Hirðir - 23.06.1859, Blaðsíða 10

122
27. niaí þ. á. allramildilegast falib okkur á hendur, ab rannsaka
heilbrigbisástœbur saubfjárins hjer á landi, og styra þeim rábstöf-
unum, sem naubsyn kynni krefja, til ab sigrast á og rýma burt
fjársýki þeirri, er á næstlibnum árum hefur höggvib mjög mikib
skarb í saubfjenabinn hjer á landi, og meb því gjört afarmikib tjón
einuin hinum helzta atvinnuvegi landsins. Til þess okkur mætti
verba aubib ab reka erindi vort, hefur konungur fengib oss í hend-
ur fullt vald, til ab gjöra allar þær rábstafanir, sem naubsynlegar
eru, til þess ab tilganginum verbi framgengt. þab er alkunnugt, ab
þegar sýki þessi hófst hjer á landi í þetta sinn, var endurminningin
uni forna klábann, og ráb þau, sem tekin voru til ab útrýma honuin,
svo minnistœb flestum, ab niburskurbur saubfjárins var nú einnig
talinn hib eina rjetta rábib til ab útrýina sýkinni. En menn hafa
eigi gætt hins, ab þessi abferb verbur eigi talin annab en örþrifsráb,
er leibir alla búendur í hinn mesta háska, og eybir allri velmegun
sjálfra þeirra og annara; slík mebferb er hryggileg endurminning
hinna fyrri tíma, þegar menn þekktu ekki og höfbu ekki fundib þau
mebul, sem hafa reynzt óbrigbul, og eru vib liöfb í öbrum löndum,
þar sem sama sýkin hefur komib þráfaldlega fram, án þess hún valdi
neinu stórtjóni. Iljer á landi eru og nú þegar ýmsir menn, sem
vib hafa haft alúb og rjetta og skynsama lækninga-abferb, komnir
ab raun um. ab af þessari lækningaabferb verbur hinn sami œski-
legi árangur hjer á landi, og reynt er ab hún hefur í öbrum
löndum.
þegar vib nú þannig snúum okkur ab ybur, góbir landsmenn,
í nafni vors milda konungs, og samkvæmt skipun hans og umbobi
því, er hann hefur oss f hendur fengib, þá getum vjer eigi ætlab
ybur, ab þjer nmnib banda á rnóti þeirri hjáiparhönd, sem ybur er
rjett í bezta tilgangi, til ab afstýra yfirvofandi tjóni, og til ab efla
hinn helzta atvinnuveg ybvarn.
Miklu framar treystum vjer því, ab landsbúar muni leggjast á
eitt, ab stybja ab því meb eindrœgni og atorku, ab hinum mildilega
tilgangi konungs vors verbi framgengt sjálfum þeim til góbs, og svo
ab afstýrt verbi óhamingju þeirri, sem vofir yfir landinu, meb öll-
um þeim hryggilegu afleibingum, sem engin stjórn og enginn mann-
legur máttur, ef til vill, annars megnar ab af stýra.
Yib skorum því fastlega á ybur, ab þjer allir sem einn mabur
abstobib oss í framkvæmd hins mikilsvarbanda erindis, sem okkur
er á hendur falib; vib skorum á ybur, ab þjer leggizt allir á eitt