Norðanfari - 01.12.1863, Blaðsíða 5

103
og holla lopti yíiar er bieg.t út úr h'ústtnum, en hinu marg-
ý!da Íopti haidib inni, dag eptir dag; og börnin kornung
látin artda því ab íjer; aíleibingin er optast nær sú, ab
fyrir úþrifin lcggib þjer heilsu barna ybar í sölurnar, já, og
^tíbum líf þeirra ineb- þctta gengst etiaust víb þees vegna,
ab irienn hugsa of lítib um, og of lítib er brýnt fyrir mönn-
nm, bversu naubsynlegt þab er, ab liafa „heilbrigba s;il f
hraustum líkama“. Ár eptir ár hrynur ftSlkib nibur unnvörp-
um, en þeir, scm eptir standa barmandi og sorgbitnir, hugsa
ab eins um hinn sára dauba, en ekki um orsök þá til mann-
daubam, er þeir ala í hugsunarleysi ár frá ári. f>ab er
úhætt ab ætla á þab, ab manndaufi bjerá landi rhttndi vcrba
iniklu minni en nú er hann, ef greind eg umhyggjusemi
vseri vibböfb, til ab halda hýbýlum manna hrcinum; og geti
jeg ekki annab en álitib ab mikib mætti leibrjctta hjer og
færa í iag f þessn efni, ef þeir, sem eru eptir iíísstöbu sinni
öírum. freniri, tæki sig saman um, ab vernda iíf einstakling-
anna nreb því, ab brýna fyrir öbrnm naubsyn hreinlætisins
«g þannig ljebu fáfræbirtgnum hjálpandi bönd og leibrjeltu
liyrbuleysingjann. f>á mundit lándfarsúttir og abrir kvillar
hjer á landi gjörast úinannskæbari en hingab til.
.Teg heS, -ef'til vill, orbib núgu herorbur vib ybur f
þessu máli,en mjer gengur ekki annab til, en innileg iöngun
til þess, ab efla velfero ybar allra.
En þú nú þetta sje alit næsta abgæziu og eptirtektar
vert, þá er þab ei svo ab skiija; ab þar meb eigi ab van-
rækja hib e i n a n a ub sy n i e ga. „Rjettlætib upphefur þjúb-
irnar“, segir orbskvibaspekingurinn, og mín lieitasta og alvar-
legasta úsk er sú, ab þjúb ýbar megi ná nreiri og ineiri
þroska í trú og sibgæbum. En hvar er þessi þroski? J>jer
lialib heýrt hina abvarandi rödd, ab köid játning trúarinnar
ineb vorúnum sje þýfingariaus, ef ekkt fyittir meb liib innra
afl trúarinnar; því ella verbur hjariab úbrcytt. f>ab hefir
opt oliab mjcr sorgar, Irversu rnjer helir virzt líf trúarinnar
vera dautt og dofib hjá sitmum ybar, hjá þeim, er lifa ab
nafniriu einu, þú þeir hafi á vörunum glæsilega játningu
trúatinnar. „En trjeb þekkist af ávöxtum þess“.
f>ó jeg hafi þannig fyllst harmi af þvf, ab sjá þá, er
andans líf hefir verib meir eba ininna útkulnab hjá, þá hefir
þú Iiugur minn tíbum lifnab vib og hnggast í þeirri fullu
'trú og fústu sannfæringu, ab í þessu landi megi siá þab
víba, hin ástkæru börn Gubs og f hvería hjörtum Drotiinn
hefir bvrjab og heldur áfram starfi hinnar eilífu tiábar sinnar
eg býr stöbugt nndir dýrb hins hiinneska ríkis síns. f>eir
ybar á mobal, er ganga á hans vegi lifa í fjeiagi vib hann
og sameinast honum re nánar dags daglega eru eklti fáir.
f'essuvn mönmim vil jeg ab eins rába til, ab bibja úaflátanlega
í nalni Jesú, um nýjan styrk himneskrar nábar, um hjálp og
leibsiign Ileilags Anda dag frá deai. Minnist, ástkæru vinir,
þessara orba „Trystu Ðrottni af úllu þfnu hjarta, en reiddu
þig ekki fast á þitt hyggjuvit“. „Mundu til hans á tfllum
þ.fnum vegnm, og hann mun láta þfna leib verta beina“.
„því allir þeir, sem leibast af Gubs Anda, þeir eru Gtibs
biirn, „f>jer emb þcss þjúnar, sein þjer hlýbib“.
