Norðri - 01.11.1856, Blaðsíða 3

83
ab stjórnin bannabl 5Uuœ íslendingum a& selja jar&-
ir sínar frönsku stjórninni cba hennar erindisrek-
um, og ab hún afhendi þeim ekki Island, hva&
sem í bo&i sje, Islendingar ytra feildu nú upp-
ástungu herra Repps á fundi, svo þa& er vonandi,
a& þessi hlæilega bænarskrá komist ekki lengra.
þa& var einhver hin óskanlegasta og e&Iilegasta
aflei&ing frjálsu verilunarinnar, a& útiendar þjó&-
ir, sem í svo mörg ár hafa sent hingaö undir land
fjölda skipa til fiskivei&a, notu&u sjer frjálsu verzl-
unina til a& setjast hjer a&, taka þátt í verzlun-
inni hjer, og bæta úr þeim óhag, er þeir hafa
haft af því ab vera útiloka&ir frá a& mega þurrka
afla sinn á landinu, og vjer þekkjum engi lög, er
banni þeim a& kaupa eignir af Islendingum, ef
þeir vilja selja, og a& setja sig ni&ur sem borgarar
f landi voru, hvort sem þeir starfa a& kaupskap
e&a fiskivei&um. þ>a& er au&vita&, a& vjer getum
lært miki& af þessum útiendu þjó&um, í dugna&i
og kunnáttu í ýmsum greinum, og teljum vjer
þa& ekki me& ska&a vorum.
þ>a& einasta, er stjórnin vir&ist þurfa f þessu
efni, er a& leyfa Frökkum a& sigla beinlínis til
Dýrafjar&ar, án þess a& þeir þurfi a& sigla á hina
6 sta&i, sem getur í verzlunarlögunum, og a& hún
gjöri þa& a& skilyr&i, hvort sem Frakkar setjast
þar ni&ur márgir e&a fáir, a& þeir gangi undir
landslög. Ef a& margir Frakkar settust þar a&,
þyrfti reyndar a& styrkja lögreglustjórnina, svo
a& ekki þyrfti a& óttast, a& þeir gjörbu nokkrar
óspektir, því eptir því sem sagan í þjó&ólfi um
slaginn vib Bjarna segir, vir&ist hætt vib, a& kot-
bændum þættu þeir ríkir í hjera&i. Kostnab all-
an, sem þyrfti til a& halda lögreglu vi&, ættu þeir
sjálfir a& bera.
Vjer höfum minnst á þetta málefni, því a&
vjer vildum ekki ab þa& sýndist, sem vjer Islend-
ar værum svo hræddir vi& hinar eblilegu afleib-
ingar verzlunarfrelsisins, a& vjer færum a& bi&ja
stjórnina a& bægja útlendum þjó&um frá iandinu,
þvf henni mætti vir&ast þess konar bæn undar-
leg, þar sem allir Islendingar í svo langan tíma
hafa samhuga beifest eptir verzlunarfrelsinu, og
ef hún færi a& taka þessa bæn vora til greina,
væri þa& ekki nema til a& bera a& oss böndin
aptur. Sú eina ástæ&a sem oss vir&ist móti því,
a& stjórnin verfei vi& þessari bei&ni Frakka, hef-
ur cnn ekki komib fram og hún er sú, hvort
ekki sje hætt vi&, ef a& Frakkar tækju mjög a&
auki fiskivei&ar sínar hjer vife land, a& þeir mundu
draga til sín alla fiskverzlunina, þar e& englnn
gæti keppt vi& þá, og taka svo sjálfir a& flytja fisk-
inn til Spánar og spilla þar markabi fyrir oss.
(A & » e n t).
þa& er gle&ilegt a& sjá og vita framfarir í
dugna&i og kunnáttu f góbum og þarflegum fyr-
irtækjum á föburlandi voru, og þegar þess kon-
ar fyrirtækjum er haldife áfram me& sta&festu og
hyggindum, er þa& ætíb árei&anlegt, a& þau geta
átt sjer langan aldur, og or&i& landinn til hins
mesta gagns og sóma, þegar fram lífea stundir.
Á&alatvinnuvegir íslendinga eru eins og allirvita
fjárrækt og fiskiveibar. Til þess afe bæta fjár-
ræktina er Iandsbúum einkum nau&synlegt a& kapp-
kosta a& auka grasvöxtinn, og gjöra allt til, a&
heyskapurinn ver&i sem raestur, og gangi sem greib-
ast. En til þess f annan sta& a& efla fiskiveife-
arnar er landsmönnum einkum árf&andi, a& efla
og tryggja sem mest mega þeir skipaútbúnafe sinn
og önnur vei&arfæri, því eins og máltækib segir,
a& „svipull er sjóarafli“, eins er jafnan hættara
vib, afe sjómenn ver&i fyrir snögglegum skö&um;
og þa& er tilgangur rainn me& línum þessum a& vekja
athygli manna á því, hvernig þeir menn, er stunda
hákarlavei&ar hjer ura Norburland, sein hafanúá
seinustu árunum reynzt mjög arösamar, gætu gjört
þann atvinnuveg sinn svo óhultan, a& þeir legg&u
ekki árar í bát, þó einhver óhöpp bæru a& höndum.
Ilákarlavei&unum liefur farife svo fram nú á
fáum árum hjer í kringum Eyjafjörb, a& þa& sýnir
berlega hverju dugnabur og kunnátta fá orkafe, þó
ekki sje fjárafli mikill, þegar byrjafe er. þa&
er ekki langt a& minnast sí&an menn komust ekki
lengra en 10 til 12 vikur undan landi eptir há-
karlinum, og fengu jafnast eigi meira en 20 til
30 kúta í hlut, eba tæpa lýsistunna yfir vorib;
því afe ekki varfe róib nema þegar bezt var ve&-
ur, og þa& gjör&u ekki nema sárfáir menn í heilum
vei&istö&um, en nú sýna blöbin, hvernig þetta hefur
gengi& þessi seinustu árin, og er vonandi, a& því
fari ekki hnignandi.
þa& sem mjer vir&ist mest árí&andi til þess a&
tryggjaþenna atvinnuveg er þa&,ab allir sem stunda
hákarlavci&ar hjer um svæ&i í kringum Eyjafjörb
og í Siglufir&i og Fljótum, stofnu&u einn e&a fleiri
sjó&i til þess a& bæta þcim a& nokkru leyti, er
yrbu fyrir stórsköbum; því fyri mörgitm er svo
ástatt, a& mesta og verulegasta eignin er í skip-