Norðri - 31.07.1853, Síða 4

56
svo nefnt gustnkaverk, a?) selja auíiugum mönnum frá öíir-
,um löndum gripi sina me?) betra ver<5i enn löndum sínum;
jpessu mun {>ó í þetta skipti vera svona háttaí); en jþaí)
getur, ef til vill, veri?) af því, aí) þeir hafl vilja?) hæna hina
ókunnu menn aíf sjer, ef aí> þeir þess heldur kynuu ab koma
hjer optar, — og þaí5 er vel ef svo er, heldur enn hitt, a'b vilja
okra hrossum sínum dt vií) þá af löndum sínum, sem einn
er ltostur nauílugur a% kaupa þau; en þó ekki ætíí) hefím
audvirþií) á rei?)um höndum, þá er þaí) dírkeypt umlfting
um lítin tíma, aí) selja hrossi?) frá 2. til 4. spesíum dírara enn
ella, auk hins, sem pab er gagnstætt venjunni hjer um sölu
á öfjrum skepnum, sem optast eru seldar og keyptar meí)
sanngjörnu veríii; — e(ja af jjví, aí) Islendingar ekki hafa átt
því aþ venjast, svo aí> öldum hefur skipt, aí) eiga tal og
kaup viþ a?)ra enu Dani, og hafi þess vegna ekki komií) sjer
aíi því, aí) segja Jóni Bola frá, aí> þeir f rauninni væru ekki
áuægílir me?) þaí> verí), sem hann nú vildi gefa fyrir hrossin,
og hali því láti'í) þau laraí þetta sinn, en hugsaí) honum, ef
optar kæmi, þegjandi þörflna; eí)a af því, aij vjer erum vanastir
vií), þá eigum kaup viþ útlenda menn, a?) vara vor sje af þeim,
eu ekki sjálfum oss metin til veríls; líka þab, aþ samtök og fjelags-
skapur, sem nú hefþi átt aþ vera viþ sölu hrossanua, eru hjer á
iandi í flestu tilliti ókunn, ámóti þvfsem þauföþrum löndum
eru sálin og aflii) nálega í öllum fyrirtækjum og framkvæmdum.
(Framhaldiþ sfíar).
M a n n a I' á t.
Ma&ur er sagt dáife hafi voveiflega í Reykja-
vík, nefndur þórbur borgari; hafbi hann fundizt
þar undir svo nefndum Arnarhóls klettum vib sjó.
Nokkrn síbar hafbi og orbib snöggt lim unglings-
mann ab austan í Rcykjavík; hafbi sá verib í för
meb sjera Markúsi sál., þá er hann lagbi fyrst af
stab ab heiman, og er sagt. ab unglingur þessi
hafi verib sonur amtmanns sál. Bjarna Thoraren-
sens, Skúii ab nafni frá Móeybarhvoli. Mabur
hafbi og orbib ný skeb brábkvaddur í Sæmundar-
hlíb í Skagafirbi. Hinn 24. d. þ. m. ljezt prest-
urinn sjera Gunnar Gunnarsson á Laufási, eptir
nokkra sjúkdómslegu, hálf áttræbur ab atdri.
Ekki er ab vita ab hverju barni gagn verbur.
