Norðanfari - 01.07.1862, Blaðsíða 3

51
til annara Ianda, vonum vjer afc geta seinna smátt og smátt
skýrt frá, og sama ættu hin blöísin ab gjöra ab því leyti
sem snertir Suiur- og Vesturumdæmin.
um, 3705 pt. af vfni, 1 522 pt. af ediki, 77,259 pt. af brennu-
víni, 3055 pt. af rommi, 1782 pt. af puncextract, 33,275
U kaffe, 11,994® melis, 32,865 ® candis, 2532 U púfcur-
sykurs, 77« Thee, Í690 a af sírópi, 4571 í? af hlai'a-
tóbaki (Roel), 2309 ® af munntóbaki, 762 U af skornu
nefióbaki, 392 U af reyktóbaki, 2614 U af ýmsri sápu,
jurtaverzhinarrörur fyiir 2370 rd., járnvarningur fyrir 3410
rd. 513 hattar oghúfur, 618 áln. afynisu klæbi, 10,076 áln.
af Bómullarljerepti, 11,099 álnir af liamp- og hörljerepti,
2901 al. af fínu hvftu Ijerepti, 2340 áln. af mislitum kjóla
og svuntnljereptum, 297 U af stáli, 557 Lf? af járni, 375U
af lebri, 143 sútuö saufcskinn og kálfsskinli, 201 U af harnpi,
44 Íí af hör, 473 færi sextug, 811 færi fertug, 273 Sí af
bláum steini, 388,700 af ýmsum saum, 711 plötur af
gluggagleri, 1306 brýni, 5925 ® af brúnspæni, 1220 ítaf
vitrioli, 1752 áln. af sængurvera vefnafci, 2691 ýmsir klútar,
og sjöl af silki, bómull, ljerepli og fleiru, 1040 trje smærri
og stærri, 192 plánkar, 6676 borfc. 36 tylftir af spfium,
leirkjer (I’ajance) fyrir 800 rd , 459] ® af púfcri, 591] U
af blýi og höglum, 159 pottar smærri, og stærri, 7 fafcmar
af brenni, 22 t. af kalki, 1140 bœkur af pappír.
þegar menn nú eptir áfcurtöldu, reikna saman verfc-
liæfc kornvörunnar, og annars sem til matar er haft, eptir
þvf verfci sem á þvf var í fyrra, verfcur þafc samtals
allt afc 54,000 rd.
En vínföngin fyrir 17,092 rd,
KafFi — 13,090 -
Sykur og síróp — 12,461 -
Tóbak — 5,131 -
Jurtaverzlunarv.— 2 370 -
alls 50,144 rd.
Munafcarvararan slagar þá nokkufc uppí þafc sem mat-
varan kostar.
Hjefcan fluttust 40Skpd. af hörfcum fiski, 1430 t. af
lýsi, 484 Lpd. af saltkjöti, 10,504 Lpd. af tóig, 455 salt-
afcar gærur, 979 lambskinn, 18 tóuskinn móraufc, 13
tóuskinn hvft, 8jj pd. æfcardúns, 5231 Lpd. af hvítri ull,
518 Lpd. af mislitri ull, 75 peisur, 13,454 pör vetlinga,
8902 pör eingirnÍ8sokka, 30,000 pör tvíbandssokka, 731
par hálfsokka, 1034 áln. vafcmáls, 4 Lpd. af hafra og
geitaskinnsstökum.
þessar vörur reiknafcar eptir hinu almcnna verfclagi
á þeim í fyrra, verfca hjerumbil 138,000 rd.
j>afc flutzt hefir frá útlöndum til hinna verzlunarstafc-
anna hjer f Norfcur- og Austurumdæminu og þafcan aptur
Uin póiitgöiigiir,
Sífc;in brjefburfcar tilskipunin frá 13. maí 1776 koni
út, mun þafc optast hafa verifc venja, afc pósturinn úr
Norfcurlandi hefir byrjafc ferfc sína þafcan dagana 8.—14.
