Lanztíðindi - 15.05.1851, Blaðsíða 3

199
fæstir inunu vera svo grunnhyggnir, að f»eir
ímyntli sjer, aft henni geti orðið framgengt?
3>að yrði leiðintlaefni fyrir lesendurna, efjeg
færi ytarlega að sýna, hvernig höf. hefur feng-
ið þetta út með því, að hártoga grein mína á
allar lundir; jeg læt injer því lynda að geta
þess, að það er einsog höf. ímyndi sjer það
sje grunnhyggnislegt, sem byggist á öðruin
grundvallarreglum en stjórnarskipanin í Dan-
inörku og að hann blandar þessu saman (en
ekki jeg). Aðvísu hefi jeg talið það grunn-
hyggnislegt, að ímynda sjer, að við Is-
lendíngar munum fá að búa til þá stjórnar-
skipun fyrir landið, sem enga rót eigi sjer í
því sem hjer er eða hefur veriðj, en jeg hefi
hvorgi sagt, að nefndarálitin færu framá þetta
og höf. á aungan rjett á að draga ályktanir af
því sem jeg hefi ekki sagt. Jeg verð líka að
leyfa mjer að vekja athygii höf. á því, að
það er sitt hvað að gjöra sjer hugmynd um
það yfirhöfuð, hvaða stjórriarbót við munum
geta fengið, og að búa sjer til fast álit
um hvert atriði hennar sjerilagi og vona jeg
að þetta sje fullsannað af uppástúngunum um
hið frestanda neytunarvald konúngs, sem jeg
ekki ætla hjer að fara um fleirum orðum; og
jeg vona líka, að höf. geti af því sem um
það hefur verið ritað, sannfærst um, að það
þarf annað en koma saman eina stund úr
degi til að leiðrjetta það, sem höf segir „að
muni vera skakkt og miður liollt i álitum
manna um stjórnarskipun vora í einstökum
atriðum.“ Jaö lítur svo út Sem höf. hafi
hvorki komið á Jíngvallafund eða nokkra
aðra fjölmenna samkomu, þvi annars get jeg
ekki skilið íhvernig hann færi að búa til eins
barnalega ályktun ogþá,aðþaðsjeþvíhægra og
betra að ráðfæra sig við aðra menn, sein þeir
sjeu fleiri og það á opinberum fundi sem
stendur mest 1 eða 2 daga, um svo yfirgrips-
mikið málefni, sem fyrirkomulag á stjórn
landsins eptirleiðis hlýtur að vera; það verð-
ur þó hverjum heilvita manni að skiljast það,
að slikir fundir geta ekki eptir eðli sinu leiðt
menn til greinilegrar þekkíngar á þeim mál-
um, sem heimta talsverðan umhugsunar - og
undirbúníngs tíma, einsog t. a. m. reikníng-
ar og Qárhagur landsins og að það er því ó-
skynsamlegt að ætlast til þess, að menn fái
þar fullar ástæður til að breyta sannfæríngu
sinni, á hve veikum rökum scm húu kann að
vera byggð. Um þetta sýnist líka höf. að vera
mjer samdóma, því að hann varar þjóðfundar-
mennina við nað binda sig við nokkra vissa
skoðun á Jíngvallafundinum, eða fyr en þeir
hafi skoðað og rætt málið sem bezt þeir geta
á 5jóðfundinum“. En því eiga þá hinir all-
ir sem koma á Jíngvallafundinn aðbindasig
þar við einhverja vissa skoðun ? meiga
þeirekki einsog þjóðfundarmennirnir eiga rjett
á því að bíða með| ályktanir sínar þángað til
búið er að fullræða málið á þjóðfundinum ?
Eða heldur höf. það stapdi á sama, hvaða vit-
leysur ^íngvallafundurinn fer fram á ef þjóð-
fundarmennirnir eru svo forsjálir að binda sig
ekki við þær? Annaðhvort verður þetta að
vera meiníng höf., eða hann verður að bera
eitthvert traust til ályktana Jíngvallafundar-
ins um stjórnarrnálefnið og þá getur ekki hjá
því farið, að þær að nokkru leyti bindi hend-
ur á þjóðfundinum, sem jeghefi sýnt að hljóti
að hafa skaðleg áhrif á aðgjörðir hans.
Jeg efast ekki um, að höf. liefur ritað
grein sína til knúinn af sannri föðurlandsást,
og það er ekki honum að kenna, heldur eðli
þessa málefnis, þó honum hafi ekki tekist
betur að verja það; Jíngvallafundir geta ekki
verið til þess ætlaðir að ræða þar til hlýtar
vandasöm og yfirgripsmikil inál; heldur til að
ræða önnur smærri fjelagsmálefni og þó eink-
anlega til að vekja og glæða föðurlandsást
og fjelagsanda jog áhuga manna á almermum
mikils umvarðandi málefnum. Og með því
nú flestir muriu játa það, að áhugi vor á stjórn-
arskipun landsins sje fullkomlega vaknaður,
þá liggur það í augum uppi, að í þessu til-
liti ber minni nauðsyn til að halda Jíngvalla-
fund í sumar en endrar nær, og að hann í
sjerhverju öðru tilliti, ef hann tekst annað í
fáng en hann er fær um, hlýtur að verða
fremur til ógagns en gagns. Jeg óska, að
sjerhver sannur föðurlandsvinur taki þetta mál
til íhugunar hlutdrægnisIaust|ogjeg vona, að
hann með ýtarlegri umhugsun komist til sömu
sannfæríngar og jeg.
t „Lanztiðindunum“ Nr. 44 og 45 stend-
ur enn ritgjörð nokkur um jarðamatið, og á
hún, eptir undirskriftinni, að vera samin af