I næstlibnum desembermánubi vildi svo til í Parísarborg,
ab unglingur nokkur, ab nafni Julien, var tekinn höndum
og settur í varbhaid ^jrir þab( ab l^nn varb uppyás pb því,
ab hafa selt svikin pening. Eigi ao sí?ur tókst honum þó
ab .^anna síkn sína, og vib rannsókn þessa varb kunnngt,
hvernig æfl hans ab undanföruu hafbi verib háttab. Airib
1845 var hann til heimilis í fylkinu Bretagne; hafbi hann
þá misst foreldra sína, og var nú kominn til bónda gins, er
ljet hann gæta nanta sinna. Lærbur mabur, er átti ferb
sína um fylki þetta, hitti sveininn, þar sem hann var meb
nautiu á heit, heilsabi upp á hann, og tók þegar tali vib
hann, og undrabi jafnskjótt, hve einarblegur hann var £ svör-
um sínum, og hve gáfulega honum fórust orb; hanu ræbur
af tali sveinsins, ab hann muni hafa iagt stund á reikning
og einkum mælingarfræbi; maburinn tekur því til ab spyrja
hann, og segir honum nú ab leysa úr ýmsum þungskildum
spurningum, sem hann og gjörbi, án þess þú lengi ab hugsa
sig um; ab þessu húnu tekur herramaburinn sveininn meb
sjer, fær hann lausan frá húsbónda hans, og fer nú meb
hann heim meb sjer, og elur föburlega önn fyrir honum, og
varb góbverk þetta brábum ávaxtarríkt; því sveinninn gat
þegar farib ab verba fústurföbur si'num meb ýmsu móti til
mikillrar abstobar. En þab leib ekki á löngu ábur myrkva
dró fyrir þessa hans glebi - og framfarasól; því fóstri haus
varb nú brábkvaddur, og vesalings drengur þessi stúb nú
uppi munabariaus bg ver farinn enu ábur, og átti sjer áú
hvergi hæli^ von.
Hanu sá nú fram á, ab sjer ekki hentabi ab nema ieng-
ur stabar í hinni iuiklu Parísarborg, sem var honum rjett
eybimörk, þareb haun brábum mundi deyja út af í hungri
og klæbleysi; ráfar samt aptur og fram í borginni, þar til
hann kemur sjer fyrir sem ljettadrengur hjá múrara einum.
Nokkru síbar bar svo til, ab ýmsir bygginga - og verkmeist-
arar áttu fund meb sjer hjá múraranum, um vatnsveitingar
gegnum hæinu, og ýmisleg virki og áhöld, er þurftu þar til;
út úr þessu spannst kappræba mikil millum meistaranna.
Múrarinn stób- hjá og heyrbi lengi á dæluna, þangab til hanu
segir: brjótib þjer nú ekki lengur heilann um þetta, því jeg
vona ab ljettadrengnr einn, sem hjá mjer er, muni bráburn
geta leyst úr vafaspursmáli þv£, er ybur ágreinir um, og þjer
fáib ekki úr rábib. Hann lætur nú kalla á sveininn, sem
kemur ab vörmu spor'i, og nú er honum sagt hvab um sje
ab vera^ ug ágrcinmg^rjnn lagbur undir úrlausn hans, og
rjett á augahragbi var hann húinn ab’ rába gátu þessa, svo
ailir úudnibust sem vibstaddir voru. Meisturunum kom því
^jafnskjótt saman um, ab þab múndi sannarlegt gubsþakka-
verk, ab hjálpa unglingi þessum til menhta, og ritubu hlut-
abeigandi fylkisstjóra um, ab honum yrbi veittur naubsyn-
legur styrkur. — Fáum dögum seinna kemur svarib, og er
þab þá:' ab sveinninn fyrir þab fyrsta skuli fá sjer til upp-
eldis og menntunar 1200franka, eba 425 rbd. á ári hverju.—
þab; má nærri geta, hvprt drengurinn ekki gladdist vib fregn
þessa, og byrjabi hann nú þegar ab nema v£iindi, og var sagt
þá seinast frjettist, ab framfarir hans gengdu allri furbu.
Eibur Frakka hljúbar þannig: Jeg sver stjúrnarskipuniuní
hlýbni og keisaranum hollustu.
Leibrjettingar á helztu yillum í 12. blabi.
46. hls. 1. d. 20. 1. a. ö. þær 1. þar. 47. bls. 2. d:
23. 1. a. n. 64 1. 54. 47. bls. 2. d. 21. 1. a. n. vantar:
1. apri'l. 48. hls. 1. d. 14. 1. a. o. 15- 1. 14. 48. bls. 1. d.
20. 1. a. n. San Sagramento 1. Sakramentos.
Útgefendur: B. Jónssun. J. Jónsson.
Prentab £ prentsmibjunni á Akureyri, af H. Helgasyni.