Norðanfari - 01.07.1862, Blaðsíða 1

KOftÐAPARI.
M IX-14.
Jíilí.
1869.
Frjetzt hefir liingab, ab kaupmabur, Consul Ziemsen í
Reykjavík, hafl nýskeíi látib prenta þar brjef eitt, af hverju
send voru hingab f bæinn nokkur exempl. sem einn vife-
takandi þeirra hefir gjört svo vel ab lána oss til yfirlesturs.
Brjef þetta álítum vjer svo merkilegt og varíia hag og
heil! landsins, aí) vjer ekki hikum vib ab ryfeja því hjer
til rúms, og er þafe þessa innihalds:
rMefe því skilyrfei, afe allir kaupmenn f Sufeurumdœm-
inu efea verzlunarhöfnunum Reykjavík, Hafnarfirfei, Kefla-
vfk, Eyrarbakka og Vcstmannaeyjum gangi í fjelag vort,
höfum Tjer fastráfeife afe reisa skorfeur gegn hinni vaxandi
ofdrykkju sem á sjer stafe mefeal landsbúa, mefe því á
tímabilinu frá 1. júní 1864, ti! sama tíma 1S69, gjör-
samlega afe hætta allri útsölu áfengra drykkja, t. a. m.,
Alcohol, Spiritus víni, Brennnvíni, Aquavit, Mavebitter,
Armagnac, Cognac Wisky, Genevre, Rommi, Arrak, Liqveur,
Cordial, Extract, Kirsebær og aldinabrennuvíni, efea hverju
nafni sem nefndir eru, úblandafeir og blandafeir, áfengir
drykkir, og setn eru sterkari en 4 stig á Spendrupsmælir,
hvar á inóti vjcr áskiljum oss frjálsa útsölu á Víni, Mjöð
og Öli, afe mefetöldu Ale og Porter.
Jrannig ab sjerhver sá, sem breytir gegn þessu,annafe-
hvort mcfe því afe se'.ja, veita efea gefa úr verzlunar-
búfe sinni, garfei, geymsluhúsi efea skipi á nefndu tíma-
bili ofantalda áfenga drykki, hvort heldur þafe er
mikife efea lítife, sæti f fyrsta sinni 500 rdl. fjárútlát-
um, enn í annafe sinn 1000 rdl, og í hvert sinn sem
optar er brotife tvöfaldast, hverjar bætur sá eign-
ast afe helfingi, sem gjörir brotife uppvÍ9t, enda þútt
hannsje sjálfur kaupandinn, en hinn helfingnrinn hverfi
til ekkna og barna þeirra fiskimanna og sjúfarenda er
drukknafe hafa í sjú á sufeurlandi, efea einhverrar annar-
ar stofnunar, er undirskrifafeir kaupmenn mefe at-
kvæfeafjölda ákvefea. Jveir áfengu drykkir sem finnast
bjá hiruun seka verfea únýttir.
Hife ofan nefnda, þú mefe hinni útþrykkiiegu tilskilun, afe
stjúrnin eptir afe hafa öfelast álit alþingis, gjöri f tæka
tífe eptir ritafear ákvarfeanir gildandi:
1, afe gufuskipife Arcturus, efeur hvert annafe skip sem
kemur í stafe þess, sem pústskip, skyldist til í farms-
skránni frá 1. degi oktúbermánafear 1863, til 1. dags
júnímánafear 1869, ásamt mefe útgjörfearmanni þess,
skipherranura og stýriroanninum, afe flytja enga áfenga
drykki tii hafna efea verzlunarstafea Sufeurumdæmis-
ins, sem varfea skal ef útaf er brotife, sömu fjár út-
látum og liegningu, eins og kaupmenn hafa lagt á
sjálfa sig.
2, afe frá 1. janúar 1S64, til 1. júnf 1869, sje sett í
hvert íslenzkt leifearbrjef, sú ákvörfeun, afe enginn á
skipi megi selja efea veita efea flytja í land, hvorki
skiphcrrann, styrimafeurinn nje kaupstjúrinn efea nokk-
ur annar innan takmarka Sufeurumdæmisins neins
konar áfenga drykki, afe vifelögfeum fjársektum hinum
sömu og kaupmenn leggja á sig sjálfir; auk þess
sem áfcngir drykkir, er þannnig finnast verfea únýttir.
