Norðri - 16.04.1855, Blaðsíða 4

36
fnjf.Iegar bækur og ritgjörbir, scm líkur eru
til ab gángi út. Fela má nefndin umsjánar-
manní prentsmibjunnar, ab gángast fyrir sölu
og útsendíngu bóka þessara, sömuleiMs rit-
stjórn tímarits, o. s. frv.
9. Stjórnarnefudiu skal kjósa formann og fje-
hirbi af sjálfri sjer, en ábyrgb á fje prent-
smibjunnar skal hún þó öll hafa í sameiníngu;
A ári hverju skal hún halda 3 abalfundi, hinn
fyrsta skömmu eptir nýár og svo vor og liaust;
þar aíi auki skal hún halda svo marga auka-
fundi sem þurfa þykir. Verbi nefndarmenn
ekki allir á eitt sáttir, ræfeur atkvæíiafjöldi
úrsliti mála, en sjeu atkvæ&i jöfn, ræíiur at-
kvæbi formannsins. Ekkert má nefndin af-
rába á fundi, ef færri en | nefndarmanna
eru viistaddir.
10. Stjórnarnefndin skal árlcga semja og láta
prenta skýra reiknínga yfir tekjur og útgjöld
prentsmiéjunnar; sömuleibis ágrip þess, scm
gjörist á abalfundum liennar; skal þar eink-
um skýrt tekib fram, ef nefndarmenn grcinir
á f einhverju máli, og geta þess, hverjir eru
meb eba móti.
11. Komi þab fyrir, a?) ágó'a prentsmifcjunnar
verbi skipt milli sýslnanna í amtinu, þá skal
stjórnarnefndin senda þab fje sýslunefndun-
um. Einnig skal hún kvefcja sýslunefndirnar
til ab safna þeirn fjestyrk, sem sýslurnar kynnu
ab þurfa, au leggja prentsmi&junni, o. s. frv.
12. Sýslunefndirnar skulu í öllu vera stjórnar-
nefndinni til abstobar; annast sölu á bókum
þeim, sem þeim eru sendar af stjórnarnefnd-
inni eba umsjónarmanni prentsmibjunnar, og
prentabar hafa verife á kostnab hcnnar, en fái
fyrir jöfn sölulaun og aferir; þær skulu vera
í útvegum um handrit og senda þau sljórn-
arnefndinni meb áliti Sínu um þau; gefa stjórn-
arnefndinni athugasemdir um þab, er hún ósk-
ar, eba sýslunefndunum þætti sjálfum betur fara
í stjórn og umsjá prentsmifju málefnanna.
Taka skulu þær móti ágóba prentsmibjunnar,
þegar honum verírnr skipt milli sýslnanna, og
sjá um au honum verbi varií), eins og sýslu-
búum þeirra kemur saman um; cins skulu
þær jafna nibur, og sjá um greibslu þess fjár,
sem almenníngur kynni ab þurfa a& leggja
prentsmifejunni til styrktar. Ab öbru leyti
skal liverri sýslunefnd heimilt, a& setja sjer þær
reglur, er henni þykir vib eiga.
Meb því ab oss þykir nú tími kominn til þess,
ab skipulag komist á stjórn prentsmi&ju vorrar,
þá viljum vjer a& lyktum skora á hina hciíruuu
prcntsmifejunefnd, scm nú cr, afe flýta fyrir þessu
máli sem mest má verba. Vjer getum ekki sjeb,
afe lög prentsmifejunnar verfei reglulega samin og
samþykkt, nema af mönnum, sem almenníngur kýs
til þess. Kosníngar þessar ættu því afe geta far-
ife fram hife allra fyrsta. En mefean þetta mál er
þannig f undirbúngi, vonum rjer, ab setn flestir
reyni til afe skýra þafe fyrir sjcr, og láti álit sitt
um þafe í ljósi, þeim til leifebeiníngar, sem scinast
leggja smifesliöggií) á þafe.
Prentsmiðjan.
Vjer sögfeuin frá því í seinasta blabinu efea
bls. 29., ab nýlega væri uppfundin í Kaupmanna-
höfn, af Söreusen rtokkrum, blefeslu- og sund-
urlesturs - vjel eba maskína, sem mcfe 2. manna
hjálp getur afkastab 5 manna verki. J>ab vari
því líklegt, ab eigendur prentsmibjunnar hjerna
vildu kosta kapps um, ab leggja fje satnan
til þess afe geta eignast ltana, og ab minnsta
kosti ætti forstöbunefndin ab komast eptir, hvab
slík verksmíbja mundi verfea dýrkeypt og kljúfa
þar til þrítugan hamarinn, ef unnt er, ab fá
hana sem allra fyrst, og jafnframt ritgjörfe þá,
er verksmifejumeistarinn samife hefur, og komin
e'r á prent, um hvernig eigi ab færa sjer liana
í nyt; jafnvel þó vjer hyggjum, afe þab mundi
hafa verib bezt og enda óhjásneybanlegt, efprent-
smibja vor hefbi og getab stabib af sjer þann
kostnab, ab fá Ingimund prcntara rorn til þess
afe fara snögga ferb mefe skipi, er færi irjeban
snemma sumars til líafnar og þaban ab kulla
híngafe um hæl aptur, til afe læra hvernig vjel
þessi ætti afe brúkast, og fleira er prentstörf á-
hrærfei og ómíssandi er orfeib ab vita, — en hann
mundi fljótt fá numife, scm, afe cins libugt
tvítugur, er furfeanlega vel afe sjer, hagsýnn og
leikinn í því, er Iionum hefur geíizt færi á ab
nema og sjerílagi vib prentstörfin, og nú orfeinn
öldúngis ómissandi, — eba einhvcrn hans jafn-
íngja hjer vife prentsmibjuna. Honum er því gjört
rángt til, ámefean hann ekki fær 250 rd. laun um ár-
ib, og því heldur, sem honum var bofein þessi upp-
hæfe, ábur hann fór afe sunnan, til þess afe vera þar
kjurrum vife prentsmifejuna. Prentsmifejunefnd-