Norðanfari - 01.09.1862, Blaðsíða 8

72
Snorra NorbfjörJ á Go&öölum 1 rd., sjera FJa’ncs á Glaum-
bœ 1 rcl., sjera Olafi á Hafsteinsstöíum 1 rd., umbobsmanni
herra Einari á ReynistaÖ 1 rd., syni hans herra stúd. Stefáni
1 rd., herra sýsluin. L Tiiorarenssen á Enni 4rd , horra sýslm.
E. Briem í Viðvík 1 rd. Sífcar nokkru gaf herra prúfastur
sjera Benidikt á Hálum mjer 2 rd. í peningurn, og 2. dala vir'i
í öbruin munum, ahs 4 rd. en þab er ekki hans fvrsla vel-
gjörb vib mig, sem í mörg undanfarin ár hel'ur verib miun
stöbugur velgjörbamabur, loksins sendi hrepp“tj<5ri herra
]’r. Níelsson á Ilofi rnjer 1 rd. á sumardaginn fyrsta
Öllum þessum veglyndu herrnm, sem af kristilegum mann-
kjærleika þannig hafa mynnstmín, votta jeu hjer xneb mitt
innilegasta ástarþakklæti óskandi þess af hjarta, ab h nn
algóbi fafcir vor allra, frá hverjum ab kemur öll gób og
fullkomin gjöf, minnist þeirra aptur á móti í náb og
mi'di þegar þeim mest liggur á.
Ritab í ofanverfcum aprílmánnbi 1862.
af áttræfcum útslitnum fjelausum
Skagfirf ingi
þ>areb okkur undirskrifubum bræbrum hefir hlotnast
í arfahluta eptir föbur okkar Dr. H. Scheving, eptirfylgj-
andi jarfir, nefniiega Hreibarstafcir 25 hndr.,ab dýrleika,
í Svarfafcardal innan Eyjafjarbarsýslu, og Ingjaldsstabir
20 hndr. í Helgastabahrepp í þingeyjarsýslu, þá verbttr
ltjer meb til vitnndar gefib, vegna fjærveru okkar eigand-
anna, ab jarfcir þessar verba falar gjörfcar þeim cr linzt
bjófa, og geta þeir er þær hugkvæmist ab kaupa, snúib
sjer til sjera Ólafs þorleifssonar á Höfba, meb þá fyt-
nefndu jörb, en hina síbar nefndtt til sjera f>orsteins Jóms-
sonar á Grænavatni, er fyrir okkar hönd sölunni eiga
ab rába.
Reykjavík 17. september 18G2.
Hannes Schving. Arnkjell Scheving.
Um næstlibna fardaga, hvarf úr högum mínum dökk-
jarpt mertrippi fjögra vetra marklaust, breifc og stuttbakab,
rakab tagl og fax, sem á fullorbnu Itrossi; framstyggt.
Sá eba þeir er vissu hvar umgetib tryppi væri f stniim
eba annara högum og vörzlum, bib jeg ab koma því til
mín, eba þá gjöra mjer vísbending þar um mót »onn-
gjarnri borgun fyrir þessa eba abra fyrirhöfn sína í þessu
tilliti.
Uppsum á Uppsaströnd 7. septembenn. 18G2.
Sigurbur Ólafsson.
Vindraubur hestur meb stjörnu í enni ómarkafcur og
ójarnabur hjer tim mifcaldra, fannst á Rcykjaheibi í .‘•umar;
hestur þessi hafbi verib klipptur á næstlifcnuni vetri; eigandi
hans hefir ekki spnrst upp til þessa tíma. Hesturinn
verbur gcymdur fyrst um sinn hjá Helga bónda Sigurbs-
syni á Kjeidun.eskoti niót sanngjörnu endurgaldi.
Kjelduneskoti í ICjelduhverti 20. september 1862.
E. Gottskálksson.
155
skógarrunnana mebfram fljótinu og var brátt svo kyrrt í
borginni eins og allir svæfi. Nýlendumenn Iáu og bibu
fánga stund ábur þeir yrbi nokkurs varir, ett horffctt ávalt
yfir ttm fljótib og voru mjög kvífcafuliir.
Nú fór ab ljóma af degi og sást engin hreifing. þ>á
brá fyrir nokkrum dökkvum myndum og í satna bili kom
þar fram mikii! fjöldi incla, æptu heróp, fleygbu sjer út á
fljótib og syntu yfrum þegar þeir nálgnfcust bakkann
hæjar megin var skotib á þá af skipintt öllum fallbyssum.
