Norðri - 26.05.1860, Qupperneq 4

36
elslta hann og virSa, og a& þeir,hva?i þsttamálsnert-
Ir álíta ab hann hafi frclsah þá og nmdæraih. Stjdrn-
in hlýtur a?> vita, aí) amtmaðurinn í þessu máli
hefir ætíib gjört rábstafanir sfnar eptir samkomulagi
vib amtsbiía sína, og a& hann hefir veriÖ og er
þeirra sannur talsmabur.
f>ab er a& vísu e&lilegt, þó a& stjórnin unni
dýralækninga vfsindum eins og hverjum ö&rum
fræ&slugreinum; en me&an nokkur er til ríkisfjehii&-
ir, er þa&'sanngjarnt a& ætlast til þess af stjórninni,
a& hún líka hafi tillit til hagsmuna bæ&i hins opin-
bera og hinna einstöku. Stjórnin getur nd vit-
a&, hva& klá&alækningarnar í su&urumdæminu hata
kostað ríkissjó&inn ; en vjer vitum, a& ni&urskurb-
urinn í nor&uruindæminu hefir cnn ekki kostað
hann einn skilding. Auk þessa er þa& a& nokk-
ur hinna opinberu gjalda í su&urumdæminu eru
sökum klá&alækninganna svo a& segja a& engu
or&in, eti hafa þar á móti mjög lítið minnkað í
nor&ur og austurumdæminu þrátt fyrir ni&urskur&-
inn. Niðurskur&urinn í nor&ur og austurumdæm-
inu hefir frelsa& innbúana frá óbætanlegu tjóni,
og tekizt a& uppræta sýkina, en hvorugu þessu
er ná& í su&urumdæminu meb klá&alækningunum,
fetta er orðinn hlutur, sem engin margorð skýrsla
eía ástæ&ulaus klögun mun geta hrnndið.
Um lei& og jeg enda þetta brjef, get jeg
ekki varizt þess a& óska, ab stjórnin vildi taka
sjerstakt tillit til þess sem alþingi liefir rá&-
i& til í þessu máii. Ef a& þa& er nokkurt mál-
efni sjerstaklegt fyrir Island, sem útheimtir ná-
kvæma þekkingu á landsháttum bjer, þá er þa&
þetta mál, og þar a& auki er þafe svo samtvinnað
rjettindum hiána einstöku og búna&arlegum hags-
munum manna, a& þjó&in vir&ist hafa rjetta heimt-
ingu á því, a& óskir hennar í þessu efni ver&i
teknar til greina. þ>að er líka sannfæring mín, a&
þetta sje líka hagur fyrir stjórnina. Hún sneið-
ir þá hjá öllum umkvörtunum um, a& hún þekki
ebki hjð rjetta ásigkomulag landsins og fylgi því
útlendri og einrænni skoíun á málinti; þá getur
heldur ekki Iegið neinn grunur á henni, að hún
fari ofmjög a& rá&um og innblæstri einstakra
manna; en hún mun þvert á móti ver&a vi&ur-
kennd og elskuð sem þjó&leg og fö&urleg stjórn.“
Skaðabæturnar til Húnavatnssýslu.
f>es8 er á&ur getið í bla£i voru, a& nú sje
klá&inn alveg upprættur úr Húnavatnssýslu, og
kenuir öllum brjefum og umfarendum saman um
að svo mnni vera. Húnvetningar þykjast því
hala alveg unnið ti!, a& loforð þau haldist, sem
hinir amtsbúar veittu þchn um a& bæta þeim að
nokkru hib mikla tjón, er þeir bi&u af fjárpest
þessari, ef a& þeir me& duglegum fyrirskur&i vörn-
u&u fjárklá&anum ab gjöra hjer jafnmikinn usla
og hann haf&i gjört í sn&urumdæminu. Aptur á
m ót kvarta nú sumir Húnvetningar yfir því, aö
ska&abæturnar lúkist seint, og er ekki trútt um,
a& sumurn þeirra þyki þa& brig&mæli af hinum
amtsbúum, a& þær ekki koma hæ&i fljótt og vel.
þeir segja því ver&i ekki neita&, a& Húnvefning-
ar hati lagt mikib í sölurnar til a& frelsa sig og
aðra frá háskanum, hinir hafi me& fogrum lof-
or&um komið því til lei&ar, a& fje þeirra hafi ver-
i& skorið á óhentugasta tíma, en nú sjeu þeirseinni
a& efna en þeir þá voru a& lofa. þeir segja að á-
standið manna í milluin sje hi& bágasta vestan
til í sýslunni, og muni þa& valda i&ran eptir nib-
urskur&inn og gremju, er ekki sjeu nógu fijótt
greiddar ska&abæturnar til a& hjálpa upp á þcssa,
er í skorti og vandræðum standi. Margt fleira
færa nú Húnvetningar til, og þeir a& vonum flest,
er mest og duglegast gengust þá fyrir framkvæind
málsins, þar eb þeim tinnst nokkurs konar skylda
einkum liggja sjer á her&unri a& gjörast talsmenn
sveitunga sinna. - *
Vjer erum nú a& öllu eptir stö&u vorri ó-
vilhallir í þessu máli. Vjer játum fúslega drengi-
lega undirtekt flestra Húnvetninga og skorulega
framkvæmd í þessu ináii, eins og #ka ávöxtur-
inn, a& drepklá&inn er þar nú upprættur, bezt
sýnir. Vjer viðurkennum fuilkomlega, a& þeir eiga
ska&abæturnar sem skuld hjá hinum amtsbúun-
um — því ska&abætumar eru a& nBkkru leyti fremur
gjald en gjöf —, og a& vir&ing hinna amtsbua
býður, a& þeir gjaldi skuld þessa, eins oghverja
a&ra, me& fullitm skilum. þetta vi&urkennum vjer
og Iíka þa&, a& bezt og æskilegast væri, að þeir hef&i
getað fengið þessar ska&abætur sem fyrst a& fullu
loknar, svo a& eigtmissir s,á, sem kláfcinn baka&i
Húnvetningum Iiefði sem stytztar og minnstar af-
lei&ingar, og sýsla þessi fengi sem fyrst fulla
vi&rjetting. Vjer játum þetta fúslega, og hcf&um
óskað, a& þannig hef&i gengið, en margar orsak-
ir hefir þó tíminn framleitt, sem tálmað hcfir því,
a& þetta gæti a& fullu farið eptir óskum manna
og gó&um vilja.
Húnvetningar segja, a& fjárfelliriun í fyrra