Norðri - 28.02.1859, Blaðsíða 8

24
Og vildi j«g því biSja ábyrgbarmann og ciganda
Norbra ab taka þatta í biab sitt.
Klippstab 9. j«ná«rm. 185U.
Jón Jónsson.
Ekk jan maddama þóra Björnsdóttir fró Brekku-
borg í Eydalasókn, andabist 5. september þ á.
Bún var fædd hjer um bil árib 1787, afforeldr-
unui« prófasti sjera Birni þorgrúnssyni, og madd-
ömu Helgu Brynjúlfsdóttir (Brynjúlfs sýsltitnanns
í Hjalmbolti) að Setbergi í Snæfellsness prófasts
dæmi; systkyni hennar voru landfógeti 8’iguríiur
Thorgrímssen, sem átti Sigríbi dóttur Jóns Vídal-
íns bróöur Geirs biskups; 2. Ragnhildur, er átti
Jón prest Bachmann son Hallgríms læknis Bach-
manns; 3. þorláknr prestur, candidat frá Kaup-
mannahöfn sem dóungur; 4. Ingibjörg sem hvorki
giptist nje varb barna aubif). — Maddama þóra
sáluga ólst upp á vestur og suburlandi, ýmist
hjá foreldrum sínum og stundum í fóstri, þar
til hún var hjer nm bil 22. ára, ab hún gekk
ab eiga lækni Olaf Brynjúlfsson (Pjetnrsson-
nr lækni í Múlasýslum) og Huttu þau þá strax
eptir ab þau voru gipt, á laknissetrib Brekku í
Fljótsdal, hvar þau munu hafa verib saman ná-
lægt 4 ár, og eignubust eina dóttur, sem Guj'rtín
hjet, og deyii á fyrsta ári. Eptir fráfall Oiafs
laiknis fluiti hún ai) Hallornisstai) og var þar 1 ár,
en 1814 trúlofaiist hún á ný, fyrrtim biskups-
skrifara sjera Snorra Brynjúlfssyni (prófasts í Ey-
dölum) og gíptist lionum sama ár á Berufiarbar
verzlunarstai, eptir konunglegu leyfisbrjeti; lifbu
þau síban saman í hjónabandi rúm 36 ár, eba
til 23. febr. 1851 af) sjera Snorri dó; — þeim
varb 6 barna aufif); þau voru: Rósa sem gipt-
ist trjesmif) Jóni þorvarbarsyni úr Papey, Kristín
sem deybi á 1. ári, Kristín sem giptist jarnsmiö,
Högna Gunnlaugssyni (prests frá Hallormsstab),
Ólafur sem sigldi, og varb undirstyrimabur, og
deybi utanlands; Brynjúlfur sem studerabi vib há-
skólann í Kaupmannahöfn og deyii þar á 30. aldri,
og Björn snikkari nú á Brekkuborg, sem giptur
er Bergl. þorkelsdóttir, (prests frá Stöb). Madd-
ama þóra sáluga var orbin arnma 20 barna hvar
af 15 lifa enn; hún var einhver hinn mesti kvenn-
skörungur til orba og verka, vel gáfub til munns
og handa, og frábærlega minnug, höíbingleg í út-
látum, þó bæbi sparsöm og þrifin og einhver
duglegasta búkona á austurlandi, gubhrædd og stak-
lega mikib fyrir barna uppfræbingu, og í mörgu
rjettköllub fyrirmynd annara kvenna. — þetta
daubsfall hafa erfingjar hinnar látnu bebib mig ab
hlutast um vib ritstjóra Norbra ab þab tilkynnt-
ist í blabi hans ættmönnum hinnar ábur nefndu,
gem flestir eru á Sufur og Vesturlandi.
Eyjum í Brelibdal 16. oktober 1858.
S. Jónsson.
SlysíarÍP. Fyrir austan hafa mcnn orítif)
úti Erlendur Erlendsson roskinn bóndi á Hafursá
( Skógttm austur á Hallormsstabahálsi, tnabur úr
Norbfirbi eba Uellisfirbi á Hrafnaskörbum, Sigfús
bóndi Einarsson á Stórabakka í Hróarstungn á
leib frá Haugsstöbum á Jökulda! og heim; og á
gamlaársdatr Pjetur sonur Jónathans óbalsbónda
á Eybum, hann drukknabi f Lagarfljóti.
Fjármark:
Sylt, fjöfar framan hragra; tvfstýft aptan, fjöbnr fr. vinatra.
Gntmar Ounnlangasoti Grímaatöbmn vib Mývatn.
þab vildi til í sjóorrustu, þcgar skothríbin var
sam áköfust, ab kúla tók fót af manni, þá bab
hann lagsmann sinn: „Berbu mig til læknisinsP
Hinn tók hann á herbar sjer og hljóp eptir þilj-
unrii. f>á tók önnur kúla höfubib af hinum særba,
en berandinn gábi þess ekki, því allt gekk í ó-
sköpum. þegar kom til læknis, segir hann :
„Hjer færi jeg ybur einn.* BHvab er þetta!“
segir læknrr, „hvab á jeg ab gjöra vib maiminn
höfublansan ?“ „Höfublausan!“ segir dátinn, BNn!
Hann sagbi mjer heljarskinnib ab tarna, ab þab
helbi ei verib skotib af sjer nema annar fótur-
inn. Og svo er þubí „Hann var lengi lýgtnn meb-
an liann liíbi.“
Kennari spurfi dreng: „Ilvab er rjettoghvab
er órjettV“ „|>aö veit jeg ekki,“ sagbi dreng-
urinu. rEf iiún móbir þín gcfur honum hróbur
þínum braub og þú hrifsar þab af honum, hvab
gjörirbu þá?“ „Jeg jet þab,“ sagbi drengur.
Ríkur konungur, ágjarn og sæliífur reib á dýra-
veibar og fann bómla einn. Konungur spurbi
bónda: „Veiztu hvab nú gjörizt hsima f borg
minni.“ ,Já,“ sagfi bóndi, „ailt þvert á móti
því sem Kristur gjörfi.“ „Hvernig þá,“ sagbi
konungur. „Hann leib,“ sagfi bóndi, „*inn
fyrir alla, en þar líba allir fyrir einn.“
Heimspekingur fór yfir á á ferju og spurbi
fcrjumann á leibinni: „Hefurbu lært nokkub í
rúmfræbi?“ „nei,“ sagbi ferjumabur, — „þá hef-
urbu misst fjórbung iífsfarsældar þinnar. En
hefurbu lært nokkub í stjörnufræbi?“ „Nei,“ sagbi
ierjumaburinn. „jvab er svo! þá hefurbu glatab
öbrum fjórbungi farsældarinnar.“ „Veiztu þá
ekkert,“ sagbi spekingur í „heimspeki?“ Neii
alls ekki“ sagbi hinn, og í sama bili hljóp ferjan
á klett og brotnabi. þá sagbi ferjumabur : „Kunn-
ib þjer sund?“ „nei,“ sagbi spekingurinn. „Kom-
ib þá á herbar mjer og haldib ybur fast, því ab
öbrum kosti glatib þjer öllum fj órbungum far-
sældar ybar þessa heims.-
Eigamli og ábyrgðarmaður Sveinn Skólason.
Prontab í prentsmibjuimi á Akureyri, kjá II. Helgaíj’ul.