þetta skelfdi þá og varb mörgum ab bana, en þeir sem
liffcu dýfdu sjer eins og endur og komu tipp á öfcrum
stab, syntu svo áfram og upp á bakkan móii nýlendu-
inörinnm, eins þó þeir Ijetu skotin drífa móti þeiin sem
tífcast og þeir fjelli nnnvörpum. Hinir geystust engu ab
sí'ur áfiam meb ópi og eggjan; varb þá nýlendu-
inönnum ei annab fyrir en ab ganga á móti þeim í högg-
örustu. Hjer varb þá h'nn grimmaiti bardagi og fjelln
margir af hvorum tveggju. En nú kom Englendingum
lit styrkur af skipinu svo bardaganum hallabi á Intlverja.
í þessum svifum kom upp eldur í húsum bæjarmanna,
Næstlibib vor hvarf hjer úr höí.um steingrátt mer-
trippi tvævett ab aldri, vænt vexti og velgengt meb
niarki, fjöbur framan hægra. Faxib var stnttrakab en
taalib skjelt vib konungsnef, og voru naglafjabrir í aptnr-
fótarhófmn. H>ar sem trippi þetta kynni aö liittast
bib jeg ab jeg sje liítinn vita efca trippinu til mín koniib
mót eanngjarnri borgun.
Steinstöbum í Yxnadal 30. septbr. 1862.
Stefán Jónsson.
Mókófótt hryssa lág enn þykkvaxin marklaus 10—12
vetra, aljárnub meb 5 borubum skeifutn undir fram en
4 borubtim undir apturfótum, kom í haga mína í næstl.
19. viku suniars. Hryssu þessari heft jeg lýst bæbi f
Eyjafjarbar'og Skagafjarbarsýslum, en engin kannast vifc.
Sá er sannar sig ab vera eiganda ab tjebu hrossi má vitja,
þess hjá mjer, mót sanngjarnri borgun fyrir pössunáþví
og þab auglýsing þessi kostar.
Bakka í Yxnadal 30. septemberm. 1S62.
Hallgrímur Kráksson.
Á næstlifnum vallarslætti kom í haga niítta, brún
hrissa, hjerttm mibaldra, tneb mark sýlt hægra og hvíta
stjörnu í enni, aljárnub klárgeng og fremur þung til reifcar.
Einnig ^öm meb henni veturgamalt liesttrippi óvanafc,
raltafc af þvf sem vant er af ótemjtim; trippib gengur ekki
undir hrissunni.
Sá efca þeir, sem eigna sjer meb rjettu hross jþessi,
óska jeg ab vildu vitja þeirra sem fyrst hjá mjer,’;eba’
hlutabeigandi kreppstjóra, mót sanngjarnri borgun fyrir
pössun hrossanna og þab auglysing þessi kostar.
Skeifci í Svarfabardal Eyjafjarbarsýslu 30. sept. 1862.
Jón Jónsson.
Dökkraub hryssa meb Ijósara fax og tagl, söfculbökub,
járnub á framfótum hvarf af Otldeyri uni fjártökiitímann.
Sá eba þeir, scm kynnu hafa hryssu þessa í högtun
og vörzlum sínnm, efca vita livar hún muni bafa stafc-
næmst, umbifcjast ab koma henni til mín, sem allra fyrst
ab Ófeigsstöfcum í Kin* í Þingeyjitrsýslu, eba senda mjer
vísber.ding þar um, mót sanngjarnri borgun.
Staddur á Akureyri mánafcamótin eept. og oktbr. I8G2.
Kristján Jónsson,
Fjármörk.
Tvístýft^fr. hægra, Sneitt Ir. vinstra biti aptan.
Ólafur Olafsson á Ytrireistará f Arnarneshrepp.
Fjármarkrniitt er : Sýlt hægra gat tindir. Hvatt vinsfra
Grímsnesi á Látraströnd í þmgeyjarsýslu.
Ásgrímur Jónsson.
Kujundi og ábyrgdarmactur SSjoiMl JfÓllSSOII.
Prentafcnr í prentsmifcjunui á Akureyri, B. M. S tep h án sso n.
156
þvf nokkrir indverjar höffcu kveikt í þeim og alstabar
var ab heyra óp þeirra og eggjan og börbust eins og
þeir væri óbir. fFramhald sífcar).
Mafcur noltkur var ab gorta af því, ab hannberbiog
bustabi föt berramanns þess, er liann þjónabi en hann aptur
sín. tnenn vildu ekki trúa þcssum frantburbi hans og
spurbu hann því frekara um þab. BJú þab er öldungis
satt mælti þjónninn, þab er einúngis ofurlítill mismunur
á abferbinni, hann fer æfinlega úr fötunum, en jeg er í
þeim“.
Ferbamabur nokkur koin einusinni ab veitingahúsi,
og spurbi gestgjafann; sem var staddur úti, hver væri þar
húsrábanili. eþab er jeg'' mælti yeitingamabiir'.nn“, því
konan mín er dáin fyrir þrem vikurn*.