Norðri - 17.04.1858, Side 6

3f)
!cga rclta allt gclðfjc scra til þeirra kemur rrorfc- ’
ur og austur til íjalla.
24' ölluni biiendum, scm búa lang3 mefc Rlnndu j
beggjamegin cr hjer mefc stranglega skipafc; afc hafa j
gætur á, afc engin kiud, hvorki af þeirra eigin nje
annara fje sieppi yfir BiÖndu, þess vegna skuln
þeir tafarlaust taka hverja þá kind, sem þeir sjá
afc ílækist hirfcingariaus mefc ánni efcur nálægt
henni, og varast afc hundar ellti fje yfir hana;
en skyldi samt nokkur kind mefc einhverju máti
sleppa yfir Blöndu, skal hún strax drrep þar sem
hún finnst. — Fulltryggjandi eptirlit á þessu skulu
þeir hafa sýslunefndarmennirnir hreppstjdri E.
Pálmason á Tungunesi og hrcppstjdri J. Gufc-
mundsson á GanhsteinsstiiSum mefc styrk þeirra
manna, er þeir Fjáifir þar til kjdsa. Ef einhvcr
sýnir trcgfcu efca skeytingarleysi í þessu, þá skal
hann ákœrast tii sekta eptir málavöxtum, einsog
fyrir afbrot mdti reglum þessum yfirhöfufc.
Reglur þessar oru samdar til amtsins ná-
kvæmari sainþykkis og stafcfestingar.
ílitlaneís verzlnnarstafc 24. daa niorzoi. lS.’iS.
A. Arnesen. H. Hmrilcs-on. Oiafur .Tónsson. J.
Skaptason. E. Pálmason. St. Jdnsson. 1>. Jdnsson.
þessar regiur saraþvkkjast hjer niefc.
ilavstcin.
Ilerra verzh narfullfrúi Gufcmundur Thorgrim-
sen á Eyrarbakka hefur lilaupifc upp til handa
og fdta, fokrei'ur, og lyst því yfir í jpjófcólíi (15.
bl. þ. á.), afc þafc sje lýgi ein, er sagt var í brjefi
frá bdnda í Arnessýalu, er stdfc í blafci vortt, afc
hann sje skynsamur mafcur og enginn
þrákálfur, og ailt þafc cr í því brjefi stdfc um
kiáfcalækningar hans. þafc er nd bæfci vón og orsök
tilþess, þó afc rnenn reifcist því, þegar borinn er á
þá dhrdfcur og þafc dsannur, en hitt ætlum vjer
afc reynslan sje búin afc sanna tidgsamlega, afc
lækningarnar hafi mistekist svo vífca á Sufcurlandi,
og afc heilbrigfcl hins læknnfca fjár sje þar svo ó-
viss, afc menn þurfi ekki afc álíta þafc skerfca virfc-
ingu sína, þd sagt sje um einhvern þeirra, afc þeir
sjeu hættir vifc lækningarnar, af því þeir sjett skyn-
samir menn og engir þrákálfar. Vjer getum því
ekki fundifc þafc mefc neinu móti, afc herra Thor-
grimson sje afc nokkru meiddur af því sem bónd-
inn segir um hann, og yjer finnura enga ástæfcu
til afc segja hontim nafn bdndans fyrst afc herra
Tfcorgrimeen sjálfur segir afc ejer sje ekki ókunn-
Hgt liver hann sje, en hvafc mikifc hann getur
liaft upp úr því afc draga bdndann fyrir lög og
ddm, þafc ætlum vjer afc láta liinn lögfrófca fje-
daga vorn í Reykjavík segja honum.
Hinn lieifcrafci sambrdfcir vor þjdfcdifur not-
ar nú, eius og vifc er afc búast, þessa „kattp-
manns lund“ til afc taka upp í sig, og segja þafc
ltelbera lýgi, er bdndinn baffci skrifafc, ogskor-
ar á Norfcra, afc birta nafn bdnda þess, er hafi
borifc þenna dsanna dhrdfcur á kaupmanninn,
ef afc Norfcri vilji ekki gjálfur liggja uudir(I)
þessttm helberu dsannindum“; og atyr' i'- þjófcdll'-
ur svo bdndann ttm leifc mefc hörfcum orfcum.
Vjer viijum nú fyrst og frentst benda þjdfcdlfi á
gamla málsháttinn, afc „hægra er afc kenna lieil-
ræfcin en halda þaú,“ og vjer viijum iíka mrúna
ritstjdra hans á 81. bls. í 8. ár þjófcólfs, þar
sem Itann neitar afc gegna áskorunum um afc nafn-
greina sögumenn sína, því ekki ætti hann afc
heimta þafc af öfcrnm, er lmnn ekki kveíst gjöra
sjálfur. En þd afc vjer álítmn þafc skyldublafa-
' manna afc taka eigi þafc, sem þeir geta ekki ætl-
fært, þá erum vjer afsakafcir í þetta skipti, þur
j efc sá, sem lilut á ab ináli, scgir sjer ekki ókuntt-
j ugt hver ma'urinn sje, sem þetti liafi ritafc. En
j til þo-s afc benda vorum hcifcrafca fjelaga þd á,
afc vjer liöfum haft töluveria ástæíu ti! afc trúa
þessu, þá getum vjer sagt honutn , afc þafc mun
og hafa frjetzt ltingafc norfcur frá öfcruin manni, afc
lterra Tliorgriinsen hafi fargafc í haust afc minnsta
kosti nokkru af kláfcafje sínu, er hann var afc lækna
í fyrra vetur, en keypt aptur í skarfcifc — líklega
annafc kláfcafje — tii þess cnn betur afc reyna
árangur lækninganna, Og merkur mafcur, setn
vjer munuin geta nafngreint seinna, ef krafizt
verfcur, hcfur skrifafc hingafc um lækningar herra
Thorgrimsens f vetur: „I Stokkseyrarlirepp 20
(kindur) hjá Gufcmundi faktor Thorgrimsen, sera
eru undir urasjdn dýralæknis Ilansteens, fáeinar
hjá hrepp3tjdranum, hvorartveggju undir beztu
hirfcingu, en þd daufcans herföng vegna kláfcans
afc sögn þeirra manna sem hafa sjefc þær.“ þetta
gctur nú ekki annafc en gjört oss hina algjör-
legu heilbrigfci, er Thórgrimsen lýsir yfir á kind-
um sínum, nokkufc tortryggilega, ©g vonum vjer,
afc Thorgrimsen og hinn heifcrafci fjehtgi vor þjdfc-
ólfur fræfci oss beíur um þetta; því engan skyldi
þafc glefcja meir cn oss, afc lækningarnar reyndust
dbrigfcular gegn kiáfcanum á saufcfjenafci.
Riístj órinfi.