3, afe ekkert nýtt leyfisbrjef fyrir því afe mega verzla
efea borgarabrjef verfei útgefife, nerca meö því skil-
yrfci, afe hlntsfeeigendur í einu sem öllu, gangist undir
nefnt samkomulag kaupmanna.
4, afe þafe sje bannafe veitingamönnum og gestgjöfum
innan vebanda Sufeurumdæinisins, frá 1. júní 1864,
til 1. júní 1869, afe selja, gefa efea veita tjefea áfenga
drykki, afe viðlögfeum sömu fjárútlátum, sem ákvefe-
in eru fyrir kaupmenn og lausakaupmenn.
5, afe þafe sje bannafe lifsalanum, vilji hann ekki gúfe-
látlega ganga inn í fjelag þetta, afe selja Spiritus vini
Alcohol efea Mavebitter, öðruvísi enn í smásmökkum
97
Sona-ástin á Japan.
Ekkja nokkur, sem átti 3 sonu, og vife mjög bágan
kost afe búa, því þeir gátu ekki vegna skylduvinnu ánaufe-
arinnar, unnife fyrir svo miklu, afe væri þeiin nægilegt til
vifeurlífis. Um þær mundir og bágindi þeirra voru orfein
sem mest gekk auglýsing yfir landife, í hverri heitife var
tiltekinni peninga upphæfe þeim er gæti náfe og afhent
yfirvaldinu stigamann einn, er mörg spillvirki haffei unnife.
An þess afe múfeirin vissi af, kom bræferunum saman um,
afe eitin þeirra skyldi segjast vera ræninginn, en hinir 2
sera vitni gegn honum, og vörpufeu hlutkesti hjer um, og
hlutfallife lenti á þeim yngsta. Bræfeurnir gjörfeu nú þenn-
ann uppvísann sem ræningja og var honum þegar varpafe
í difiissu og járn, en peninga upphæfe sú er honum haffei
verife sett til höfufes borgufe til hinna bræferanna. En þaö
leife ekki á löngu, áíur brúfeurástin og rödd náttúrunnar
vaknafei hjá þeiin; þeir beiddust þvf og öfelufeust leyfi
fyrir afe vitja stúrbrotamannsins í difiissunni, og allir
grjetu þar saraan fögrum tárum. Fangavörfeurinn, sem
komst afe þcssu, fýstist mjög afe vita hverriig á þvf
98
mundi standa, hlustafei því rnefe athygli hvafe færi fram
inni , en heyrfei afe eins stun og grát enn um hvafe bræfe-
urnir tölufeu va>fe hann einkis frekar vís. þegar bræfe-
urnir fúru nú út og sneru heim á leiö, hugsafei fanga-
vörfeurinn sjer afe hann skyldi fara í humátt á eptir þeim
og vita afe minnsta kosti hvar þeir ættu heima. Hann
veitir þeira eptirför, en þú svo afe þeir höffeu enga vitn-
eskju um ferfe hans. þegar þeir eru búnir afe ganga
tíma korn, sjer hann hvar þeir nema stafear vife lítinn
og mjög fátæklegann húskofa og afe þeir fara þar inn en
loka dyrunum á cptir sjer. Fangavörfeurinn gengur afe
hurfeinni, og heyrir nú afe bræfeurnir voru afe segja múfeur
sinni, sem lá veik f rúminu, hvafe þeir heffeu tckife til
bragfes til afe bjarga lífi hennar og þeirra frá því afe verfea
hungurmorfea. varla höffeu þeir lokife sögu sinni fyrri en
hún kallafei hástöfnm upp: Nei! látife mig heldur deyja
þúsundsinnum, heldur enn afe jeg lifi af saklausu blúfei
sonar míns. jþegar sakaroannavörfeurinn haffei heyrt þetta,
ílýtti hann sjer á burt aptur og á fund dúmarans og
segir honum upp alla söguna, sem bæfci undrafeist og