Norðri - 01.10.1856, Blaðsíða 6

73
þeir þtirfi aft liugsa um blessaSan kaupmanninn
sinn“! Aptur má telja þai) kaupmönnum til lofs,
aí) þeir eru hjálpsamir mei) ab miíila bæjarbóum
nokkru af kjötinu, án þess þeir hafi neinn
hagnab af því.
Tid Langancs 22. ágnst 1S.>4.
1. Mitt á bláum marar bylgjum staddur
mæni jeg ennú til þín, fóstra kær!
af forlaga kaldri skiþun kvaddur
keppist þó ab veria langtum fjær.
Hreint forgeíins harma dylja reyni
þá hverfa lít frá tárum skyggbri sýn
þig, sem æ frá ungdóms blautu beini
barst og nærbir mig á skauti þín.
2. þegar fagra fjallatinda þína
ab fullu og öllu hylur bólginn sær,
glöggt eg finn ab gebstillinning mína
gripib svo sem einhver leibsla fær.
Spurning þessi vakir mjer á vörum,
von og ótti hvar um þrætast á:
Hvort mun samvist okkar fullt á fnrum?
og fyrsta og hinnsta skilnaö hjer ab sjá?
3. Hvurt mun jeg þar háir bobar freyba
hitta minn þann síbsta værbar stab,
eba dögitm æfi minnar eyba
útlægur frá þjer, — jeg veit ci hvab —
Skal jeg eiga í skauti systra þinna
skila mínum síbstu leyfum hjer,
og svo djúpt í ibrum landa hinna
eptir bíba því, er síöar sker.
4. Nei, jeg vona, vil og bib jeg fái
ab vitja þín, mitt kæra fósfurland!
þótt jeg hinna sælukosti sjái
sinni mínu traubla breytir grand.
þótt um tíma verbi jeg fjærri vinum,
ab vinsemd ekki — heldur bara’ ab sýn,
óska jeg þú, en ekki neitt af hinum,
allra síbast geymir beinin mín.
5. Bezta fóstra, míu og bræbra minna,
meban tími lifir þinn og vor,
blessist fjöidinn fóstursona þinna,
farsæld aubgi sjerhvert þeirra spor!
Já, á meÖan land og þjóÖin lifir,
lifi tími heilla og farsældar!
Herrans blessun hvíli jafnan yfir
hverjum einum, sem ab byggir þar!
6. Forlaganna stríbur rennur straumur
meb ströndum bröttum dimmrar hjervistar
og tíÖura hvcllur tilfcllanna glaumur
tvístrar því, er ábur saman var.
Mig f burtu bera vindar stríöir
á bylgjum ólgnum hverfur sjón inndæl.
Missi þínum mikib þó jeg kvíÖi,
jeg má ei bíba Iengur, vertu sæl!
J. !TI.
Mannalát.
29. ágúst næstliöinn andabist einn hinn bezti
og aÖ maklegleikum vinsælasti höfbingi hjer á
landi, Hannes Ste'phánsson Stephensen á Ytra-
hólmi, prófafstur í BorgarfjarÖarsýslu. Ættmenn
hans margir liafa lengi verib prýbi lands vors og
miklir höfbingjar, en engan þeirra þekkjum vjer,
sem var jafnvinsæll honum, og enginn hefur af
þeirri ætt verib slíkur þjóbvinur sem hann. Hann
var aÖ allra rómi einhver hinn bezti og þjóöholl-
asti þingmaöur, og gegndi forsetastörfum á al-
þingi, og fórst honum þab allt ágætlega. Yjcr
vonum ab þjóÖóIfur, sem hægt á meb ab fá ab vita
þau atribi, er bæbi snerta hib elskulega heimil-
islíf hans og hin opinberu störf, er hann tók þátt
í, muni lýsa því betur en oss. er unnt aÖ sinni.
Hjer á Akureyri sálabist fyrir skömmu Lárus
timburmaöur Jónsson, ungur mabur og efnilegur.
(A b s e n t)
Ura fráfall stúdents og alþingismanns Gntt-
orms Tigfússonar á Arnheiðarstöðnm, er and-
aðist hinn 14, september 1856,
Eptir allþunga banalegu nokkuÖ á þribja miss-
iri hvíldi guÖ hann nóttina milli hins 13. og 14.
dags næstliöins septembermánabar, 52. ára gamlan.
þenna síbastnefnda dag voru auk læknis G. Hjálm-
arssonar nokkrir fleiri helztu vinir hins framlibna,
bæbi innan - og utansveitar, nálægir á heimili hans;
og flutti þá þegar fornvinur lians, prófastur sjera
Stefán Arnason á Valþjófsstab til hans skilnabar-
kvebju. Mánudaginn liinn 22. september var lík
hans hafib út úr húsum þeim, þar sem gub hafÖi
svo lcngi og farsællega blessab hann, en líka Iát-
ib hann kenna þar á raunum lífsins, einkum heilsu-
bresti og ástvina missi, er hann — auk sinna sælu
foreldra, hafbi þar orbib aÖ sjá á eptir, hálfvax-
inni efnilegri dóttur og 2 ástríkum ektakvinnum,
hverri eptir abra — sjálfur ábur fyrri legiÖ fleiri
stórlegur, varla úr rekkju risiÖ eptir ab seinni
kona hans ljezt í fyrra sumar, er hún nokkru áb-