Íslendingur - 29.06.1860, Síða 6

54
gengur liann met sólu, en þnnn 22. des. stendur Iinnn kyrr,
og gengnr síbnn aptnr á bnk til Krabbans.
B. Gunnlaugsson.
Dónmr ytirrtóm.sinsi,
Mn'nudaginn liinn 18. júnímán. 18R0.
Sakamál þorsteins Fánarssonar og Málfríbar Arnoddsdóttur
úr Skaptárþingi.
Meb dómi gengnum aö Steig í Sknptárþingi 2. marz-
mán. þ. á. eru bjónin þorsteinn Einarsson og Málirífeur
Arnoddsdóttir dcemd fyrir saufcaþjófnab, hann til ab býbast
3X27, en bún 40 vandarhöggum og vera liáí) lögreglu-
stjórnarinnar sjerdeilis tilsjón, hann í 2 ár, en hún í 1 ár;
svo eru þau og bæbi dœmd til ab greiba Dyrhólahrepps fá-
tœkrasjó&i ígjald tveggja saubkinda, er þau nocatlicifc haust
stáln, meb 5 rd. 48 sk., og loks til ab lúka allan af siik-
inni löglega leibandi kostnab, og þar á mebal málsfœrslu-
Iaun til svaramanns þeirra í hjerabi meb 2 rd., en dómi
þessum hafa hin ákærbu skotib til landsyfirrjettarins.
Hin ákæríu hafa játab á sig, ab þan hafi á6afþeim
8 árum, sem þau hafa búið f, stolib alls 8 saubkindurn,
þannig, ab þorsteinn aleinn hafi handsamab 6 af þeim, en
kona hans vitab af þjófnabinum í hvert skipti og verib hon-
nm samþykk í honmn, en til ab stela tveim seinustu kind-
nnum, hafi hún styrkt hann.
þessa játningn gjörbu þau eptir ýmsar vöflur í rjett-
inum 22. des. f. á., en gengu nptur frá henni 23. febrúar
næst á eptir, er þorsteinn þá bar fram, ab neyb og kvalir
af fótarmeini hefbi neytt sigtilabjáta þann nmgetna þjófn-
ab upp á sig, og ab hann vissi ekkert til þess, ab hann
hefbi játab upp á sig nokkrnm þjófnabi, og hcfbi ekkert
rankab vib því, þegar sjer liefbi verib sagt frá því á eptir,
en kona hans gekk beinlínis móti áminnztum framburbi sín-
um, og þóttist aldrei hafa mebgengib þjófnabinn upp á sig.
En þó þab eptir rjettargjörbunum megi álítast rjett hermt,
ab þorsteinn hafi verib þjábur af fótarmeini, þá er hann
gjörbi fyr tjeba játningu, getur þetta atribi, sem auk þess,
ab þab á ekkert skylt vib játningu hinnar ákærbu, eptir grund-
vallarreglunni í L 1—15—1 ekki til greina komib, og þab
því síbur, sem allmildar líkur eru komnar frarn gegn þeim
ákærbu, og þingvottar þeir, er þá voru vib, liafa svarib, abhann
hafi verib meb öllu rábi, er hann gjörbi jatningu þessa, ogab
hann hafi gjört hana óneyddnr, seinlega og meb umhugsun.
Ilvab nú vibvíkur hegningu þeirri, sem hin ákærbu, er
aldrei fyr liafa verib dœmd njesætt hegningu fyrir nokkurt
107
sig vib, þótt henni veitti örbugt; “mig hefur dreymt svo
inndælan draum; en jeg hef sofib of lengi. þab er komin
nótt. Láttu koma meb Ijós. Jeg get eigi sjeb þig, Ját-
varbur".
Henni þótti nótt vera, og þó skein sólin í heibi. Myrk-
nr grafarinnar fœrbist óbum yfir hana.
þá koniu fleiri inn í herbergib, og söfnnbust margir í
kring um rúmib; en hinn blindi mabur heyrbi alls ekkert,
og varb einkis var, nema hins þnnga andardráttar nióbur
sinnar, og hinnar skjálfandi handar, er hann hjelt um, og
orba þeirra, er hún mælti á stangli.
„Játvarbur", sagbi hún, „kæri Játvarbur, láttu hugg-
nst: jeg er vongób; gub er miskunsamur. Vertu eigi svo
ákaflega sorgbitinn. þab sker mig í hjarta, ab sjá þig
gráta. Vcrtu rólegur fyrir hennar sluild, og sökum mín
líka".
María lá á knjám vib hlib honum, og reyndi til ab
mýkja hugartrega hans; en hann mælti eigi orb frá munni,
og hún var hrædd vib þab.
