Íslendingur - 14.08.1860, Qupperneq 1

I
jm
14.
ágúst.
M
Anglýsing.
Ab tiin íslenzka stjórnardeild í Kaupmannahöfn hefur
skrifah stiptamtmanninum á Islandí þann 12. maí, er næst
leib, svo hljóbandi brjef:
„Jafnfranxt því ab senda viblagíiar auglýsingar, sem komn-
ar eru frá fjárhagsstjórninni, nefnilega:
1, auglýsing frá 22. sept. 1859 utn mefeferít þá, er viít
á ah hafa, þegar skipt er um eldri ríkisskuldabrjef,
hvort heldur þau eru köllut) inn, eba hlutaÖeigendur
senda þau inn sjálfir og ótilkvaddir;
2, auglýsing frá 30. jan. 1860 urn innköllun og um
skipti á þeim ríkisskuldabrjefum og innskriptarskýr-
teinum, sent þar greinir;
3, atxglýsing frá 20. apríl 1860 áhrœrandi innköllun og
umskipti á ríkisskuldabrjefum þeim, er þar í eru til-
greind,
hefur fjárhagsstjórnarinnar 4. deild í brjefi frá 3. þ. m.
skýrt frá, ab þessar auglýsingar, þrátt fyrir þeirra al-
rnenna inxxihald, ekki skuli hafa lagagildi á íslandi, og
þab muni ekki lieldur verta meb þær auglýsingar, sem
eptirleibis kýnnu ab koma xít um innköllun á ríkisskulda-
» brjefum, svo ab þau ríkisskuldabrjef, sem nxenn eiga á
Islandi, ekki sjeu ;tb álíta köllub inn, og ab því leigu-
burbur þeirra xír hinum íslenzka jarbabókarsjóbi standi
óhaggabur, enda þótt ríkisskuldabrjef, sem eru af sarna
tægi, kynnu ab vera köllub inn til umskipta fyrir önnur
í stabinn meb því skilyrbi, ab Ieiga ekki gangi af þeim
frá þeim tíma, senx fjárhagsstjórnin ákvebur.
þetta tilkynnist herra stiptanxtmanninum til leibbein-
ingar og ýtarlegri naubsynlegrar auglýsingar".
þab leyfi jeg mjer hjer meb ab birta öllum hlutabeigend-
unx þeím til leibbeiningar.
íslands stiptamthiisi, 10. dag ágilstmán. 1860.
Th. Jónassen
settur.
Um rjettindi pápiskra manna Itjer á
landi.
(Niburlag, sjá 8. b!.. bis. 59). f tilskipun 30. apríl
1824 er bobib, ab prestarnir skuli gæta þess, þegar annab-
hvort brúbhjónanna sje pápiskt, en hitt lxxterskt, ab hib pá-
piska geli brjeflega skuldbindingu, er rit.ub sje í kirkjubók-
ina, unx þab, ab þab skuli hita öll þau börn, er þab eign-
ist í lxjónabandinu, ala npp í lóterskri trú; og á síban bæbi
presturinn og veraldlegt vald ab sjá um, ab þetta verbi
haldib. þessi tilskipun var lögleidd Iijer á iandi meb rxokkr-
um breytingum meb konungsbrjefi 7. desember 1827, og
gildir því tyrnefnd ákvörbun hjer sjálfsagt fyrir ntan ltaup-
stabina. At þessari ákvörbun virbist ab aptur megi leiba,
ab þegar briibhjónin bæbi sjeu pápisk, megi þau ala börn
sín upp í pápiskri trn, eins og þetta var og leyft í Dan-
mörku vib tilskipun 19. september 1766, 5. grein, en af
þvf leibir þó eigi, ab óskilgetin börn pápiskra manna, þó
bæbi foreldrin sjeu pápisk, megi ala upp í pápiskri trú.
þá var og bobib í áininnztum lagabobum 1824 og 1827,
ab þegar briíbguminn vairi lúterskur, en brúburin pápisk,
skyldi sóknarpresti brúbgumans bera ab gefa þau sanxan.
