Norðri - 28.02.1859, Blaðsíða 1

Í'í s'
•g - S
= ; s «i
íi'íí
NORBRI.
1859.
r5-3
fíl
o B z
a »
2 » »*
7. ár
Brjef í sveifina.
Wií — þaft var þó nokkub, Sölmundur niinn! a&
jeg á endanum fjekk brjef frá þjer aptur. Jeg
hugsabi, a& þú værir dauíur; en jeg sje þó nú
ab þú lilir enn og heldur göralu trygg&inni vií>
Norbra. þú segist hafa firrzt vi& mig, afþvíjeg
hafi svara& fyrra brjefinu þínu á prenti, en þú
þurftir þess nú ekki, og fyrst a& jeg gjör&i þa&
einu sinni, og fjekk þó brjef frá þjer, ætla jeg
a& ganga upp í sömu dulinni og láta nú aptur
prenta þenna se&il tii þfn, sem von er a& ver&i
magur, því jeg er nú nýbúinn a& ry&ja af mjer
öHuin póstbrjefaskriptum í fjærsýslurnar, og er
því or&inn innan tótnur. — þú hefur nú iongi
ver& bla&avinur. og talar því mest og lengst um
blö&in, og þykir mjer ætí& gaman a& lcsa þa&
sent þú segir, því þú kannt æfinlega a& gefa okkur
hla&araönnunum dálitla ofanígjöf, og Nor&a veitir
nú ekki af því. Mjer þykir þó vænt um þa&,
a& þú talar meira um Nor&ra en þjó&ólf, þvíjeg
þarf sannarlega ekki a& svara neinu um þjó&ólf,
því ábyrg&armabur hans getur þa& sjálfur miklu
betur; og þ<5 a& þú segir, a& landinu sje þa&
ekki til uppbyggingar, a& fá a& lesa mána&arlega
um fríkcnningu þjófa og bófa, þá veiztu þa&, a&
ekki er þa& bia&inu a& kenna, því svo ver&ur a&
segja hverja sögu sem hún gengur. Jeg ætla því
a& hrafla ofan af því sem þú segir um Nor&ra
sjer í lagi, og bla&akaup yfir höfu&.
Jeg sje, a& þú ert á bá&um áttum í klá&amál-
inu, og Iíkar þjer þvf ekki vel, hversu Nor&ri hef-
ur fylgt fram ni&urskur&inuin, og segir þú a& mjög
óvíst sje hvort drjúgara ver&i Iækningar e&a skur&ur,
og þjer þykir ískyggilegt a& halda me& ni&ur-
skur&inum fyrst a& Jón Sigur&sson sje algjörlega
á lækningunum, því þi& bændurnir æ&i margir
sjeu& á því, a& optast hafi hann rjett a& mæla.
þetta getur nú vcri& Sölmundur minn, og ekki
vil jeg gjöra lítib úr or&um þínum eba Jóns í
5.-6.
þessu máli. En hver ver&ur t& fljúga eins og
hann er fja&ra&ur, og svo er um Nor&ra. Jeg
hefi áliti& frá byrjun þessa máls, a& óheppilega
hafi veri& teki& f þa& á Su&urlandi; og hin stefn-
an sem amtma&ur Havstein og Nor&lendingar tóku,
varnir og skur&ur, væri stórum mun óhultari og
fljótari vegur til a& frelsa landib fvrir vargi þess-
um. En þa& er nú hvorki jeg e&a þú e&a Jón
Sigur&sson sem geta me& vissu sagt þa& fyrir f
þessu efni, hva& reynslan og sagan muni segja
þegar fram lí&a stundir og klá&inn er sigra&ur.
þú ert nú annars ckki fastur á svellinu í þeim
kaflanum í brjefi þínu, en segir mjer stundum
lof í hverju oríi, t. a. m. fyrir svari& upp á
stjórnarbrjefi& No. 34 f. á., er þú segir, a& vel
væri gefandi dalur fyrir Nor&ra einungis fyrir
þa& númer, sem mjer þykir nú ofhermt, þó jeg
eigi sjálfur í hlut, en stundum segir þú jeg sje
of fjölor&ur um þetta mál, og annab komist ekki
a& í Nor&ra fyrir klá&a, og Nor&ri sje búinn a&
fá klá&ann sjálfur eins og óþrifagimbillinn í Reykja-
vík. En þessi sko&un kemur nú af því, a& þú
ert, eins og jeg sag&i í fyrstu, á bá&um áttum,
hvorki hrár nje so&inn; en jeg er a& minnsta
kosti anna&hvort.
þá fer&u nú í Iæknaskipunarmáli&, og á jeg
þar ekki upp á pal!bor&i& hjá þjer. þú játar reynd-
ar, a& ör&ugt sje a& fá læknahjálp, og a& margir
hrökkvi upp af fyrir þær sakir hjer á Iandi á ári
hverju, en þú horfir í kostna&inn; enda þykja
þjer skottulæknarnir opt og einatt fullt eins gób-
ir ef ekki betri. þú segir a& jeg reikni skakkt,
þegar jeg gjöri svo líti& úr launum Iækna, því
þeir sjeu dýrir á sjer, þegar þeir fer&ist, og
slfkt megi vel telja me& tekjum þeirra, og þa&
sjeu stórsummur, sem þeir taki af alþýbunni á
þann hátt. þú hefur nú eins og vant er nokkub
fyrir þjer í þessu, en þetta cr einmitt ólukka lækn-
anna, a& þeir hafa svo lítil laun, a& þeir ver&a
2$. Febrúar.