Norðri - 15.09.1857, Blaðsíða 7

» ni(5ti liverju [iií, er spillir má!i voru, án ]iess ab i
aui'ga andlega liugsun vora, er breytir skírnarnafni j
voru, án þess aib gjöra oss í neinu nienntabri eba !
kurteysari cn vjer erum, þó nienn, ef tii vil1, haldi
at> svo muni verfea. Er það þá veglegra, ab Iiny^fa
set» aptan vi& nafn sitt, eba heita einbver dal-
Htr eba staður en kristilcgu skírnarnafni sfnu?
Ekki Iiafa konungar auknefni, og kennd r cru þeir i
vib föbnr sinn eba ættarröb konunganna; ekki cr |
þab í ganila eba nýja testamentinu ; og ekki gjörbu
fornmenn vorir þab heldur. í>ab er eptirtektarert
ab byskupar vorir og konur þeirra hafa ab minnsta
kosti allt til þessa tínia vcrib kallabir skfrnarnafni
sínu, og hefur þab eflaust ekki verib af virbing-
arskorti; ab ininnsta kosti heyrbum vjer aldrei hina
nýlega dánu, mestu og merkustu konu íslands,
tveggja byskupa ekkju, kallaba annab en frú Val-
gerbi. þab er reyndar enn ekki komib svo illa,
ab þessi ósibur sje kominn til muria inn hjá al-
þýbu eba prestastjett vorri; þab cru einkum kaup-
stabarbúar og hinir æbri embættisnienn, er kepp-
ast vib um þetta; og lieyrt höfutn vjcr, ab Bjarni
skóiameistari Johnsen sje nú búinn ab kenna öll-
tim skólapiltuni ab gegna, þegar hann hnýtir sen
vib nöfn febra þeirra. ]>essi kaupstabasibur er
iuí orbinn svo ríkur, ab þeir sem cinlægt hafa
nefnt sig og skrifab nafn sitt á íslenzku, og aldrei
ætlab eba viljab eignast þetta dýrmæta attarriafn,
komast ckki upp fyrir mobreik: Pjetur Pjeturs-
son, Jón Sigurbsson, Arni Helgason kalla s;g þetta
og skrifa, £n þó kallar Rcykjavfk þá Petersen,
Sivertsen, Heigesen; og ef ab þe;r sleppa meb rjett
nafn, þá sleppa þó ekki konumar þeirra; þær
mega til ab heita frú Petersen, o. s. frv. þau
ár, seni ritstjóri Norbra var í Kaupmannahöfn, köll-
ubu þó Danir hann Skúlason, en á Akurcyri fær
hann varla fólk til ab kalla sig annab enn Skulesen,
og því síbur Svein eins og liann var tkfrbur.
Ábur en vjer skiljumst vib þetta efni, viljum
vjer einnig geta þess, ab þab fer mjög í vöxt
hjer á landi ab gefa börnum tvö eba þrjú nöfn,
og miklu íleiri útlend en ábur hcfur tíbkast, og
álftum vjer þab líka aldarspjöii. Einna liblegast
er þó nöfnunum komib fyrir, þegar farib er ab
skíra börnin meb tveimur ættarnöfnum; þannig
minnir oss ab „organistinn“ f Reykjavík, P. Gub-
johnsen eigi tvo sonu, sem eru skírbir Pjetur Hav-
stein Gubjohnsen og þórbur Sveinbjörnsen Gub-
johnsen, viblíka og bændur á Jótlandi láta heita
Ilans Jensen Lassen, o. *, frv.
Og þá cr nú hitt atribib titlatoeib:
cr nú ekki svo gott «n^* sejrja í stuttu
mdH, kva?) titlatog sje, og vjer getum þab ekki
vel nema mcb því aí) tilfæra fyrst vísu um þab
cfni eptir þorldk J>órarinsson, því þó ab vjer sje-
um honurn nú ef til vill ekki samdórna, þá er þó
stef hans nóg til aí> sýna, ah þeir titlar sem nú
cru haffcir, eru ckki af inniendum rótum sprottn-
ir. Ilann kvcfeur svo:
Titluin tfhir auriA,
telja má hib sauna;
kljenar virktir kanna
kvehjnr fornaldanna.
Virí)uglegum herrahjet
hátitill konganna.
F r ó m u m h e r ra lýfcur IJefc
lesinn b jskup an n a.
líeiburleguin hvervetna
heilsan mundi prófasta;
Sæmilegutn sarntlcga
s ii k n a r h i r í) a r a n n a.
Góftum bóndn gafst kvelbja,
g i 1 d u m k 1 n u s t u r h a 1 d n r a,
airnsöm um Öfringja(?)
nndir þingstólanna. —
Nú er segg og svanna
sett tim vcldi fauua
titla rnanna
til spanna
trónanna.
Margfalt eíila
niakar se^la
iniblung6 höfí'inganna.
Skauzt veletJla á skj«vina
6 k i 1 d i n g s markettanna.
Oss þykir nú reyndar vanta mikib í tiltatogib
af því ab svo fátt er upptalib, cn vjer ætlum
oss nú ekki — af því vjer erum heldur ekki ein-
valds konungur, er getur skipab allt eptir vild sinni
— ab gefa nákvæmar rcglur fyrir því hvaba tiila
hver stjett á ab ha'a, en hitt getum vjer raeb
fám orbum tekib fram, hvab oss virbist samkvæmt
þjóberni voru og einfaldri hugsun, og þá getum
vjer ekki neitab því, ab oss íinnist titlar nií
vera orbnir svo háfleygir, ab tunga vor leyfi oss
varla ab halda svo áfram titlatoginu, abvjerjpfn-
umst eins vei vib abrar þjóbir í því eins og í öbr-
um menntum þeirra, ef vjer eigum ab láta titla-
tog og abrar framfarir vorar ganga jafnhliba.
Vjer viijum nú ekki bera á móti því, ab vjer
unnum konunginum, ab hann sje kallabur „Hans
hátign“, þó vjer veibum ab játa, ab vjer þá ætt-
um ab ávarpa gub drottinn ab minnsta kosti þann-
ig, ab vjer köllubum hann Hæstu Tign. En þab