Hirðir - 23.06.1859, Blaðsíða 12

124
fjárkhífci sá, er lijer hefur gengib uni liin sííiustu 3 ár, sje vel lækn-
andi, þá er því ver og mifeur, abennvakir sú ímyndun hjá alltnörgum,
ab honum verbi aldrei út rýmt mei) lækningum. Forsprakkar niíur-
skurbarmannanna ala þessa ímyndun, og virfcast enn þá eigi aíi vera
vonlausir um, aí> geta fengife almennum nifiurskurbi framgengt; og
enda þótt nú sje oríánn hálfgjörímr fellir sauÖfjena^arins, láta þeir
eigi af vibleitni sinni. Niímrsknrbarmennirnir sjá alstaSar klába á
því fje, sem einhvern tíma hefur haft þennan kvilla; sjerhver góm-
stór kláSablettur er talinn banvænn, þar sem óþrifin og alls konar
hörundskvillar á Norburlandi og Vestnrlandi eru taldir saklausir.
Og þótt allir skynsamir menn hljóti ab sjá, ab nú sje fjeb fækkab
svo mjög, ab enga sanbarklauf megi missa, þá telja þessir nibur-
skurbarmenn rjettast, sjáist einhver arba á einni kind, ab skera allt
þab fje, sem á bœnum er, ab minnsta kosti; í hverjum smábletti
þykjast þeir sjá „hib útlenda pestarefni", „hib banvæna eitur", og
„hinn óttalega útlenda maur", og útbreiba þab, sem mest þeirmega1.
jþótt reynslan sje fyrir því deginum ljósari, ab liib læknaba fje sje
hraustara en fje er hjer venjulega, þá er skotib vib því skolleyrun-
um. íslendingar eru sannlega eigi óskynsamari öbrum þjóbum, og
mundu vissulega eigi hafa tekib eins í þetta mál, og þeir hafa gjört,
hefbu eigi sumir af hinum helztu mönnum þeirra og blöbin fœrt þá
á villustigu, og alib ótrúna, landi og lýb til mesta tjóns. Reyndar
er hamingjunni svo fyrir þakkandi, ab nú er fjöldi hinna skynsam-
ari bœnda hjer í suburumdœminu farinn ab sjá þessa villu, og vjer
ætlum, ab þeir fjölgi óbum, en þó ætlum vjer, ab margir þeir, sem
þó hafa vib haft lækningar, sjeu helzt til of veiktrúabir enn, og veldur
þab, ab enn vakir fyrir þeim dœmi fyrri aldar, og liinar óheppilegu
áminningar, sem ibulega eru brýndar fyrir þeim, ab veiki þessari
verbi eigi út rýmt nema meb hnífnum. þab dregur og eigi heldur
alllítib dug úr niörgum, ab til eru þeir trassar innan um, er látast
vilja lækna, en láta þó skepnur sínar annabhvort ganga umhirbing-
arlausar meb öllu, eba eru ab einhverju káki vib þær, sem ekkert
1 J>j<5oúlfnr hcfur eigi legib á libí sínu í því efni, ab út breiba þess konar
siigur. þannig er sagan um klábann á Yííilstöbum. Kindurnar þar eru 6 eba
sj">, flestar ab keyptar úr Bangárvallasýslu í haust; fengu þær ab álibnum vetri
nokkurn lítinn klábavott, og hafbi eigandinn þegar vib lækningar og klábinn kom
í Ijús, og bar í þær smyrsli, enda voru þær, er hreppstjúrinn þar skobabi þær síbast,
á bezta batavegi, og því nær alheilar, eu þær hafa eigi verib bababar enn sökum
kuldanna.