Jeg tala ekki þetta af því, ab jeg þykist hafa náb tak-
markinu, heldur af þvf, ab jeg úska, ab mjer mælti aubn-
ast ab skunda til takmarikains mcb nllum ybur, sem heyrib
eba lesib lfnur þesear, til þess himneska hnossins vorrar háu
köllunar af Gubi í Jesú Kristi. Innrætum oss stabfastlega
þes8i lærdúrnsriiui orb Krists: „f>ab, sem jeg segi einum; þab
segi jeg öilum: „Vakib'! „Vakib og bibjib, sro þjer fallib ekki
í freistní*! og orb Pjeturs Poslula: „Endir alira iiiuta nálg-
ast; hcgbib ytur því skynsamlega og verib árvakrir fil bæna* !
í kristilegum kærlcika og brennandi löngun eptir eilífri
velferb liinnar údaublegu sálar cins og sjeibvers ybar, kveb
jeg ybur, ástkæru vinir, Og fcl ybur gúbutn „Gubi og orbi
lians nábar, sem máttugt er ab efla ybur og veita ybiír arf-
töku me'al allra belgabra“, ef ab þ erleggib kapp á sáluhjálp-
ina, sem ybur er veitt fyrir Jesúm Krist, Drottinn vorn, er
dú fyrir syiulir vor allra, og reis aptur, upp oss til rjcttlætingar.
Reykjavfk, 28. dag 9. mánabar (september) 1S63.
Ýbar cinlægur vinur.
Isaac Sliarp.
Frá Middlesbro’ — Yorkshire — á Englandi.
Suuleiidðr frjetflr.
Níels pústur Sigurbsson kom aptur ab austan 4. þ. m.
og er þab bel/.ta ab frjelta úr ferb hans, sein bjer segir:
Ur brjcfi ab austan d 18, nóv. 1863: „Tíbarfarib hcfir
verib svipab hjá okkur, og nyrbra, Má svo kalla ab sífelld
ótíb hati verib síban í 20 vikn sumars til þessa dags, þú
hægvibri og úrkomulaust bafi vcrib margan dag og brugbib
stifndum til þýbu, þá hefir engin vcrulegur bafi konilb aílan
þenna tfina; gengu fyrst lengi rigningar og krapavebur, stund-
uni frost grimmdir mob kalaldi á fjöllmn og í byggb. Iley
voru almennt úti fram ab veturnúttum og lengur; í Stibur-
fjörbum og Fljótsdal nábust þau nokkru fyrr, en þú mjög
brakin og illa liirt; sumstabar er liey úti enn og undir
gaddi, er þab belzt í Jökuldais heibuin og Hrafnkelsdal. í
sinmnn sveituiu lietir orbib svo skarpt om jörb, ab löaihum
varb ab gefa Nú sein stendur er lijcr snjúlítiö um fiestar
sveitir en sollin jörb og úhoil Jarbepla rækt varb hjer all-
stabar únýt og þab litla sem úx fraus vfba ábur enn mcnn
nábu því Upp tii ab tína úr þvf útsábsber.
Sjáfar afii var víia livar rneb minnsta múti, og þú sum-
síabar yfrib gúbnr t. a m. f Scibisfirbi. Hákaria afli varb
mjög mikill á þilskiputium frá Djúpavogi, og þó nokkru
minni enn jeg skrifabi þjer selnast. uiidir 300 tunnur hj,1
þeiin mestti. Heiisufar manna hefir verib eitt hib bezta
allt jietta ár í (lcstum sveitum lijer austanlands*.
Tibarfarib liefir síban vjer söjbum seinast frá því ab
framan, verib sem optast ábur, rnjög gtormasamt Og ýmist
meiri eba minni snjúkoma, nema dasana sem hlánabi, og
kom tipp víba livar allgúb jörb, en nú er hjer um sreitir og
norbur undaii sögb komin aptur mikii snjóþýngsli, eba þá
jarblaust fyrir áfreba, og sumstabar farib ab taka gaddhestá á
gjöf. |>ar á inúti er sagt betra til jarbar víba livar urn Skagaf. og
Ifdfiavatnssýslu. Froatib befir orbib mest 17 —18 stig á Reaum.
Vegna úgæfta og þesa, ab tiskurinn cr gengin raeira til
djúps, hefir verib líiib imi aflann. Vestra er sagt hann
hafi orbib heztur í MibfirM cba um 6 liundraba hlutir.
