Hirðir - 28.11.1860, Síða 6

102
hvar sem þau hafa komizt aö, og eigi getab þrifizt af grœnni jörb-
inni, fyr en þau hafa verib hreinsuÖ af þessum klába-óþverra. þetta
þegir Þjóbólfur um, jafnvel þó hann, ef hann hugsaÖi dálítib betur
út í þennan hlut, vel mætti geta sjeö, ab ættjörí) hans út af þessu
máli einmitt fyrir sjervizku og hcimsku hans og annara stendur í
hinum mesta voba. Aptur á móti er hann allt af aí) grauta um þetta
ímyndaba klábasvæbi, er hann svo kallar, nm takmörkin á því viö
þá eöa hina sprænuna, allt eptir sem hugmyndir hans og niöurskurö-
armannanna hafa falliö frá uppliafi vega sinna um þetta mál.
þaÖ var einu sinni, aö lierra Þjóöólfur og aÖrir niöurskuröar-
menn þóttust ætla aö láta sig sannfœra af reynslunni í þessu máli,
en þetta er svo langt frá aÖ ætla aö koma fram, aö hann og þeir
sumir hverjir halda á fram hinu sama stryki, þótt þeir nú um lang-
an tíma hafi sjeö hin góöu áiirif lækninganna á fjárstofni vorum,
þessum litla stofni, sem frelsaöist úr hinu alkunna niöurskuröarœöi,
er geisaöi yfir land þetta, eins og önnur óhemja, fyrir nokkrum
árum.
Vjer þykjumst nú raunar vita, aÖ ÞjóÖólfi kunni aö þykja þaö
hart, aö vjer teljum hann ineÖal hreinna og beinna niöurskuröar-
manna, en svo þykir oss mega kalla alla, er vilja aptra útbreiöslu
ijársykinnar meö niöurskuröi, og sem þar á ofan, kærulausir um
þaö, er þeir segja, sem vit á hafa, eru aö berja fram sínar eigin
hugmyndir um sýki þessa, þvert ofan í alla reynslu, og þaö, sem
þeir daglega geta sjeö fyrir augunum, ef þeir aö ein3 vilja sjá þaö.
En þótt þaÖ sje hart og varla trúlegt, aö menn nú á fjóröa ár
sjeu meÖ hinar sömu markleysur um ldáöann, upp aptur og aptur,
ástœöulaust, og ofan í alia reynslu, er menn þóttust ætla aÖ láta
kenna sjer fyrir nokkrum árum, þá tekur þó fyrst í hnúkana, þegar
niöurskuröarflokkurinn fer aö hafa hrekki viö, eins og oröiö hefur
ofan á í Eangárvailasýsiu núna í haust, þar sem einhver af niöur-
skuröarmönnum hefur í blóra viö aöra grafiö niöur kláöagæru, til aö
geta sýnt þar kláöa hjá lækningamönnunum, sem enginn var, enda er
oss skrifaö úr sýslu þessari, aö menn sjeu hræddir um, aö haföir
veröi hrekkir í frammi viö hiö læknaöa fjeö, en vjer vonum, aö sýslu-
maÖurinn þar sje svo góöur drengur, og líkist svo mjög föÖur sín-
um, aö hann láti eigi siík illmenni vaöa uppi eins og illhveli, sak-
lausum mönnum til tjóns.
Eins og vjer höfum áöur sagt, liggja niöurskuröarmennirnir og
vinir þeirra alltaf á þeirri list, aö skrökva upp kláöasögum hjer og