Norðri - 14.10.1859, Blaðsíða 1

!.
-c - =
D
c U. *
s«|
j* «c
E
4; • -hí
1 s *
Q.'* «
s-í g-
Jí <fc C
»- .t*
C •*':c
*ö +* ♦* ‘
^ n «o
5 II.
ö £ »=
® “* s*4
o>* V o*
94. Október.
21.-2$.
T. ár
Frjeitir.
ÚtSesidar. (Framhald). Sífcan vjer lukum
frjettunum í næsta blafci, hafa oss meb seinasta
skipi hingaí) frá Höfn borizt útiend biöÖ til 15.
fyrra mánabar, Og viljum vjer því fyrst halda á-
fram frjettunum um samninga Frakka og Austur-
ríkismanna um málefni Itaiíu. Undirstö&u-atribin
fyrir samningi keisaranna í Villafranca voru þau,
ab Austurríkiskeisari ljet af höndum Langbar&a-
land allt ab ánni Mincio vi& Napúleon, en hann
fjckk aptur þab land Pardiníukonungi. Öll Ita-
líuríki skyldu ganga í samfjelag og skyldi páf-
inn rcra formabur þeirra og Austurríki hafa þar
hltitdeild í fyrir Feneyjalönd, er þeir samt áttu ept-
ir á Ítalíu, og hertogarnir í Toscana, Parma og
Modena skyldu aptur setjast ab ríkjum sínunr
þ>egar samningurinn var á korninn og keisararnir
konmir heim til liöfubborga sinna, ljctu þeir er-
indsreka sína koma á fund í Sveissalandi til ab
semja nákvæmar um friíarsamninginn; en þegar
urbu í margar greinir um ílest atrifein, og ástand-
ib á Italíu breyttist daglega, svo ab drátturinn
varb æ meiri og meiri og minni líkindi tii ab sam-
an gengi.
þess er á&ur getife, ab Italir voru næsta <5á-
nægbir meí) fri'arsamninginn, er svipti þá þeirri
vissu von um frclsi og sjálfstjórn, cr Napóleon
hafbi svo augljóslega heitife þeim, ef þeir styrkti
hann í strífeinu nióti Austnrrfki. þetta kom nú
fyrst í Ijós, þegar eptir ab keisararnir liöffeu sett
frib miili sín, þegar ab Cavour æbsti rá&gjafi Sar-
diníu sagbi af sjer völdurn, sem verib heíir hinn
mesti styrktarmabur frclsis Itala, og þetta hafbi
þegar hin mcstu áhrif á alla landsmenn.
Fyrst var einum af vinum Napóleons á Italíu
falib á hendur ab fá nýja rábgjafa til a& takastá
hendur stjórn Sardiníu, en hann gat engan fengib
meb sjer, og varb konungitr því ab fá til þess einn af
fylgismönnum Cavours; urbu því hinir nýju ráb-
gjafar af hinura sama frjálslynda flokki, er styrkt
hafa Cavour undangengin ár. þa& var þó einkum
annab, er þegar eptir fribinn virtist ætla a& gjöra
rugling í öllum reikningum keisaranna, og þab
voru hin fylkin á efri og mi& - Italíu.
f>ess er ábur getib, a& þau höfbu rekib úr
landi frá Modena og Toscana hertoga þáafkeis-
ara-ætt Aasturríkis, er hafa rá&i& löndum þar, því
hertogar þessir hafa jafnan strftí gegn frelsi Ítalíu,
og aldrei viljab neitt til sveigja vib þegna síria.
þeir sýndu líka þegar vilja sinn í því, ab þeir gengu
tmdir eins í hertjöld Austurríkiskeisara, og voru
áhorfcndur í orustunni vib Solferino, sem átti a&
rcka á smibshöggib ab lineppa Italín aptur í þræl-
dóm, þó ab ötruvísi snerist. Hertoga-ekkjan í
Parma, sern er af Bourbonsætt hinni frönsku,
varb einnig ab rýma land, og vildi hún þó, þeg-
ar a& þrengdi siaka tii, en þa& var orbib um sein-
an, og landsmenn tiiíbu henni lítt. ÖII þessi fylki
á Italíu ljetu þab þegar í Ijósi, er þau voru orb-
in laus vib þessa gönilu yfirrá&endur sína, a& þau
vildi komast í samband vib Sardiníuríki og und-
ir stjórn Viktors konungs Emanúels, og fjöldi
lifes gekk þegar undir rnerki hans. Iöllumfylkj-
unum var stofnub brábabyrgbarstjórn, og allt fór
þar fram vel og skipulega. I páfalöndum komst
hin sama hreifing á, og inargar borgir sögbu sig
þar undan stjórn páfa og vildu gefa sig undir
Sardiníu; ætlabi páfinn fyrst a& ná þeim aptur
me& valdi og sendi berlib sitt í bæ cinn, er Pe-
rugia hcitir; fraindi Iiann þar alla konar hro&viiki.
tók bæinn herskildi og myrti menn, konur og
börn me& hinni einstökustu grimmd. J>a& er nú
mælt, a& Napóleon hafi kcisara þótt nóg um þessar
vinsældir bandamanns síns og liati þab flýtt fyrir
Cribnum; því honmn^rnun ekki lmfa verib um,
,a& Italía yr&i svo Sterkt og voldugt þjó&fjeiag,
eins og áhorfcist, ef Sardinía lieffei þannig eign-