Norbanpústur Signrbur Hjarnason kom hingab úr stibur-
ferb sinni 17 þ. m.; iiafbi iiann veikst á leibinni subur og
legib rúmfastur halfan mánub á Sveinstöbum í Húnavatns-
sýslu, og varb þess vegna ab fá mann fyrir sig til þess ab
fara subur pústferbina. Sjera Arnljotur (vfgbur 15. núv.br.)
kom meb pósti ab sunnan. Postskípib ha'bi komib til Keykja-
víkur 20. núv. eptir 17 daga fetb ab heiman og hiabib ýms-
um vöium. Tíbarfarib er sagt ab liaii verib iíkt sybrá, setn
lijer nyrbra og eystra. Fiskiafii al a jafna verib gúbur ura
Suburne* þá gefib hefir ab rúa, og einkuiii lijá Alptnesingum,
sem iiöfbu haít síld lil beitu, er afla'ist f Hafnarfirbi. Frcmur
kona Tiefbi bá farib til, ab leita ab mannl sfnum og finná
bann á leibinni. f>et:ar Iwán hej'rbi þetta, gat hann eigi
tára bundist. Ástand Iwans var mí mjög aumkunarvert því
bæbi var hann mjög veikur og þar ab auki áhyggjufullur
sökum konu sinnar. Hann hafíi stofnab sjer í me-tu lífs-
hættu einungis til ab sækja htma og barnib, og þogar Gub
ntí hafbi bænheyrt hatm og hann var kominn til Bjalystok,
þá voru þau komin burtu, og hann kaiin á fútunum, svo
ab hann gat eigi faríb á cptir þeint. En þab var til einkis
fyrir hann, ab kvarta, hann blaut ab vera þolinmúbur og
bíba þangab til homun batnabi.
I.oksins komst hann svo til heilsti, ab hann gat farib
hetm aptur, en forlögin voru meinsöm vib hann eitis og ábttr,
herinn kom til Hjalystok, þvf úfriburinn byrja'ist aptur svo
ntí varb Russaher ab haida af stab aptur, og Iwan gat meb
engu móti komist hjá ab fara aptur til Frakklands, en or-
ustan hjá Vatcrloo skar skjútt úr og lii'cytti kjörimi Napóle-
ons. Nokkuv partur af hcrnum snjeri nú heitn aptur og var
Iwan einn af þeim. J>egar Iiann kom til Bjalysfok, fúr hann
tll Tapolo og fann UYbanotv, en ekki Dösehku; sagbi fabir
honriar ab iuíiv heffi orbiö sjcv samferba til Gamla konstan-
tlnó) og einlá'gt vonast eptir', ab finna Iwan búnda sinn, eii
þegar þab b ást, varb hiin utan'vib sig'af leibfndum, skildi
vib föbur sinn, slúst í föf* méb Öybingakaupmanni einnm og
ætlabi he:» til Itrans ab Don. síban kvabst fabir hennar
ekkert hafa frjeít tii hennar, j>essi frjétt þútti íwan gúb,
því hann bjúst vib, ab finna Döseliku heitna hjá sjer. og
ab húii tföinuleibis immdi sjá nm föbur sinn, og annast allá
bústjúrn; hjelt hann nú glabur í lutga heim til sín. Á tak-
mörkunuin á tlfcraine var hestnr Iwans orbinn þreyttur, svo
bann varb ab setjast ab í fornfálegu og iatæku veitingahúsi
á iaiHlSbyggbinni, til ab hvíla ltann. Honttm þútti næsta
iei'inlegt ab eiba svona tfmanuin, Ijet rcibskjúta sinn irin i
he.sthúsib og ijet fyrir bann núg bey, gekk síban til stolu,
sem var full af reyk. Hann settist vib lítib borb fit í horni,
og bab veitingamanninn um eitt brennivfnsstaup, heyrbi hánu
þá ab konan var ab jagast vib einhvern í nsesta hcrbergi;
varb cleilan einlægt ákafart, þangab tII veitinganiaburinn stúb
tipp frá borbiim sem liann sat vib bratt tipp htirbinni og
hljúp inn, kom hann fljútt aptúr meb kvennriiánri ræflum
hulin, sem hann drúg eptir sjer á háriltu og ætlabi ab
kasta út.
Framhaldib síbar
Altrabwli.
(Mu nnmælasaga).
(Framh). þegar þessu var aflokib heyrbist brestur mikil
í íubvestri og skötutmt scinna, sjá þcir bvar kálfur nokkúr