Norðri - 31.12.1861, Side 3

131
á eitt til ab vift halda þessu árííiandi riti voru,
bæbi ineb því aö rita í þab og kaupa þaí), op
sjá um, afe borgunin fyrir ITvert bepti komi inn
sem fyrst og greiblegast.
Samþykkt meb öllum atkvæbum og undir-
skrifab á frjáisum sýsiufundi á hinum fornu
þingstöbvum Skagfirbinga í Hegranesi. 7.
dag júnímánafar 1861 *.
I umboci sýslufundarins
Jakob Gu&mundsson. Páll Jónsson.
Oiafur Sigurbsson.
(Ab s e n t).
Norbri 1861, 12. marts blabsíbu 12 — 15,
færir iesendum sínum absenda grein, undirskrif-
aba af 5 mönnum, nefnilega hreppstjóranum, verzl-
unarrnanninuin og 3. heiztu bændunum á Sljettu.
Skýrir grein þessi næ- ta ítarlega frá dugnabi þeirra
og harbfylgi í því, aÖ koma Finni Gunnarssvni
og Kristínu Gubmundsdóttur í hjónaband. Byrj-
un og niburlag greinarinnar lýtur annars einkum
ab því, ab telja mönnum trú uin, ab embættis-
' Ávarp þetta var ssnt til mín meb brjefi 15.
júní 1861; en af því jeg var þá koininn á Ieib
til þings, var því sndiö aptur tii þess af forstöbu-
mönnum sýslufundarins, er þab liafbi sent, og barst
þab rnjer rú fyrst í hendur til innfærslu í Norbra
meb brjefi hins saraa dagsettu 13. janúar 1862.
En ávarp þetta virbist þess efnis, ab málib og
áskorunin sje jafnnaubsynleg hvort sem þab
kemur íyrir almennings augu fyr eba síbar.
Ritstjórinn.
Za’mi bróbur míns, sem hafabi mig; því sjáib!
hann lieiir fleygt sjer nibur á jörbina og grætur.
sjáib enn fremur þessi sama rödd býr nú þegar í
brjósti þcssa barns; því enn vefur þab höndum
sínmn um háls mjer og kyssir mig. Sjiáib vinir
mínir! þab býr ósýnilegur atidi og rödd iiana
( hjörtum ybar. Hlýbib lians bobuml þá mun-
ub þjer lœra því betur ab þekkja hann sjáifan.
Gub er ætib nálægur í hjörtum vorum“.
þ>á kallabi alSt fólkib upp og sagbi: „Nú
skiljum vjer, ab vor gub þarf ekki hús, mynd eb-
ur nafn“. Frá þessari stundu dyrkubu þeir hinn
ósýnilega anda meb barnlegri elsku, og skilning-
ur þeiira glæddist meir og meir, svo þeir spurbu
aldrei framar, hvar gub \æri cba í hvaba mynd.
menn vorir, amtmaímr Havstein og kammerráS
Sehulesen hafi byggt álit sitt og embættisúrskurb
á „illgjörnum ósanninda þvættingi“ og ekkiskob-
ab málib nema frá einni hiib. Höfundar grein-
arinnar gleyma ekki ab yfirlýsa sannleiksást sinni
og hreinskiini í aibi frásögunni um málefni þetta,
og látast þvf gefa út þetta sannleiksrit (II), tii þess
ab nefndir embættismenn fái færi á ab skoba mál-
ib frá bábum hlibum, og ab því ieyti þarf þaö
þá engra svara vib, því embættismönnum þessmn
er málib ábnr fullkuiinugt, og vjer erum vissir
um, ab Sljettungnm liefir ekki tekizt ab brjála
áliti þeirra á nokkurn hátt. En Norbri stendur
opinn fyrir öilum íslendingum, og flestir af les-
endum nefndrar ritgjör'ar vita ekkert um málefn-
ið nema þab, sem hún fræbir þá um; því þykj-
urnst vjer hafa orsök til ab gjöra \ib hana fá-
einar athugasemdir, og þab því fremtir, sem þab
á sjer hjer stab, er ólíklegt mætti viröast, ab
hálfsögb er sagan, þó fiinni segi frá.
Vjer æiluin nú ab bibia þá af lesendum
NorÖra, sem annars gefa málefni þessu nokkurn
gaum, ab fylgja frásögu Sljettunga tim giptingu
og giptingar tildrög þeirra F’inns og Kristínar, og
taka jafnframt til greina athugaserndir vorar.
Sljettungar segja þá fyrst, ab Kristín hafi
flutt vistferlum á Langanes hjer um bil árib 1850.
þeir, sem þekktu Kristínu urn þab ieyti, vita þab
vei, ab henni var ekki aubfengin vist, jafnvel þó
hin mesta vinnufólksekla væri um þær mundir
bjer í sveitum; því mööir hennar, Jóhanna Gub-
laugsdóttir, er lengi hefir búib á Sljettu, og hver-
vetna er illa ræmd, hafbi alib hana upp í reiÖi-
leysi, og Kristín sjálf illa þokkub. Enda flækt-
ist hún vistlaus austur á Langanes vorib 1851,
en fjekk nokkru síbar vist hjá Iíansi hónda f
Sköruvík. og var Finnur Gnnnarsson þ-ir þá vinnu-
mabur. AÖur enn Kristfn fjekk ab sjá Finn þenn-
an, hafbi hún niögjört ab koma sjer í kynrii viÖ
hann; því hún liafbi lieyrt liann oibiagban fyrir
kvennafar, enda lögbu þau brábuni lag sarnan og
tóku ab ala börn í lausaleik. {>ar næst gcta
Sijettungar þess, ab F'innur iiali vikib í burt, ept-
ir ab honum var birtur amtsúrskurburinn frá 22.
júní 1853 um skilnaö hans og Kristfnar; en iiann
fór ab eins snöggva ferb inn ab Svalhaibi, í
næstu svcit, kom strax aptur og þóttit-t hafa feng-
ib leyfi sýslumanns til ab vera kyrr, hvab sem
amtsúrskurburinn segbi. {ressa viöbáru Finns segir
samt sýslumaburinn sjálfur i embætti-b'jeíi, af21.
/