki annað en orðið arðlítil
fyrir oss, en til þess eru margar orsakir sem
einsog von er til, færstir af islenzkum al-
rnúga bera rjett skyn á.
Sá verzlunarmaður, sem getur fengið ná-
lægt sjer varning þann er selja skal, komið
honum á skömmum tíma út og fengið and-
virði hans, getur staðist við það, þótt hann
selji aðeins litlu dýrara en hann keypti, því
hann getur keypt, og selt aptur opt á ári, og
að þvi skapi sem það kemst optar í kríng,
eptir þvi inargfaldast ábatinn, þó lítill sje í
hvert skipli. En þessu er ei þannig varið
með verzlunina á Islandi, því það fer optast
svo, að þegar ein vörutegund er útgengin,
geta verzlunarmennirnir ekki vænt liennar apt-
ur, fyrr en á nærsta vori; eins er háttað
með islenzka varninginn; eptir að kaupmenn
eru búnir að selja hann i útlöndum, líður opt-
ast ár éða að minnsta kosti missiri, þángað til
þeir fá aptur vörur hjeðan frá landi, og þyk-
ist þó sá kaupmaöur góðu bættur sem fyrstur
getur komið þar vörum sinum út þó með litl-
um ávinníngi sje, og þetta með öðru fleiru
veldur því, að þeir hljóta að selja oss aðflutt-
ann varníng sinn svo miklum mun dýrara en
þeir keyptu hann, að það skiptir } eða jafn-
vel £ verðsins. Yið þenna anmarka sem fylg-
ir hinni íslenzku verzlun bætast margir fleiri.
Yegna þess vjer erum svo afskjekktir, frjett-
um vjer ekki nema einu sinni eða í mesta-
lagi tvisvar á ári hvað fram fer í öðrum lönd-
um, en verzlunarmanninum er ómissandi, að
vita þetta sem fyrst, til þess að geta hagað
verzlun sinni eptir því; hann verðurað kaupa
vörur þær, er hann hyggst að færa oss, þar
og á þeim tírna sem þær eru í lægstu verði;
eins verður hann að sæta því að selja hinar
íslenzku vörur þegar bezt er við þeiin boðið.
Hafi íslenzkir kaupmenn ekki bú og bólfestu
erlendis, heldur hjer á landi, verða þeir að
hafa fulltrúa erlendis, er, fyrir tiltekið kaup
annist um sölu ens islenzka og kaup ens út-
lenzka varníngs; þeir verða að leigja geymslu
hús, bæði fyrir íslenzku vörurnar, meðan ó-
sehlar eru, og hinn útlenda varníng, er hing-
að á að senda. Af þeim ábata sem verða
mætti af verzluninni dregst þannig alhnikið
Qe til þessa kostnaðar; þess vegna er það,
að flestir aí kaupmönnum vorum, sem ekki
eiga verzlunarfjelaga í Danmörku, taka það