Norðri - 30.11.1857, Blaðsíða 3

123
itini, því vjcr álítum þsíi heilagau sannlcika,
er ábyr«&arnia?>ur [ijóþóll's ber liuuum á brýn
á alþiii):i í suniar (sbr. alþingistíö. 800. bls.),
,:ib væri liann dálitift kiuiiiugri sveiialílinu og
luíimi ah iiiinlrekka dálítib niinna af loptköslul-
tun í Rcykjavik, þá nuindi liaun ekki liafa kom- |
ib á þing meí) abrar cins loplkastalabyggingar*.
Eii — þab cr mí komib scin komib er, svo
ab vjcr vcrbum nií sjáltir Islcndingar ab reyua
til ab bjarga oss í þessum vandræbum, ab minnsta
kosti þangab til stjórnin er biíin ab Imgsa sig tiógu
lengi uiii. Vjer kuiitium iuí þvt mi ur ckki ab
gefa Suniilendinguni þan ráb. cr duga inuni, af
því þeir stauda r'ctt undir liaiularjabri stiptamt-
inaiius og dyralæknatma, því varla er ab búast
tib þvf þrcki og samtökuni lijá þcini, aí'þcir verbi
allir á eitt sáttir, ab skera, livab scm hver segir,
cn þú inunu þcir tlestir sjá fram á, ab óhagur
einn verbur ab halda áfram ab káka vi?) lækning-
arnar, cf ab þær fá ekki útrýmt klábanuin iijá
þcim { vctur. En fyrst ab hin ömtin voru nií
til ailrar lianiiugju ekki lögb undir stiptamtniann,
þá cr nú reyndar miklu hægra fyrir þau, þvf
þar þarf ekki ncma ab lialda áfram nákvæmum
og ibiiglcguni fjárskobunum, gó?ri ásetningu og
fjárhirbingu, eins og brjefib frá stjórninni líka skip-
ar, niburskiirbi þar sem pcstin cr fariu ab stinga
sjcr nibur og harbfengilcgiim vörnum.
Af því ab alþingistíbindin inimu því mibiir
ckki vera í hönduni ncma fárra af lesendum vor-
um, cfast jeg ekki um ab mörgura muni þykja
gaman ab sjá liina ágætu rieðu alþingis*
foraeta lierra Jtiits fiigurds*ioiiar (
fjárhags og útbobsinálinu á alþingi í sumar, seni
aö vjor álítmn bcr.tu ræbu, sem nokkurn tfuia hcf-
ur verib haldin hjer á |>ingi, og þannig hljóbat:
Jcg hefi pjört mjcr þab ab reglu, ab taka
okki þáit í þingræbuin ab því leyti scm efui mál-
anna vibvfkur, en mjer þykir þeita mái í iiiörgum
greiuum *vo mikils varbanda, ab jeg held jeg
verbi ab neyta þess leyfis, sem mjer er veiit í
alþingistilskipuniimi, til ab fara um þab nokkrum
orbum. Jeg lieli verib einn af þeim, og er enn
— þab vita allir — sem hafa álitib, ab miklir
kraptar lii-gi fólgnir í þcssu landi og í þessarl
þjób; jeg lieli verib einn af þeim, og cr enn,
sem álít, ab íslendingar sje eiei svo ónýtir, u&
þeir sje til einskis l'a rir, eigi heldur svo fráhvcrfir
öllu nýju, ab þeir faist ekki til ab taka eptir
] ncinu, e?a taka sjer fram í neinn; mjer hefir opt
j þótt þeir lielít lil Hjótir á sjer ab taka npp marg-
j ar nyjungar, sem þeir hala verib taldir á, þar
sem jeg liefci heldur kosib, ab þeir liefbi haldib
faatara vib hib gamla. Jeg er sannfærbur uni,
aö Islendingar birbi geti vaknab og nmni vakna,
þegar þcim er getib tækifæri til þess; þab gelur
líka vcrib, ab þab fari eins fyrir Islendingiim eins
og f sögunum stondur, ab þegar svefnþo. nib verb-
ur hrist úr hári þeim, þá vakni þeir, og vakna
til gó's En til þess ab nokkuit líf og fjör geti
færzt í þjób vora, þá þarf hún fyrst og fremst
ab fá ab rába fje sfnu, þvf eins og hvor einstak-
ur mabur er áhugalaus, sem ckki or fjár síns
rábandi, svo er þvf og varib nieb hverja þ.jób;
: þess vcgna hefir injer jafnan þótt þab undailegt,
! «b 8tjórn vor skitli aldrei liafa viijab samþykkja
j ab gefa o«s nein fjárhagsráö, þar sem þó abrar
þjóbir, t. d. Englendiugar, einhver hin voldugasta
rkki ab borga skólakennslmia, og studdu mál haus, euda
vnr hann nb lyktum kotimi ( einu hljóbi.
(>egar Hiíinbet heyrbi hvab gjórzt Uafti á fundimira
vnrt) hiín eins og utau vib tig, og \ar |»ab ekki furta, þvf
næst vökumaims embættiuu þótti þetta tiib Ijelegnsta og
aubvirbiiegasta ( bænurn. Myintiniaburimi, ttm þó var mjög
tkynsamur raabnr, hrtflti höfubib, og sagbist halda aí) As-
valdur væri geitgimi af vitiuu. Kn Ásvaldur haffi nti hugt-
ab sjer nýtt ráb, og fylgdi þvf fram af kappi. Hann gekk
nú reglulega uudlr einfalt próf, er ákvebih var frrir skóla-
keunaraun, og af þtí hann skrlfabi góba hönd og kuuni meira
i reikningi en bandur þurfa, var hanu álitinu kjörgengur
og kostiing hant st&bfest En uú rildi bann sannfæra
vini sína uin, ab þessi atfer?) tín v*ri skynsamleg. „Örvæntu
ekki*, sagbi hann rlí) Elísabet, „um fyrirtæki uiitt, og álíttu
þa?) ekki heimsku eina! {>ú tjeri!) ab fullortbna fólkib \ili
ekki fara aí) rábum njíuuui, jeg <«tla þ\í ab byrja á böruun-
um, og sjá hvort ekki má bæta uin uppeldt þsirra. Satt
or þab, ab embætti raitt þykir aubvirbilegt, on hoilög ritn-
ing keuuir oss, hversu sjálfur frelsarinn h'tillækkabi aig til
ab fræba mnnukruib. Ef ab ttjórnenduniir hefbu vit á,
asttu þeir ekki síbur ab vrra randlátir ab velja kenneudur
hauda alþýbuskólunum, heidur en iærbu tkólunuin. En þeir
skeyta uflítib um frwbtlu altnúgaus, og gæta þest ekki, ab
bóudi er bústólpi, en bó er laudstólpi, og þess\egna standa
líka löud og ríki eiuatt á rulcum fóturau.
{»egar Asvaldur hafbi hú takizt þtnna ttarfa á hendur,
hugsau hann sjer ab gegna köliuu sinni rækilega, ]>ab
var efalaust óþakklátt verk, en tkyldurækinn tnabur hugsar
ekki n:a þab. Ilann vissi incb sjálíum sjer ab honuni gekk
gott tll, og Uann hugsabi. ab launin mnndu verba þau, ab
hann ksrmi fram tilgangi sínum. Haon var nú í góbu
sknpi, og bjó sig mó undir ab kenna, og byrjabi nm votnr-
uartur. Éyrsta daginn ssttist bns víb tlyrnar á skólastuftn.H