Pápiskir húsfebur, er lútersk vinnuhjú halda, hljóta ab gjöra
allt þab, er lög vor heimta af húsbœndum yfir liöfub, og
þeim er unnt, til ab frœba hjú sín í sannri þekkingu á
kristindóminunx, og efia þau í sönnum gubsótta, og því meb-
al annars halda uppi venjulegum húslestrum á heimilum
sínunx í sveitinni, og afla sjer gubsorbabóka þeirra, er til
þess þarf, og sóknarprestar þeirra vísa þeim á.
Ilvab nú þar á móti áhrœrir trúarbragbafrelsi pápiskra
manna hjer í kaupstöbunum, þá er þab meb ölhx óbtxndib,
eins og vjer höfum opt ábur sagt. Trúarbragbatrelsi þetta
var í fyrstxi ab eins bundib vib þá 6 kaupstabi, er þá voru
hjer á landi stofnabir og vjer höl’um ábur nefnda; en nú
má álíta, ab öll Iöggild kauptún hjer á landi hafi fengib
þab vib opib brjef 28. desember 1836, 5. grein. Á verzl-
unarsh'ibunum nrega þannig eptir lögum vorum pápiskir
íxxenrx fyrst og fremst fremja opinberlega gubsdýrkun sína
145
Afl góðseminnar.
Eptir Ch. Diclcens.
Sxxúib úr ensku.
Nú varb löng þögn, því Leyton og kona hans vikn-
ubu eiris og pilturinn, sem var yfirbugabur af skammfylli
og ibrun, er hann aldrei hafbi fyr kennt.
Ab síbustu xnælti presturinn: „Hvab gat þjertilgeng-
ib, ab fremja slíkan glœp?“
Pilturinn reis snögglega á fœtur, gagntekinn af sam-
vizkubiti, þakkiátsemi og mörgum þeim tilfinningum, er
honum voru ábur ókunnar; hann hugsabi sig um litla hríb,
og sagbi síban upp ala sögu; hann sagbi frá íreistingum
sínum, syndum síniim og raunum, rangindum þeim, er
honum þóttu sjer gjörb, heiptarreibi sinni vib hin ógurlegu
örlög föbur síns, og bræbi sinrii yfir glebi mannþyrpingar-
innar, einstœbingskap sínum og frá því, er hann raknabi
vib úr öngvitinu, hefndargirninni og tilrauninni ab sebja
hana. Ilann talabi látlaust, og blátt á fram sem barn, án
146
þess ab reyna til ab skýla gebshrœringum þeim, sem vökn-
ubu hjá honum smátt og snxátt.
þegar Iiann hætti töhxnni, gekk konan til hans og á-
varpabi hann blíbum orbum. Rómur sá, er hún mælti í,
var nýr í eyrum hans. Orb hennar fengu meira á hjarta
hans, en hinar hörbustu ávítur og ásakanir hinna gömlu
fjelaga lians. Hann leit á hina mebaumkunarfullu vel-
gjörbanxenn sína nxeb vibkvæmni, sexn væri hann ringlabur.
Hann kyssti á hönd húsfreyju, sem hún hafbi lagt á öxl
honum. Ilann litabist uni, sem væri hann ab dreyma, og
væri hræddur vib ab vakna. Ilann varb Ijemagna og valt
út af; var hann þá lagbur meb hœgb á legubekk einn, og
gengu þau hjón síban burtu.
Innan skamnxs tíma var honum borinn matur, og eptir
nokkurn tíma, þegar hann var kominn til sjálfs sín aptur,
gekk Leyton til hans inn í lestrarstofu sína, og skýrbi hon-
um frá helgum og fögrum hlutuni, sem hinn fákunnandi
piltur hafbi eigi fyr heyrt; um liinn mikla og ástúblega
föbur; um liann, sem elskabi Iiinn fátœka og ty;nda aum-
ingja jafnt og hinn ríkasta, göfugasta og farsælasta; um
73