febrúarm. hvers árs, allt þar til póstgufuskipifc fór afc fara
hjer millum ianda, og póstgöngurnar voru settar í sam-
band vifc ferfcir þess, liefir þafc dregist lengur, en þó aldrei
iafnlengi og næ^tl. vetur, afc póstur lagfci hjefcan fyrst af
stafc á leifc su'ur 24. dag febrúarm., 16 dögum seinna
en þí hann stuudum afc undanförnu hefir lagt fyrst af
stafc hjefcan; enda kom hann nú ekki aptnr úr ferð þess-
ari fyrri en 30. dag aprílm , efca eptir 66 daga ferfc, sjer
er nú livcr fiýtirinn I! og hvafc mundi gamli Gunnar póst-
ur, er gekk á 5 dögum úr Viíey ognorfcur afcMöfcruvöll-
um, og Grínuir póstur berhenti hafa sagt um þetta ferfcalag
mættiþeir nú líta'upp af gröf sinni; þessi 66 daga ferfc mun
líka eiga sjer fá dæmi í Norfcanpósta sögunni. Afc vísu
vifcrafci illa um þær inundir inefc hvassvifcrum og fannkomu,
svo pósturinn meinti, þá afc sunnan kom, Holtavörfcuheifci
ófæra, og hjelt því afc sögn 14 hvíidardaga nifcur á Stein-
um í Stafholtstungum, hvafcan er sagt afc sje 1] vetrar-
dagleifc og undir heifcina, hvar hann átti afc hafa setifc af
sjer eitt efca íleiri tækifæri til afc komast yfir heifcina; og
væri þetta satt, og annafc sem sagt er um áframhald
póstsins, er slíkur slóöaskapur vítaverfcur og þeir ekki
hafandi fyrir pósta, sem ekki íiýta meira ferfc sinni, þegar
framkvæmdir almcnnra erinda vifcliggja, afc vjer ekki nefn-
um þá fleiri vankvæfci cru þessu samfara, og þar á mefcal
vanskil á brjefum og sendingum. Af þessari slófcaferfc
flaut líka, afc fjóría póstgangan sem sett var 1855? og
byrja átti hvers árs 20. dag aprílm. fórst nú mefc öllu
lyrir; því þótt airitmafcur Havstein sendi afc »sögn mann
frá Hnausum f maí sufcur í líeykjavík, þá munu fáir hafa
vitafc og enn sífcur haft gaga af þeirri íerfc, svo hana má
álíta fremur sem auka, heldur en afcalpóstferfc. ]>ó tók
nú steinínn úr þegar hin venjulega júlímánafcar póstganga
var lögfc undir höfufc, af þeim ástæfcum, afc fátt væri af
brjefum til afc senda, ferfcirnar væru alltaf á, fram og
aptur, og svo væri þeir skildingar dregnir til muna fyrir
ríkissjófcinn, sem fcrfc þessi kostafci. Líkiega hafa þó ein-
101
Ilverjum skyldi og hafa veriö mögulegt afc bæta mófcir-
ínni sonarmissirinn?
TJtanum þenna litla hóp haffci safnast múgur og
margmenni, og var afc sjá á öllum þar samankomnura,
sem innilcga kenndu í brjóst um mófcurina. An þess afc
tekifc væri eptir því, haffci Og þangafc komifc ókunnur
maíur einn, sem enginn þekkti deili á. Hinn ungi mafcur
sem hjet Jósef Bertrand reyndi til mcfc öllu móti afc
afc hugga mófcirina, en árangurslaust; hann vjek sjer því
út úr niannþrönginni og undir litla eik þar skammt frá
og hugear sig um hvafc hann eigi aö taka til bragfcs.
Afc þvf búnu gengur hann til baka og til gömlu kon-
unnar og segir: „haldifc þjer syni yfcar, jeg skal
klæfca mig í bláu treyjuna í stafc hans“.
Allir sem heyrfcu þetta köllufcu hástöfum upp mefc
glefciópi og þirptust utanum Jósef sem sjáifur varla vissi
hvafc hann haffci gjört og lagt f sölurnar. Mófcnrin og
sonur hennar vörpufcu sjer fyrir fætur lífgjafa sínum, sem
segir: „verifc þifc ekki afc þessu, þetta er í rauninni ekki
mikil velgjörfc, átta ár lífa fljótt“. „Sjcrhvert gófcverk
102
umbunast einhvemtima segir einhver í mannþrönginni á
baki Jósefs mefc alvarlegum róm þctta var þá hinn
ókunni mafcur, sem allir störfcn mjög á, í þvf hann nú
gekk burtu og stefndi afc borgarhlifcinu; segja þá nokkrir,
þáfc er líkast til prestur efca skólameistaril
Afc þrem árum lifcnum, kvöldinu áfcur enn bardag-
inn stófc vifc Waterloo sem í annafc sinn svipti Napóleon
öl!u sínu veldi, sat liann mitt á millum hershöffcingja
sinna, til þess afc skipa fyrir livernig öllu skyldi liagaö
til daginn eptir; þá gekk ungur sveitar foringi inn í stof-
una og sem bar á sjer einkenni yfirforingja. Keisarinn
tök honum blífclega og brosir framan í hann og segist
hafa skuld ab gjalda honum. Ferfcin mín til Elbu hefir
ekki geliö mjer tóm til þess fyr en nú, en af því jeg
veit afc herfiokkur yfcar er hjer skammt frá, hefi jeg ekki
lengur viljafc fresta því. þjer vorufc hinn fyrsti, sem rjefc-
ust á óvinina hjá Baussen. þjer hafifc gjört y'ur fræg-
ann hjá Dresden, hjá Leipzig, hjá Hanau. Takib vifc skjali
þessu, í hverju þjer erufc kjörinn til yfirhershöffcingja. Jeg