Nú lcib nokkur tími svo, ab allt var hljótt og þögult.
lagabrot, þannig hafa bakab sjer, þá eru afbrot þeirra í
hjerabsdóminiim, sem hlutabeignndi háyfirvald ekki hefur
áfrýjab fyrir œbri dóm, heimfœrb undir tilskipun 11. apríl
1840, 6. gr., samanber þó tilskip. 24. jan. 1838, 8. gr. En
þó yfirdómurinn verbi ab álíta, ab l.gr., samanber 21. og
78.gr. í tilskipun 11. apríl 1840, sjeu þær lagagreinir, sem
misverknabi liinna ákærbu beri ab hegna eptir, þar eigi
hefur nœgilega sannazt, hvar hib stolna fje hafi verib tek-
ib, þá virbist þó hegning sú, sem ákvebin er í hjerabs-
dóminum hœfilega metin eptir nefndum lagagreinum og meb
hlibsjón til 4. gr. stafl. a í tilskipun 24. jan. 1838, og ber
því hjerabsdóminn livab hegninguna og málskostnab snertir
ab stabfesta; en þar á móti fær yfirdómurinn ekki sjeb neina
nœga ástœbu til, ab dœma Dyrhólahreppi endurgjald fyrir
nokkrar af þessum stolnu kindiim; eru engir eigendnr fram
komnir ab þeim, nema einni, er álíta má ab Jón Jónsson
cldri á Brekktim liafi átt, og hefur hún verib matiná2rd.
48 sk., og ber þvf ab dœma honnm fullt endurgjald fyrir
hana af hinum ákærbu, svo ber þeim og ab greiba sóknara
og svaramanni hjer vib rjettinn í málaflutningslaun 5 rd.
hvorum þeirra fyrir sig. Mebferb málsins í hjerabi hefur
verib vítalaus, og flutningiir þess hjer vib rjettinn lögmætur.
því dœmist rjett ab vera:
Undirrjettarim dómur á óraslcaður að standa, b(pM
hvað hegninguna og málslcostnað snertir. Einnig ber
hinum áluzrðu að luka Jóni eldra Jónssyni á Brddcum
2 rd. 48 sk., og sólmara og svaramanni hjer við rjettinn,
málaflutningsmönnunum Hermanni Jolmssyni og JóniGuð-
mundssyni ö rd. hvorum fyrir sig í málsfœrslulaun.
Hið ídcemda ber að greiða innan 8 vihna frá lög-
birtingu dóms þessa, og honum að öðru ieyti að full-
nœgja undir aðför að lögum.
ÍJtlenilar fr jettir (Framh., sjá 6. bl., bls. 47—48).
Noregur og Svíþjóð. þab er enn jarlsmálib, sem
ókljáb er. Af því ab vjer í 3. bl. höfum heldur óskýrt
tekib þab fram, er hjer deilir máli, verbum vjer nú ab
bœta úr skákinni. Um jarlinn rœbir ab eins í grundvall-
arlöguniNorbmanna, cn eigi í sambandslögunum. Um breyt-
ingu á þessiim lögum vilja Norbmenn vera einir, sem von
er. Svíar kalla málib bandamál, og vilja eiga þátt í um-
rcebunni; munu þeir berja í þab augum, ab jarlinn má
vera, livort beldur konungur kýs, norskur eba sœnskur.
Iljer er þá aubsætt, ab Norbmenn liafa á rjettu ab standa,
108
þá Iauk frú Oiven enn einu sinni upp augum, og Icit Mar-
ín, þar sem liún lá á knjám vib hlib Játvarbar. þau voru
samtengd hugsiinum hennar á undan, og ljek bros uni
andlit lienni.
„Eins og jeg óskabi og bab ab jeg mætti deyja",
mælti liiín. „Börnin mín bæbi. Kysstu mig, María, unun
mín og huggnn. Fœrbu þig nær, Játvarbur, sem jeg hef
haft svo miklar vonir nm, og bebib svo mikib fyrir. þær
eru allar fylltar mi“. Og án þess ab hin nnabarfulla
draumsjón hcnnar breyttist, leib andinn burtu, og hún
kenndi einkis harms eba tárfelldi framar.
Fjórir mánubir voru libnir frá andláti frúar Oivcns,
og sonur hennar var enn þá í 'Woodlands, þar sem fabir
Maríu bjó; hann hjet Parker, og var foringi fyrir hersveit
cinni. Woodlands var þjer um bil 2 mílur enskar frá
hinu afskekkta húsi, þvf er frú Owen bjó í. þangab hafbi
Játvarbur fengizt til ab flytja, þegar liinn sárasti harmur
hans var sefabur.
Parher og kona hans vorix bæbi brjóstgób, og hinar
sjerstaklegu ástœbur Játvarbar vöktu öll brjóstgœbi þcirra,