Norðri - 16.01.1857, Blaðsíða 6

6
göflum ganga, ef aí> vjer heríum ekki lögin af
háskólakennurunum dönsku, sem þeir nú bera
slíka staklega lotningu fyrir, eins og [>eir væru
nærri því uppspretta allrar vizku. Jeg held þú
brosir þegar þú letst, ab þeir eiga aíb vera stál-
baka&ir í íslenzku allir lögfræbiskennendurnir ytra,
þar sem þó enginn þeirra mun vera bænabókar-
fær í henni, ellegar þegar þeir á þinginu eru ab
gjöra h;:nn Arnljót okjtar aö þúsundþjalasmib-
svona öldungis upp úr þurru. Vjer urbum þess
núvarir, hversu rjetí, ÓVÍlhalIt og rækilega hann
• Larsen ritafci í fyrra um stöfcu Islands í ríkinu,
þar sjáum vifc hversu holl lagakennslan vifc há-
skólann er oss Isiendingum, ef vjer tækjum öll
orfc hans gófc og gild, og Jón Sigurfcsson heffci
ekki gjört barn í söguna fyrir hónum. Vifclíka
mundi nú verfca sjerstaka kennslan í fslenzkum
lögum vifc háskólann, ef dönsku prófessorarnir
ættu afc fara afc kenna þafc; og þó afc konungs-
fulltrúinn heffci ekki mikinn gáning á þjófcernis-
andanum, sem mundi verfca í íslenzka lagaskól-
anum, þá segi jeg fyrir mitt leyti, afc jeg hefi
ekki betri trú á þeim þjófcernisanda, sem slík
kennsla vifc háskólann getur komifc inn hjá lög-
fræfcingunum, ef afc þeir festa trúnafc tá hana.
Jeg er öldungis sannfærfcur um, afc í lagaskóla
lijer á landi mætti, mefc helmingi minni kostnafci
búa cmbættismannaefni helmingi betur undir em-
bætti hjer á landi, á helmingi styttri tíma heldur
en til þess þarf afc lesa lög ytra. þetta kann
nú afc þykja gífurlegt.
þafc var ein afcalástæfcan, er höfö var á móti
gagnstætt skyldu sinni, enda gat hann ekki sjefc af henni,
og sf afc Genevieve tók afc reyna afc sanma eins og múfc-
ir hennar haffci kennt henni, hjá einhverri saumakonn í
bænuni, þá haffci hún eugau frifc fyrir þeirri hugsun, hver
mundi sjá um Maurice, búa til mat hans, og þjóna hon-
um, og olli þetta allt saman, afc þau urfcu afc vera sam-
au hvafc sem í skærist.
þanuig börfcust nú tvíbnrarnir fyrir líil sínu, þangafc
til ríkur bóudi aumkvafcist yfir þan, og tók þau bæfci f vist
hjá sjer, því hann komst vifc af hinni staklegu elskn, er þau
báru hvort til annars, og þan ljetn sjer lynda hverja helzt
skilmála sem þeim voru bofcnir, þegar þau fengu afc vera
saman á einti heimilí.
Hjer leifc þeim nú mjog vel í 2 ár. Maurice haffci nóg
afc gjöra á þessu stórbúi afc smífca og gjöra vifc akur-
yrkjuverkfærin, sem var handifcn hans, og stundnm gekk
haun líka afc verki mefc öfcrnm mönnutn, en systir hans
stofnun lagaskólans, afc embættin væru svo fá,
afc lögfræfcingarnir yrfcu of margir í þau, og mundu
þeir svo verfca lagasnápar, og siga alþýfcunni upp
á móti yfirvöldunum, cfca afc öfcrum kosti mundu
svo fáir fara í þenna skóla, afc okki væri kost-
andi upp á hann. ílenni var nú hrundifc allvel
þessari ástæfcu, en þó þótti mjer líka mega til-
færa þafc, afc öll naufcsyn er á, afc allir umbofcs-
menn hjer á landi vissu nokkufc í lögum, og víst
mætti búast vifc því, þegar kostnafcurinn væri ekki
meiri afc læra lögin f þessum skóla en gjört er
ráfc fyrir, afc merin mundu læra þar Iög til afc
standa nær til afc í'á umbofcin, þó afc launin sjeu
lítil fyrir störf þeirra, og ættu þeir þá hægra
rnefc afc standa í sporum sýsiumanna, þegar á
þarf afc halda.
þafc var nú f þessu máli eins og svo mörgum
öfcrum, afc mest var fyrirstafcan mefc kostnafcinn.
Nefndin stalck upp á afc láta alþing jafna kostnafcin-
um nifcur á landifc, ef hann fengist ekki hjá stjórninni,
en þá ruku sutnir upp til handa og fóta, og hjeldu afc
stjórnin mundi verfca bálreifc, og baldaafc íslendingar
vildu draga völdin úr liöndum sjer, og þetta væri sama
og heimta afc alþing fengi afc ráfca skattgjaldslögum.
þessi hræfcsla í þinginu er hálfkímileg, þegar þafc
er botifc saman vib þafc, sem nefndin í fólksþing-
inu danska, sem sett var til afc skofca fjárbags-
lögin, fór fram á vifc dómsmálastjórann, afc henni
þækti æskilegt, afc alþing fengi valdtil
afc ákvefca um inngjöld og útgjöld af
Islandi, og hann tók þessu vel. þafc varfc nú
samt ofan á, sem mjer einnig virfcist rjettast, afc
haffct nóg ab gjöra vifc heimastörf, og þroskafcist hún Tel
og Tar hin glafclyndasta stúlka. Vinnan varfc fieim ljettari,
þegar þan gátu sjest elnn sinui á dag, og þegar þau sátu á
brekkubarfci náiægt bænum á snmarkvöldin, voru þau svo
sæl og ánægfc, afc þau óskufcu einskis meira, og hugsufcu aldr-
ei um afc tíminn og rauuir mnndu breyta þessari yndislegu
stuudu.
En vegur þeirra, sem uunast, er ekki ætífc sljettur.
þafc var uppskerutími í Beauce, hinn mesti annatfmi,
þegar allir ungir og gamlir starfa af alefli. Ma-urice var
einlægt fyrstur manna á akurinn, og gekk seinastnr frá verki.
þó afc hann væri ekki sterknr, var hanu þó hinn liprasti
mafcur afc verki. Eitt kvöld var hann afc keppast vifc afc
setja toppknippi á háan kornstakk, og festa þafc, því storm-
ur voffci yflr mefc regni, og eldiugar voru farnar afc ganga;
þá lanst allt í einu eiu eldingiu hanu nifcur af stakkiuum
mállausau og tilfluniugarlaasan.