Norðri - 17.04.1858, Blaðsíða 2

2G
arsamifii'rinsu, og nsrnit rísa iindv.’rSír rooti þeini, ,
og vilja gjdra Iawl<æka, er jeg htæddar uin a?, þeiin j
fari eins og {>dr f Vimur, a?i þvf rneira ar.d- 1
Etreymib gjniist, jvtí mciri mdiEmr vaxi þeim e?a
trn þeirra. Svo hefi jeg heyrt ah farih hafi, þeg- j
ar bannafe hefur verih ah kerma einhvcrja trú, ah j
þvf heldur liafi þá verib ioifah bragha ah títbrei&a j
hana. því jeg ætla hvervi trn aukiat síyrkur, þeg- I
ar hún er ofsótt. Mjer er Ifka sagt afc þah sje trú- j
arregla Jesúíta, afc tilgangurinn helgi meh- j
alib; og þeir eru ktinnir aS þvf alstafcar, ah þeir j
svífast engra vjela til af) fratnkvæma þah, sem þeir j
kalla gott. Ef þah ertt þá Jestiítar, sem gjiira
út þessa postuln, þá fellur ekki sií eik vib fyrsta j
liógg; skil jeg, þeir gcta fttndih nóg ráb til ab j
smeygja hjer inn villulærddmum sfnttm, þó post- j
iiluin þeirra sje banrtah ab kenna hjcr. Vil jeg j
þá miklu hddtir opinbcra villukcnningu, en leyni- j
lcga. Vestitianneyingar þóttust hafa hnekkt Mor- I
mónavillunni strax í upjihnfi En þab er óvíst
livort þab lic'fi reynzt verr.t, ab lofa þcsatnn Mor-
tttóna gikkjum ab rngla sem þeir viliiii, en ketnta
•rnóti þeint, og gjiira þá ab athiæi, lteldur en ab
banna þeim.
þ.issi tilraun katól-kra, ab hreiba hjcr út j
páfavillu aunab sinn, ætti ab stranda á okktir j
sjálfum, og vcrba þcim li! triinnkunar. {>ab væri .
sigur okktir til sónia, en liitt ekki, ab reka kenn- j
cndurna itr latidi, af hrafsht vib sjálfa okkur og
trtiarleysi okkar. Jog vcit tncnn segja: þessi
loíiegi sigur vcrftir ckki umiinn hjer-na; þó minnk-
tui sje ab geta þess tii, ab vib munum liafna beztu j
trú, sem okkur er kennd, og taka í stabinn kat-
ólska viilu, s.’tn mcsta ógæfu og hörmungar liefur
leltt áf hjer á landi —- öbru en vorzlunaráiiaub-
inni —, ab iaka í staiinn þá villu , setn nærri j
alls konar illt og alls konar ódá'averk hafa ris- j
ib af um aldur heims. Mjcr finnst þessi viMeitni, |
ab koma Itjcr inn páfavillu, vera svipub ofsókn
móti trú okkar. Ætti hún þ\í miklu heldur ab
auka trúnni okkar stvrk, sem hún þarf svo rnjög
vib á þessum dögum, lieldur en ab fella hana,
þegar hún skyldi, ab sjer væri háski búinn af vill-
unni. ]>ó vib gjörum ráb fyrir því versta,
ab katólskir gæti komib hjer upp söfnubi, get-
mbu samt ímyndab þjer, ab afrir gengi í hann,
en þeir, sem áfur hölbu enga trú, nema hvab
þeir hefbi reist mammoni stalla f hjartas'ntt; og
slíkur söfnubur vari þeim varla ofgóbur páfa-
villumönnum. þ>ú scgir ,veit jeg, ab börn þcss- !
ara triiarníbinga læri villuna nf þcitn og sve hahl-
ist hón vib. Ef krakkarnir yrbi beturfeirnngar,
rmtndi vinnandi verk ab laga þá. En líktist þau
fcbrum síniun, hjeldu þau Iíklega sömu stefnu, og
þab mun þá vcra sk.-Ji ab missa þá úr trúarfje-
lagi okkar! Jeg heid hvoiugir yrbi ver farnir.
þegar vib atlutgum vcl, sýnist mjög rorvelt ab
stofna hjer katnlska söfnnbi í svo strjálbyggbu
landi, þab yrbi, hehl jeg, aldrei nema hræbtir á
stangli hjá okktir setn köstubu trúnni, og dæi þær
smárasaman út, ef fáir vreri ti! ab vibhalda tuí-
arlíli þeirra.
þú heyrir á þessti, ab jeg er ekki neitt hratdd-
ur vib katólskuna. Jeg iteld hún nái aldrei ab út-
breibast hjer, því hún er hötnb frá fyrri t bunt,
og tiver mabur meb viti skilur, ab þab sein hón
kennir ólíkt okkar tró, er heintska og hjegómi,
gagnstœtt skynseminni og gubs or'i; en tilraun-
irnar gæti orbib trúarlífi okkar til góbs. Jeg vil
j)\í helzt lofa þe3.sum pdfavilhipostiilitm ab vera
í fribi, og umgangast þá eins og hra'bwr., mefan
þeir sýna okkur ekkert tnisjaftit; og þó þeir byegi
iijer iiú.=, sje jeg enga liætui í því. Okkur greti
ve! stabib niíirgt gott af þeim, ekki síbur en illt.
Ef þcir freri ab reyna ab kenna villulardóma, \il
jeg prestitrnir okkar kenni á móii þci'in — t>l
þess eiga þeir líka ab vera — sýni okktir bretul-
ttnum og alþýbunni hvab rangt er og móti ritn-
ingunni, og vari okkur vib ab tróa því nokkrit,
eba hlýba á slíkar kenningar. j>eir retti ab brýna
fyrir okkur, ab siík árás á okkar trú eigi ab
itvetja okknr ab vanda framferbi okkar, svo vib
smánura ekki þá trú, sem okkur er kennd, og vib
álítum rjettasta al'ra trúarbragba, ab vib smánum
liana ekki meb þeini hegban, sem er gagnstæb
bobum hennar
þó álít jcg ekki ráble-gt, ab selja nokkrum
útlendum trúarboba eba öbrunr, fyrst unt ainn,
stærii lób, en undir hús, er hann vildi byggja,
eba jafnvel seija ekki, heldur Ieigja fyrir leigu og
nteb ákvebnum skilmálum. þ>ví ef v<b seldum
slíkum útlcndum mönnum jarbireba jarbar-parta,
einkum vib sjó, gæti þeir sett þar nibur einhvertr
óþjóba- eba ójafnabarlýb, eba stofnab þar eitt-
hvab þab, sem okkur yrbi ab mcini, þegar fratn-
libi stundir, þó þab reyndíst meinlaust eba gott
í fyrstu.
S\o hætti jeg þá f þetta sinn ab tala ura
katólskuna og postulann hcnnar. — Ef þjer
finnst álit mitt í þessi efni fjærri lagi, ertu