Lanztíðindi - 15.05.1851, Qupperneq 2

198
til af> sveyma nieö sjer-í loptinu, f»á er hann
hættulegur og getur komiÖ mönnum í þær ó-
gaungur, sem þeir sjá ekki framúr. 3>aö er
því aunganvegin til að óvirða höf. í 3>jóðólfi,
þó jeg segi, að mjer finnist hann ekki vera
öldúngis laus við þetta vingl; hann gjörir
sjer hugmyndir um 5'ngvallafund í sumar,
sem eru ósamkvæmar reynslunni; hann bygg-
ir á því sem sjálfsögðu, að þessi fundur verði
sóktur af öllum fjölda liygginna manna í land-
inu og blandar svoleiðis 'þingvallafundinum
saman við þjóðfundinnj málefni þau sem þjóð-
fundinum er ætlað að ræða í 3 vikur eða leng-
ur, heldur liann verði rædd til hlýtar á ein-
um degi og sýnir þannig, að hann hefur ekki
rjetta hugmynd um verkefni þjóðfundarins.
En þetta hvorttveggja — skökk skoðun á eðli
Jíngvallafundarins og eðli stjórnarmálefnis-
jns — Sem lýsir sjer í hugmyndum höfund-
arins, skekkir alla skoðun hans á nytsemi
þessa fundar og gjörir allt sem jeg hefi sagt
um þetta mál, öfugt í augum hans. Fyrst
telur höf. það hlæilega ályktun hjá mjer,
að jeg skuli halda Bað mestur hluti manna á
Jíngvallafundinum muni vilja halda fram ein-
mitt þeim atriðum nefndarálitanna, sem vilja
byggja stjórnarskipun hjer á allt öðrum grund-
velli en liún hefur verið byggð á í Danmörku“
og lionum þykir þessi ályktun því hlæilegri
og ólíklegri, sem jeg í sömu greininni liefi lát-
ið það álit mitt í Ijósi, að fæstir mundu vera svo
grunnhyggnir, aðímynda sjer, að við Islendíng-
ar munum fá að búa til þá stjórnarskipun fyrir
landið, sem oss kynni að fljúga í hug, en sem
enga rót ætti sjer í því sem er eða hefur ver-
ið“. J>etta telur hann hlæilega ályktun og
hlæilega mótsögn. Hvað það hlæilega í
ályktuninni snertir, þá má höf. mín vegna
hlæja svo mikið sem hann vill ef liann hef-
ur gaman af því, en jeg er ofurhræddur um,
að fáir af þeim sem hafa lesið grein mína
verði til þess að hlæja með honum, því þar
sem jeghefi fært allarlikurt.il, að þessi stefna
mundi verða ofaná á Jnngvallafundinum, þá
hefur hann hvorki getað hrakið þær með einu
orði, nje fært nokkrar líkur fyrir liinu gagn-
stæða. Að vísu sýnisthann vilja byggja þetta
á því, sem stendur aptarlega í grein hans
„að stjórnarfrumvarpið muni verða orðið kurin-
ugt 28. júní-mán, í sumar, að minnsta kosti
forseta miðnefndarinnar {og jafnvel ritstjóra
Lanztíðindanna og að þeir muni þá geta leið-
beint mönnum á jMngvallafundinum í þá
átt sem betur gegndi“. En þetta er einsog
flest annað í grein höfundarins byggt. á laus-
um sandi Eða getur hann imyndað sjer að
stjórnin ætli að bera frumvarp sitt undir tvo
fundi? eða hver segir honuin, að forseti mið-
nefndarinnar', eða ritst. Lanzt. eða nokkur
annar hjer nenia konúngsfulltrúinn verði þá
orðnir svo kunnugir. ástæðum fyrir stjórnar-
frnmvarpinu, þó þeir þekktu það sjálft, að
þeir ættu það vist að geta fengið þíngheim á
jþíngvöllutn til að fallast á það? og hvað á
þá að aptra því, að stefnan í nefndarálitun-
um verði, eins og jeg hefi getið til, ofaná á
jýíngvallafundinum ? Heldur höf. að |>eir sem
búið hafa til nefndarálitin, sjeu allir óskyn-
samir menn, en fái einhverja æðri opinberún
á jiíngvöllum, sem leiði þá þar í allan sann-
leika ? Eða heldur höf. að inenn gjöri það að
gamni sínu að kalla sarnan 3>íngvallafund °S
ríða þángað lángar leiðir um anna tima til að
geta haft þá ánægju að kalla aptur opinber-
lega það sem þeir áður liafa látið í ljósi sem
innilega sannfæríngu sína? Eða heldur höf.
að á Jíngvallafundinn komi allt aðrir menn
en þeir sem starfað hafa að nefndarálitunum?
og aö þeir menn sem þángað koma liafi allt
aðra sannfæringu en hinir? Til þess að geta
hrakið mínar ályktanir um stefnu þá sem
verða mundi ofaná á Jíngvallafundinum,
hefði höf. þurftaðgjöra lesendum sinuni grein
fyrir þessu; en það hefur hann öldúngis leiðt
hjá sjer. Ekki hefur honum tekist betur
að sanna mótsögn þá sem hann þykist
finna í grein minni. Hann sumsje gjörir
mjer upp, að jeg hafi sagt það sem jeg hvergi
lietí sagt, að nefndarálitin væru grunnhyggn-
isleg, og þetta segir hann ríði í bága við það
sem jeg hefi sagt|, að fæstir nuini vera svo
gruiinhyggiiir að ímynda sjer, að við Islend-
íngar muiiuin fá þá stjórnarbót, sem enga rót
eigi sjer i því sem er eða hefúr verið, og þeg-
ar hann er húinn að böggla þessu sainan,
kallar hann upp og segir: og er það ekki hlæi-
leg jnótsögn, að sami maöur skuli gjöra ráð
fyrir því, að sú stefna og stjórnarskipun muni
verða ofaná og fá flestra manna meðhald, sem
hann (a: jeg) í öðru orðinu ætlar það um, að